สเป็ค
สเป็ค
"ยัยพราว ยัยแพร ปีนี้แกสองคนอายุ 27 แล้วใช่มั้ย"
"ค่ะ ว่าแต่คุณพ่อถาม ทำไมเหรอคะ?"แพรดาวที่กำลังตักโจ๊กเข้าปาก หันไปมองคุณโกศลผู้เป็นพ่อด้วยความสงสัยที่จู่ๆท่านก็ถามถึงอายุของเธอ และ พี่สาวฝาแฝดขึ้นมาเสียเฉยๆ
"พ่อก็แค่อยากรู้ ว่าเมื่อไหร่แกสองคน จะตัดสินใจแต่งงานได้ซะที โตจนเป็นสาวเต็มตัว อายุอานามก็ไม่ใช่น้อยๆ แต่พ่อก็ยังไม่เห็นวี่แวว ว่าจะมีหนุ่มๆคนไหนจะหลงมาจีบแกสองคนเข้าซะที หรือว่าแกสองคนจะอยู่เป็นสาวแก่ขึ้นคาน แบบนี้ไปจนตาย"
"คุณพ่อ!! ขึ้นคานที่ไหนกันคะ แบบพราวเขาเรียกว่าสวยเลือกได้ต่างหากล่ะ นักธุรกิจสาวสวยวัย 27 แบบพราวกับพี่แพร นี่แหละค่ะคุณพ่อ เป็นวัยกำลังมัน เหมาะกับการเที่ยวเล่น เปิดโลก และ ทำงาน วัยนี้ยังไม่เหมาะกับการมีครอบครัวหรอกค่ะ"พราวฟ้ารีบแย้งคุณโกศลขึ้นทันทีที่รู้ว่าคุณโกศลท่านกำลังต้องการจะสื่อเรื่องอะไรอยู่
"แกก็พูดไป ถ้าแกกับยัยแพร คือ วัยกำลังมัน แล้วยัยพลอยน้องสาวของแกสองคนล่ะ เรียกว่าวัยอะไร เพราะอีกไม่กี่วันยัยพลอยน้องสาวของแกก็จะแต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว"
"อย่าง ยัยพลอย เขาเรียกว่าแก่แดดแก่ลมค่ะคุณพ่อ"แพรดาวรีบเอ่ยเสริมขึ้นทันที
"พี่แพร ว่าพลอยเหรอ เดี๋ยวเถอะ!!!"พลอยใสหันไปทำหน้างอนใส่แพรดาวทันที
"ทำไมย่ะ ก็มันจริงนี่หน่า แกอายุน้อยกว่า ฉันกับยัยพราวตั้ง 3 ปี แต่แกดันแก่แดดคิดจะชิงตัดหน้าแต่งงานก่อนพี่สาวอย่างฉันทั้งสองคน แบบนี้ไม่ให้เรียกว่าแก่แดดแล้วจะให้เรียกว่าอะไร"
"โห ถ้าให้พลอยรอพี่พราว กับ พี่แพรแต่งงานก่อน ชาตินี้ทั้งชาติพลอยกับบูม เราสองคนก็คงไม่ได้แต่งงานกันพอดี"
"นั่นซิ ฉันนัดให้แกสองคนไปดูตัวกับลูกชายของเพื่อนฉัน แกสองคนก็บอกว่าไม่ตรงสเป๊ค พวกแกจะหาผู้ชายของพวกแกเอง แล้วไหนล่ะ หาเจอกันหรือยัง ผู้ชายที่ตรงกับสเป็คของพวกแก หรือ จะต้องรอให้พ่อตายก่อน แกสองคนถึงจะยอมมีผัวได้"
"ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะพ่อ จะว่าไปที่จริงหนูก็เจอกับคนที่ตรงสเป็คหนูมากๆแล้วด้วยนะคะ"แพรดาวตอบออกมาพร้อมกับนึกไปถึงใบหน้าหล่อเข้ม ตัวสูง บุคคลิกดี สมกับเป็นนักธุรกิจหนุ่มไฟแรง และที่สำคัญคือเขามีดีกรีเป็นถึงนักเรียนนอกอีกด้วย
"แกเจอแล้วเหรอยัยแพร ไอ้ผู้ชายคนนั้นมันเป็นใคร ทำงานอะไร แล้วเป็นลูกเต้าเหล่าใคร?"
