OBLIVION

Oblivion How does it feel to be in love? I can't really recall. It's a feeling that I already forgot, I feel empty, no emotions at all. Walking down the street I don't familiar with, passing by different kind of people but no one notice me at all. I heaved a deep breath while remembering some of the memories I can't forget. The day that he confessed his love for me. A smile formed in my lips straight away. "Chrys!" Napalingon ako sa tumawag sa'kin. He look good with his jersey uniform, his hair was disheveled, his sweat was dripping from his forehead to his neck. Kinuha ko ang malinis na towel sa gym bag ko at inihagis sa kaniya. "Wipe your sweat. Gross." I made a disgusted expression. Tumawa siya ng mahina at ginawa naman agad ang sinabi ko. "May practice ka pa?" I asked him. "Wala na. Why?" he asked while wiping his neck, not looking at me. Umiwas ako ng tingin ng pakiramdam ko ay titingin naman siya sa'kin. I bit my lips, my hands were shaking. Naramdaman ko ang paglapit niya pa lalo sa'kin. "Hey, is there any problem?" malambing ang tono niya. Pumikit ako ng mariin bago tumingala sa kaniya. "A-aalis na kami papuntang Canada sa susunod na linggo, susundan namin si Daddy," napalunok ako matapos sabihin 'yon. Kita ko ang gulat sa kaniya, umawang ang labi at halatang may gustong sabihin pero hindi matuloy-tuloy. Rinig ko ang pagbuntong-hininga niya dahil sa lapit naming dalawa. "You're kidding, right?" he asked while smiling. Umiling ako. His smile faded in an instant, unti-unting sumeryoso ang mukha niya. He nodded slowly while biting his lower lip. "Ilang araw kayo do'n? Weeks, months? Balik ka a-agad ha?" his voice broke out. I pursed my lips before decided to hug him. Naramdaman ko na nagulat siya dahil sa ginawa ko. I can feel his heartbeat beating so fast. "You wanted to hug me, right? I'm hugging you now," humiwalay ako sa kaniya at hinawakan ang magkabila niyang pisngi, "Take care, 'wag ka nang magsusungit, mag girlfriend ka na para may pagkakaabalahan ka dahil... wala na ako, wala ka ng kukulitin." I give him a genuine smile. I will miss this handsome boy who made my highschool years enjoyable. I will not forget him... never. "So, alis na 'ko," paalam ko. Tumalikod ako sa kaniya, ayaw kong lumingon pabalik. Natatakot ako na baka siya pa ang maging dahilan para kumbinsihin ko si Mommy at Kuya na magpaiwan ako. Kailangan ako ng pamilya ko, kailangan ko sumama sa kanila. Tila bumabagal ang bawat hakbang ko, meron sa loob-loob ko na umaasang pipigilan niya 'ko kahit napaka-imposible. He is one of the campus heartthrob, marami pa siyang babaeng makikilala. Malilimutan niya rin ako balang araw. I startled when an arms hugged me from behind, rinig na rinig ko ang paghikbi niya. Natulala ako, hindi makapaniwala. Ba't umiiyak siya? "Don't go, please," gumaralgal ang boses niya. Napasinghap ako, di ko namalayan na tumutulo na pala ang luha ko na kanina ko pa pinipigilan. "I like you, Chrys." Mas lalo pa akong naiyak sa narinig. Hindi ko yata kaya, hindi ko kayang iwan siya. Iniwan na siya ng lahat, ako na lang ang kinakapitan niya. Huminga ako ng malalim bago sabihin ang nais niyang marinig. "Hindi na ako aalis." Napatingala ako sa langit pagkatapos maalala ang eksenang 'yon. Mapait akong napangiti... dahil iniwan ko pa rin siya. Tumigil ako sa isang pambatang park at umupo sa duyan. Gabi na, wala nang tao. Ang sakit ng dibdib ko, nasasaktan ako. Ano bang nangyari? Ba't humantong sa ganito? Hindi ko na maalala. Ba't nag-iisa ako ngayon? Hindi ko rin masagot-sagot. Nakahawak ako ng mahigpit sa palda ng puting dress ko, nakatulala sa kawalan. Ipinikit ko ang mga mata ko at ninamnam ang simoy ng hangin ng gabi. Na para bang sinasabihan ako nito na okay na ang lahat, na hindi ko na mararamdaman ang sakit pa, napangiti ako dahil do'n. Nang marinig ko ang ingay ng yabag ng mga paa ay kumunot ang noo ko. Pagdilat ko ay nagtama ang paningin namin ng lalaking ilang taon kong hindi nakita. Umawang ang labi ko at kumabog ng husto ang puso ko. I smiled at him but I got no response. He was meters away from me, naglalakad siya patungo sa'kin. Nanginginig ang buong katawan kong tumayo para salubungin siya ng yakap... ngunit lumagpas ang katawan niya sa'kin. Nanlalaki ang mata ko nang sinundan siya ng tingin. Tumatakbo palapit sa kaniya ang isang babae at mahigpit siyang niyakap. Tinitigan niya ito ng may pag-aalala at uri ng tingin na noon ay sa'kin niya lang ibinibigay. 'Yong tingin na sinasabing ako lang ang mundo niya. As I witness the scene infront of me, my tears started to fall, my heart tightened a bit, my body froze in a moment. T'was then I remembered, I already passed away. .....