แสงทองสุดท้ายของวันกำลังจะลาลับหายไปก่อนทุกสิ่งทุกอย่างจะเหลือเพียงความมืดมิดและแสงไฟยามราตรีเท่านั้น พบรักยืนกอดอกอยู่ตรงผนังกระจกบานใหญ่ในห้องนอน สายตาจับจ้องดวงอาทิตย์ที่กำลังค่อย ๆ ลับขอบฟ้าอย่างไม่ยอมละสายตาไปไหน
เสียงฝีเท้าแผ่วเบาดังขึ้นจากด้านหลัง ร่างสูงของเลออนก้าวเข้ามาโดยที่เธอไม่ทันรู้ตัว เขาหยุดยืนอยู่ครู่หนึ่ง มองแผ่นหลังบอบบางที่ถูกโอบด้วยแสงยามเย็น ราวกับภาพวาดที่เขาอยากเก็บไว้ครอบครอง ก่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเก็บภาพความทรงจำเอาไว้ในเครื่อง แล้วจึงก้าวเข้ามาโอบร่างเธอจากด้านหลังด้วยอ้อมแขนอบอุ่น
พบรักสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนหันกลับมามองอย่างงุนงง และได้สบเข้ากับแววตาคมลึกที่สะท้อนแสงสุดท้ายของวันราวกับซ่อนมันไว้ข้างใน
“ตัวเล็กของพี่ ชอบดูพระอาทิตย์ตกจริง ๆ เลยนะ” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยแผ่วชิดข้างหู กลิ่นกายอบอุ่นของเขาโอบล้อมราวกับตัดเธอออกจากโลกภายนอก
“มันทั้งสวยและมีความหมายสำหรับ