"เขาเป็นนักธุรกิจค่ะ แถมอยู่วงการเดียวกับคุณพ่อด้วยนะคะ เขาเป็นประธานบริษัท ที่ทั้งหล่อ สมาร์ท รวย เนี๊ยบไปทุกตารางนิ้ว แถมยังดูอบอุ่น ตรงสเป็คหนูมากๆด้วย"
"ใครกัน ผู้ชายที่อยู่วงการเดียวกันกับฉัน พวกที่อยู่ในวงการหุ้น อสังหริมทรัพย์ หรือพวกนักลงทุนส่วนใหญ่ที่ฉันรู้จัก ก็มีเมียกันแล้วทั้งนั้น หวังว่าแกคงไม่ไปหลงรักคนที่เขามีเจ้าของแล้วหรอกนะยัยแพร"
"เท่าที่หนูสืบมา ผู้ชายคนนี้สถานะของเขาตอนนี้ที่ระบุเอาไว้ คือ โสดค่ะ โสดสนิทด้วยค่ะคุณพ่อ"
"ใครกัน ไหนแกบอกพ่อมาซิ พ่อจะได้ช่วยสแกนให้ ว่าผ่านหรือไม่ผ่าน"
"อติรุจ ทรัพย์อนันต์ไพศาล ค่ะ"
"นั่นมันตารุจ ลูกชายของคุณอติเทพ ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของตาบูมแฟนยัยพลอยนี่"
"ใช่ค่ะ คนนั้นเลยค่ะคุณพ่อ สเป็คเลยล่ะค่ะ"
"แต่เท่าที่พลอยจำได้ ผู้ชายมาดนิ่ง หล่อขรึม เนี๊ยบทุกตารางนิ้ว และ ดูอบอุ่นแบบพี่รุจ มันสเป็คพี่พราวเขานะคะพี่แพร ไม่ใช่สเป็คของพี่แพรซะหน่อย อีกอย่างตอนนี้พี่แพรก็มีคนคุยอยู่ด้วยแล้วไม่ใช่เหรอคะ"
"หึ...ก็แล้วใครบอกแกว่าฉันจะจีบเอาเองล่ะ ฉันจะจีบเขาให้ยัยพราวต่างหากล่ะ"
"อะไรของพี่ห๊ะพี่แพร พราวไม่เอาด้วยหรอกนะ ถ้าพี่ชอบ พี่ก็จีบเอาเองซิ อย่ามายุ่งกับพราว"
"แต่คนนี้ สเป็คของแกจริงๆนะยัยพราว"
"ก็บอกว่าพราวไม่สนไง ถ้าพราวเจอคนที่พราวชอบ เดี๋ยวพราวก็จีบเองแหละหน่า พี่อย่ามายุ่งเลย เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ ตัวเองเป็นพี่นะ ระวังจะขึ้นคานเหมือนที่คุณพ่อพูดปรามาสเอาไว้ก็แล้วกัน"
"แกกับฉัน ก็อายุเท่ากันนะย่ะ ฉันเกิดก่อนแกแค่ห้านาทีเองนะ อีกอย่างที่ฉันจะบอกแกคือ ตอนนี้ฉันก็ตามหาผู้ชายในสเป็คของฉันเจอแล้วด้วย ตอนนี้เราสองคนกำลังคุยๆกันอยู่ด้วยนะ เผื่อว่าแกจะตกข่าว และที่ฉันจะจีบคุณอติรุจให้แกก็เพราะว่าฉันสงสาร กลัวว่าแกจะขึ้นคานอยู่คนเดียวนะซิ จริงมั้ยยัยพลอย"
"พอเลย ถึงสเป็คพราวจะเป็นแบบนายนั่น แต่พราวขอบอกไว้เลยนะคะว่ายังไงพราวก็ไม่มีวันชอบนายนั่น และ ไม่มีวันที่พราวจะแต่งงานกับนายนั่นเป็นอันขาด"
"หมายความว่าไง นี่อย่าบอกนะว่าพี่พราวกับพี่รุจเคยเจอและ รู้จักกันแล้ว!!!"พลอยใสรีบถามออกมาด้วยความสงสัย
"นั่นซิคะ ยัยพราวแกรู้จักกับคุณอติรุจด้วยเหรอ ตั้งแต่เมื่อไหร่ ไหนเล่ามาซิ"แพรดาวรีบเอ่ยถามขึ้นด้วยอีกคน
