บทนำ

1392 Words
บทนำ ฟิวส์นักศึกษาปี 3 คณะบริหารธุรกิจ ผู้ที่เพียบพร้อมไปด้วยฐานะและหน้าตาดีกรีเดือนมหาวิทยาลัย มองผ่านๆ ฟิวส์ก็ดูเหมือนนักศึกษาปกติทั่วไป แต่สิ่งที่ฟิวส์นั้นพิเศษกว่าคนอื่น คือฟิวส์นั้น “เป็นผู้ชายที่มีมดลูก!!” เป็นเคสที่เกิดขึ้นแม้กระทั่งหมอเองก็ตอบไม่ได้ว่าความจริงแล้วมันเกิดขึ้นได้อย่างไรทางบ้านของฟิวส์ได้ส่งฟิวส์ไปตรวจอยู่หลายที่แต่ก็ไม่มีแพทย์คนไหนวินิจฉัยเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ได้ ทำได้เพียงให้ฟิวส์นั้นใช้ชีวิตตามปกติเพราะการมีมดลูกของฟิวส์นั้นไม่ได้ส่งผลต่อการดำเนินชีวิตแต่อย่างใด แต่เรื่องราวกลับไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้นเพราะว่าฟิวส์นั้น “ชอบผู้ชาย” และนี่คือสิ่งที่เป็นกังวลของฟิวส์ ฟิวส์ที่รู้ว่าตัวเองนั้นร่างกายไม่เหมือนคนอื่นจึงเลือกที่จะเป็นรุกมาตลอด เพราะฟิวส์นั้นสามารถท้องได้! ฟิวส์จึงระวังตัวมาตลอดเพราะหมอประจำตัวของฟิวส์ได้บอกเอาไว้ แม้จะเป็นผู้ชายก็สามารถตั้งท้องได้เพราะมีมดลูกถึงจะไม่ได้มีรอบเดือนเหมือนกับผู้หญิงก็ตาม ให้ฟิวส์นั้นระวังเรื่องนี้ไว้ให้ดี และคนที่รู้เรื่องนี้มีเพียง พ่อของฟิวส์ แม่เลี้ยงของเขาและธีร์เพื่อนสนิทและยังกลายมาเป็นพี่น้องกับเขาเพียงเพราะพ่อของเขากับแม่ของธีร์นั้นมาแต่งงานกันและเรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 4 ปีก่อนช่วงที่ ฟิวส์และธีร์นั้นจบมัธยมปลายพอดี 4 ปีก่อน โรงเรียนมัธยมปลายแห่งหนึ่งช่วงปลายฤดูหนาวที่จะเริ่มเข้าฤดูร้อน วันนี้เป็นวันจบการศึกษาของนักเรียนมัธยมศึกษาชั้นปีที่ 6 เสียงฮือฮาของนักเรียนที่ได้จบการศึกษาดังก้องไปทั่ว ชายหนุ่มสองคนนั่งคุยกันอยู่ใต้ร่มไม้ “จบสักทีต่อไปก็ชีวิตมหาลัยแล้วสินะ” ธีร์ชายหนุ่มหน้าตาคมผิวขาวกล่าวขึ้นกับชายหนุ่มอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆ “เออ แต่หลังจากนี้มึงกับกูจะใช้ชีวิตกันอย่างไง” ฟิวส์ ชายหนุ่มที่มีหน้าตาสวยหวานเหมือนกับผู้หญิงได้กล่าวตอบ “ก็คงเหมือนเดิมแต่คงย้ายมาอยู่บ้านเดียวกันแหละมั้ง” ธีร์กล่าวอย่างไม่ได้คิดอะไร “โอ๊ยยยยย…กูยิ่งคิดยิ่งปวดหัว” ฟิวส์โอดโอย “มึงเป็นเชี่ยอะไรอีกล่ะ กูเห็นมึงบ่นมาอาทิตย์หนึ่งเต็มๆ แล้วเนี่ยเพื่อน” ธีร์กล่าวพลางใช้มือขยี้ผมของฟิวส์ “กูเครียด