Chapter 24 อยู่ในสายตา
1025 Words
ชุดฟอร์มของห้องอาหารเป็นเสื้อสีเขียวเข้ม เนื้อผ้านั้นเป็นผ้าไหมสีพื้นเนื้อนิ่ม กางเกงสีดำ และมีผ้ากันเปื้อนคาดเอว สีชุดเรียบๆ แต่เป็นความเรียบที่ดูหรู ทั้งชายหญิงแต่งตัวเหมือนกัน พนักงานแต่ละคนจะมีตู้ล็อกเกอร์สำหรับเก็บข้าวของ ในเวลางานมีกฎห้ามพกโทรศัพท์ มีอาหารฟรีเป็นสวัสดิการทุกมื้อ สำหรับบางคนที่ทำโอทีหรือควบกะต่อ ที่นี่แบ่งเป็นสามกะ เช้ามืด สิบโมงเช้าและห้าโมงเย็น
ปิ๊ก ปานตาเป็นซูเปอร์ไวเซอร์ประจำห้องอาหารแห่งนี้ หลังจากเลือกไซซ์ชุดเสื้อกางเกงและรองเท้า ท่าทางอ่อนน้อมของอรนลินเป็นที่ถูกชะตา พนักงานหญิงทุกคนต้องแต่งหน้า อรนลินไม่มีเครื่องสำอางมา เธอจึงให้ยืมของเธอใช้ก่อน
“อุ่นแต่งหน้าสวยนะเนี่ย ไม่จัดมากไป แต่สวยดูดีเลย เคยแต่งหน้ามาเหรอ”
“ก็...อุ่นเคยทำงานร้านอาหารที่กรุงเทพฯ น่ะค่ะ หัดจากพวกพี่ๆ ที่นั่น พอแต่งได้นิดๆ หน่อยๆ”
“พี่ว่าสวยเลยนะเนี่ย คราวหน้าต้องขอให้แต่งให้พี่บ้างละ”
“ก็ถ้าพี่ปิ๊กไม่กลัวว่าอุ่นจะเขียนคิ้วเบี้ยวนะคะ” สาวรุ่นน้องเอ่ยยิ้มๆ
“มือดีขนาดนี้พี่ไม่กลัวหรอกจ้า สวยแล้วตอนนี้ก็ไปที่ห้องอาหารกัน พี่จะแนะนำให้รู้จักเพื่อนๆ จ้ะ”
“ค่ะ”
อรนลินรีบเก็บข้าวของส่วนตัวใส่ตู้ล็อกเกอร์ไว้ อุ่นใจขึ้นมาโข อย่างน้อยท่าทางของปิ๊กก็เป็นมิตรและเป็นกันเองกับเธอมาก
“เออ พี่เลิกประมาณหนึ่งทุ่มถ้าอุ่นอยากทำโอทีต่อก็เลิกพร้อมพี่ก็ได้”
“ขอบคุณค่ะพี่ แต่ว่าอุ่นต้องเลิกห้าโมงตรงค่ะ พอดีต้องไปทำความสะอาดห้องต่ออีกค่ะ”
“รับจ๊อบเพิ่มเหรอ อุ่นอยู่ห้องใครอะ”
“เอ่อ อุ่นพักที่ตึกด้านโน้นค่ะ”
“อ๋อ ตึกออฟฟิศ พี่พักอยู่ตึกพนักงานทางนั้นจ้ะ”
ปิ๊กชี้ให้ดูอาคารสองชั้นเห็นแค่หลังคาลิบๆ กลางหมู่ไม้ยืนต้นห่างจากตัวโรงแรมพอสมควร “ตอนเช้าพี่ก็ขี่แมงกาไซค์มาทำงาน”
อรนลินฟังพลางยิ้มบางๆ ยังไม่ได้คุยอะไรกันอีก เดินกันถึงห้องอาหารซึ่งอยู่ห่างจากห้องพักพนักงานเพียงเล็กน้อย ห้องโถงกว้าง ตกแต่งด้วยผ้าและเครื่องเรือนแบบไทยๆ เน้นความหรูหราอีกเช่นกัน
เธอได้รับการแนะนำให้รู้จักกับเพื่อนพนักงานชายหญิง ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับห้องอาหารแห่งนี้ โซนต่างๆ ที่ถูกจัดแบ่งไว้อย่างลงตัวและมีความเป็นส่วนตัว ซึ่งด้านหน้าของห้องอาหารเป็นประตูกระจกสูงจากพื้นจรดเพดาน ด้านนอกมีชุดโต๊ะเก้าอี้สำหรับลูกค้า ห่างออกไปเป็นสระว่ายน้ำริมหาด พื้นที่นั่งเล่นชมวิวทิวทัศน์ใต้ต้นมะพร้าวสูงใหญ่และต้นปาล์ม ชายหาดขาว ผืนน้ำทะเลสุดลูกหูลูกตา