"นั่นซิ พ่อก็อยากรู้เหมือนกัน ไหนเล่ามาซิ"
"พอเลยค่ะ พอเลยทั้งสามคนนั่นแหละ ทานข้าวเถอะค่ะ วันนี้พราวมีประชุมเรื่องหาผู้ร่วมลงทุนรายใหม่ด้วย พราวกำลังจะสายแล้วค่ะ"พราวฟ้ารีบปฎิเสธและบ่ายเบี่ยงที่จะเล่าเรื่องที่เธอเคยเจอกับอติรุจให้กับทุกคนฟัง ก่อนจะรีบทานอาหารตรงหน้าและรีบขอตัวออกไปทำงานที่บริษัทของเธอทันที
"รีบชิ่งหนีแบบนี้ พลอยคิดว่า มันต้องมีอะไรแน่ๆเลยค่ะพี่แพร"
"สืบ แกกับฉันเราต้องร่วมมือกัน สืบเรื่องนี้ให้ได้ โอเค๊"
"โอเคค่ะคุณพี่สาว"พลอยใสและแพรดาวจับมือและยิ้มให้กันอย่างมีเลศนัย ก่อนที่ทั้งสองจะรีบทานอาหารและแยกย้ายกันออกไปทำงานที่บริษัทด้วยเช่นกัน
"พี่แพรคะ พี่แพร"
"เรียกพี่ซะดังลั่น มีเรื่องอะไรด่วนรึเปล่ายัยพลอย"แพรดาวเอ่ยถามพลอยใสออกมาด้วยความสงสัย
"พลอยทราบแล้วค่ะ ว่าพี่พราวกับคุณรุจเจอกันได้ยังไง"
"เจอกันได้ยังไง ไหนเหลามาให้พี่ฟังซิ"
"คือ งี้ค่ะ เมื่อกี้คุณลุงอติเทพติดต่อมาหาคุณพ่อ ขอให้ทางโชว์รูมของเรา ส่งรายละเอียดและเสนอราคารถรุ่นใหม่ไปให้ เพราะท่านจะซื้อรถคันใหม่ให้กับพี่รุจค่ะ เพราะเมื่อวาน รถของพี่รุจเกิดอุบัติเหตุ"
"แล้วไงต่อ"
"รถของพี่พราวก็เพิ่งเกิดอุบัติเหตุโดนชนท้ายมานี่คะ"
"แกอย่าบอกนะ ยัยพลอย ว่าคนที่ขับรถไปชนท้ายรถของยัยพราว คือ คุณรุจ"
"ถูกต้องค่ะ"
ทั้งสองสาวยิ้มและหัวเราะชอบใจกันออกมา เมื่อทุกอย่างเป็นไปตามแผนของทั้งสองคนที่วางไว้ เพื่อจะจับคู่ให้กับพราวฟ้า นั่นเอง
"แต่เดี๋ยวนะ ยัยพลอย เมื่อกึ้เราบอกว่า ยัยแพร ก็มีคนคุยด้วยอยู่แล้วงั้นเหรอ ยัยแพรแล้วตอนนี้แกคุยกับใครอยู่ไหนบอกพ่อมาซิ"
"คุณพ่อก็ คือวันนี้แพรมีงานด่วนตอนเช้า แพรมีนัดส่งรถให้ลูกค้า แพรขอตัวก่อนนะคะ"แพรดาวรีบลุกจากโต๊ะอาหาร และ รีบชิ่งหนีคุณโกศลผู้เป็นพ่อของเธอไปด้วยอีกคน
"ยัยพลอย แกรู้ใช่มั้ยว่าแฟนของยัยแพรเป็นใคร"คุณโกศลหันไปคาดคั้นถามกับพลอยใสที่นั่งทำตาบ๋องแบ๋วอยู่บนโต๊ะอาหารใกล้ๆท่าน
"ยังไม่ใช่แฟนค่ะคุณพ่อ แค่คนคุย"
"นั่นแหละ ไอ้คนคุยที่แกว่า มันคือใคร"
"ไว้คุณพ่อไปถามพี่แพรเอาเองก็แล้วกันค่ะ พลอยขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ บายค่ะ"พลอยใสรีบลุกขึ้นเดินเข้าไปหอมแก้มคุณโกศล ก่อนจะรีบเดินออกจากโต๊ะอาหารตามพี่ๆของเธอไปด้วยเช่นกัน