ไอ้ธีร์มึงไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรือไงเราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ประถม และตอนนี้พ่อกูกับแม่มึงกำลังจะแต่งงานกันและมึงกับกูเนี่ยก็จะกลายเป็นพี่น้องกัน” ฟิวส์พยายามอธิบายให้ธีร์ฟังและทำท่างไปด้วย “อืมแล้วยังไงล่ะ” “แล้วยังไง ก็แล้วมึงไม่รู้สึกว่ามันแปลกหรือไงล่ะ” “ถ้าจะมีอะไรแปลกก็คงไม่มีอะไรแปลกเท่ามึงแล้วล่ะไอ้ฟิวส์” ธีร์กล่าวอย่างเย้าแหย่ ก่อนจะกล่าวต่อ “มึงจะไปคิดอะไรมันเยอะแยะก็ผู้ใหญ่เขารักกันมึงกับกูก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม มึงจะเครียดไปทำไมกูถามจริง” “ก็กูไม่เคยมีพี่น้อง” “กูก็ไม่เคย แต่ไม่เป็นไรนะพี่ชายคนนี้จะดูแลมึงเอง” ธีร์กล่าวหยอกเย้า “พี่ชาย? พี่ชายก็เชี่ยล่ะเกิดก่อนกู 2 วันไอ้เวร!” ธีร์ยกยิ้มก่อนจะหัวเราะเบาๆ ในลำคอ เพราะไม่คิดว่าฟิวส์นั้นจะเครียดกับเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ สองคนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ประถมและบ้านก็อยู่ข้างๆ กัน พ่อของธีร์เสียตั้งแต่ธีร์ยังอยู่ในท้องแม่ ส่วนแม่ของฟิวส์เสียตอนคลอดฟิวส์ คนหนึ่งจึงเหลือเพียงแม่ ส่วนอีกคนจึงเหลือเพียงพ่อ ด้วยความที่สองบ้านเกื้อหนุนกันมา ทำให้ กัลยาแม่ของธีร์และทศภพพ่อของฟิวส์นั้นแอบคบหาดูใจกัน สองคนไม่รู้ว่าทั้งคู่แอบคบหากันมานานเท่าไหร่ เพราะสองคนเพิ่งจะมาสารภาพกับพวกเขาทั้งสองเมื่อไม่กี่อาทิตย์ก่อนโดยบอกว่าจะแต่งงานกัน ทำชายหนุ่มสองคนประหลาดใจอยู่ไม่น้อย บ้านของทั้งคู่เรียกได้ว่ามีฐานะพ่อของฟิวส์เป็นเจ้าของโรงงานผลิตไวน์และนำเข้าไวน์จากต่างประเทศ ส่วนแม่ของธีร์เป็นเจ้าของสวนองุ่นขนาดใหญ่สองคนติดต่อกันเรื่องงานและด้วยความที่บ้านอยู่ใกล้กันดูแลกันจนเกิดความรักขึ้นมาและได้ตัดสินใจบอกกับลูกชายทั้งสองและมีเพียงสี่คนนี้ที่ได้ล่วงรู้ความลับของฟิวส์เรื่องที่เขานั้น “มีมดลูก” ฟิวส์ได้เกิดปวดท้องตอนอย่างหนักเมื่อตอนที่อายุได้ 16 ปี ซึ่งตอนแรกหมอวินิจฉัยเป็นเพียงโรคกระเพาะธรรมดาๆ แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรอาการปวดท้องนี้ก็ไม่ยอมหายไป จนในที่สุดหมอที่เป็นเพื่อนของพ่อและเป็นหมอประจำตัวของฟิวส์ก็ตรวจพบว่าฟิวส์นั้นมี “มดลูก” และคนที่อยู่ในเหตุการณ์นั้นมี ทศภพ กัลยา และธีร์ ทั้งสี่คนรวมฟิวส์เก็บเรื่องนี้เป็นความรักเพราะไม่อยากให้ใครมองฟิวส์เป็นตัวประหลาด