“ลูกค้าทุกคนก่อนเข้ามาที่นี่ต้องเสียค่าสมาชิกหลายแสน ส่วนใหญ่แล้วมีฐานะร่ำรวย นักธุรกิจ นักการเมือง นักแสดงแล้วก็พวกลูกเศรษฐีไฮโซทั้งหลาย แต่ไม่ต้องกลัวไปหรอก ส่วนใหญ่พวกเขามาพักผ่อนแป๊บๆ แล้วเดินทางไปเกาะ มีส่วนน้อยที่จะไปสนุกที่สนาม”
“มีเกาะให้เที่ยวด้วยเหรอคะ”
“ใช่จ้ะอุ่น ถ้าว่างๆ ลองไปเดินเล่นหน้าหาดได้นะ มีสะพานไม้ยาวลงไปในทะเลให้ถ่ายรูปสวยเลยล่ะ อ้อ ที่นั่นจะมีเรือโดยสารสำหรับรับลูกค้าไปส่งขึ้นเรือสำราญไปเกาะ มีเรือเช่าเหมาลำเป็นสปีดโบ๊ตสองลำ เรือยอชต์หรูอีกลำหนึ่งจ้ะ ถ้าลูกค้าถาม ก็แนะนำให้ติดต่อรายละเอียดเคาน์เตอร์ด้านนั้นหรือแผนกต้อนรับด้านหน้าก็ได้”
“ค่ะ”
นอกจากสถานที่หรูหรา การบริการก็สุดแสนจะพิเศษด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกสุดเพอร์เฟกต์ อรนลินไม่ได้ตื่นตากับความร่ำรวยของเจ้าของที่นี่ แต่เธอห่อเหี่ยวมากกว่า เพราะยิ่งอาณาบริเวณนี้แสดงให้เห็นถึงศักยภาพของปฏิพัทธ์มากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าตนเองเป็นหนูแฮมสเตอร์ตัวเล็กๆ ในอุ้งเล็บจิ้งจอกร้ายกาจ
กลัวแต่ไม่กล้าหนี มันเป็นความรู้สึกแบบนี้นี่เอง
ปฏิพัทธ์เคาะนิ้วบนมวนบุหรี่ ให้ส่วนที่เผาไหม้แล้วร่วงหล่นลงบนที่เขี่ยก่อนจะส่งมันเข้าปาก ขณะที่ตายังคอยมองความเคลื่อนไหวบนจอสมาร์ตโฟนในมือ เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ยาวริมสระว่ายน้ำของเพนต์เฮ้าส์
ภาพจากกล้องวงจรปิดในห้องอาหาร ทำให้เขามองเห็นว่า สาวน้อยพนักงานเสิร์ฟคนใหม่เข้ากับเพื่อนร่วมงานได้ดี ทุกครั้งที่ยกอาหารออกไปเสิร์ฟลูกค้าจะมีพนักงานหญิงอีกคนคอยประกบเพื่อทำให้ดูเป็นตัวอย่าง ห้องอาหารของเขาทุกโต๊ะมีจอทัชสกรีนสำหรับให้ลูกค้าดูเมนูและกดเลือกสั่งอาหารได้เลยเช่นเดียวกับผับ พนักงานมีหน้าที่ยกมาเสิร์ฟและเก็บเงินเท่านั้น และภายในห้องพักแต่ละห้องก็มีเครื่องอำนวยความสะดวกนี้ให้บริการเช่นกัน
เขากลับจากโรงแรมครึ่งชั่วโมงแล้ว หลังการพูดคุยกับลูกค้ารายใหญ่คนหนึ่งที่ต้องการกู้เงินเพิ่มเติม ตามระบบของการปล่อยเงินกู้ ชลวัสเป็นคนอนุมัติในวงเงินระดับหนึ่ง หากมากกว่านั้นจะส่งเรื่องมาให้เขาพิจารณาเช่นกรณีนี้
เขาปล่อยเงินกู้ให้ไปพร้อมระบุวันที่ต้องชดใช้ และเงินนั่นก็ถูกนำไปละลายในกาสิโนบนเกาะ
วังวน วนเวียนอยู่อย่างนี้สำหรับคนที่หลงติดอยู่กับโชคชั่วครั้งชั่วคราว
คนที่กู้เงินกับเขาย่อมรู้ดีว่า หากเบี้ยวหนี้จะต้องพบกับอะไร
ปฏิพัทธ์ปัดความคิดเรื่องงานออกจากหัว ผ่อนควันสีขาวออกทางจมูกให้มันลอยอ้อยอิ่งในอากาศ หลุบสายตาลงมองจอ คราวนี้เห็นรอยยิ้มสดใสน่ารักที่มองแล้วใจกระตุก หากไม่รู้สึกเบื่อที่จะมองเลย
ชายหนุ่มไม่รู้ตัวเลยว่า เฝ้ามองอีกฝ่ายนานแค่ไหนกระทั่งหลับไปบนเก้าอี้ยาวริมสระนั่นเอง
- Writer