หมอบอกว่าการมีมดลูกไม่ได้เป็นปัญหาในการใช้ชีวิตของฟิวส์ เพียงแต่ฟิวส์นั้นรู้ว่าตัวเองชอบผู้ชายตั้งแต่อายุ 13 เรื่องนี้พ่อของฟิวส์ก็รู้รวมทั้งธีร์เองก็ด้วย หมอก็เลยแนะนำให้ฟิวส์ดูแลตัวเองให้ดีโดยเฉพาะการมีเพศสัมพันธ์เพราะฟิวส์นั้นสามารถท้องได้ ฟิวจึงเลือกที่จะเป็นรุกกมาตลอดและทุกคนก็เข้าใจ จนในที่สุดพ่อกับแม่ของพวกเขาก็ได้แต่งงานกันและธีร์กับฟิวส์ก็ได้กลายมาเป็นพี่น้องกัน และต้องย้ายเข้ากรุงเทพเพื่อมาเรียนมหาลัยโดยอยู่บ้านที่พ่อกับแม่นั้นซื้อให้ สองคนจึงอยู่ด้วยกันตั้งแต่นั้นมา 4 ปีต่อมา “ไอ้ธีร์มึงแอบใช้สบู่กูอีกแล้วนะ” เสียงทุ่มต่ำและหวานนิดๆ กล่าวขึ้นและเดินใส่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวมายืนอยู่ด้านหลังธีร์ที่กำลังนั่งกินซีเรียลอยู่ “ก็สบู่มึงหอมอ่ะขอใช้หน่อยไม่ได้ไงวะ โวยวาย” ธีร์กล่าวอย่างไม่ใส่ใจ “มึงก็หัดซื้อคืนกูบ้างสิ ให้กูซื้ออยู่ได้คนเดียว” ฟิวส์กล่าวพลาง ขยับเก้าอี้ออกมานั่งและเทซีเรียลใส่ถ้วยอย่างใจเย็น “ไอ้ฟิวส์มึงไปแต่งตัวให้มันเรียบร้อยก่อนจะกินได้เปล่าวะ ทุเรศลูกกะตา” ธีร์กล่าวพลางหันไปทางอื่น ฟิวส์ก้มสำรวจตัวเองหน้าอกที่มีกล้ามเนื้อน้อยๆ และหน้าท้องที่แบนราบมีร่องสิบเอ็ด ต่างกับธีร์ที่ออกกำลังกายเป็นบ้าเป็นหลังจากที่เมื่อก่อนสองคนตัวเท่ากันตอนนี้กลายเป็นหนึ่งร่างบางหนึ่งร่างหนาและความสูงที่ทิ้งห่างกัน “หุ่นกูก็ไม่ได้น่าเกลียดนี่หว่า” ฟิวส์กล่าวอย่างไม่ใส่ใจ “มึงมีเรียนเช้าเหรอ” ธีร์กล่าว “เปล่าเปิดเทอมวันแรกจะไปตกเด็กวิดวะ” ฟิวส์กล่าวพลางหัวเราะในลำคอเบาๆ “มึงจะดูทำไมหล่อสุดในคณะก็คงกูแล้วล่ะ ไม่งั้นกูจะได้เป็นเดือนคณะเหรอ” ธีร์กล่าวอย่างมั่นใจ “เฮอะ แต่ทำไมกูถึงได้เดือนมหาลัยวะ แสดงว่ากูหล่อกว่ามึง” ฟิวส์กล่าวอย่างมั่นใจกว่า “มึงนี่นะจะต้องชนะกูให้ได้ เมื่อคืนกูก็เห็นหิ้วใครกลับมาทำอะไรก็ระวังบ้างนะมึง มึงก็รู้ว่ามึงไม่เหมือนคนอื่นกูเป็นห่วง” ธีร์กล่าวอย่างจริงจังและแววตาที่ดูเป็นห่วง “อืมกูรู้น่า มึงก็รู้นิว่าไม่มีทางเป็นรับ กูรุกเท่านั้น” ฟิวส์กล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “เออๆ กูขอให้มึงอย่าพลาดก็แล้วกันน้องรัก” ธีร์กล่าวพลางลุกขึ้นตกไหล่ฟิวส์เบาๆ “น้องเชี่ยอะไรล่ะ” “เออกูไปก่อน กูมีเรียนเช้า ล็อคบ้านด้วย”
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD