วอนโดนรัก

CHAPTER 03 พิสูจน์ด้วยจูบ

CHAPTER 03

"กล้ามั้ย? หรือเธอปอดแหก?"

ธาราเติมเชื้อเพลิง เขาพูดท้าทายเหมือนกำลังกดให้ฉันรู้สึกแพ้

ฉันเชิดหน้ามองหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่ยอมแพ้

"งั้นก็ดี จะได้ไม่ออมแรง"

"ฮ่า ๆ จูบกับนายคงเหมือนจูบกับเด็กอนุบาล"

คนตายด้านอย่างธาราจะจูบได้ดีขนาดไหนเชียว

นอกจากนั่งหน้ามึนกับสะสมคำพูดไว้ในคอฉันก็ไม่เห็นความเผ็ดร้อนจากเขาเลย

"รับมือให้ได้ก็พอ"

"แน่ นะ อื้อ.."

พูดไม่ทันจบดีริมฝีปากฉันก็ถูกประกบแนบลงมา

ลำคอเล็กถูกฝ่ามือหนาบีบเคล้นเอาไว้เบา ๆ แล้วรั้งให้ฉันแหงนหน้าขึ้นไปรับจูบเขาได้อย่างถนัด

"อื้อ.."

สัมผัสแรกที่รู้สึกได้คือความลุ่มลึกของจูบที่ถูกบดขยี้ลงมาหนัก ๆ ก่อนจะบีบเคล้นผ่านกลีบปากจนแนบสนิทกันและไร้ช่องทางให้อากาศไหลผ่านได้

หัวสมองฉันเบลอ แม้จะอยากต่อต้านแต่กลับอ่อนระทวยกับสัมผัสรุนแรงที่ดูดดื่มจนร้อนผ่าวไปทั้งตัว

จูบของไอ้ธา.. บ้าระห่ำกว่าที่คิด

'มึงเห็นมันเงียบ ๆ กูขอเตือนว่าไอ้ธามันร้ายลึก'

ประโยคนี่ย้อนเข้ามาในความทรงจำพร้อมกับการบดขยี้ที่สอดแทรกเรียวลิ้นร้อนเข้ามาในโพรงปากที่ร้อนจัด

ฉันเผยอปากรับอย่างไม่ประสาและหน้าแก้มก็ถูกเรียวนิ้วร้อนนวดคลึงพอ ๆ กับเรียวลิ้นร้ายที่เกี่ยวตวัดลิ้นฉันเล่นอย่างชำนาญก่อนจะดูดดึงจนริมฝีปากร้อนผ่าว

"อื้อ~"

เราแลกลิ้นกันท่ามกลางความเงียบที่ได้ยินเพียงแค่เสียงแฉะชื้นของน้ำลายที่ผสมผสานกันเป็นหนึ่ง

ฉันบีบขย้ำเสื้อตรงแผงอกแกร่งเพื่อระบายความวาบหวามที่กำลังได้รับจากสัมผัสร้อนร้ายนี้

ธาราผละริมฝีปากออกมาอย่างอ้อยอิ่ง

เราสบตากันในระยะประชิดที่ลมหายใจร้อนยังเป่ารดกระจับปากของฉันอยู่

"เร่าร้อนอย่างที่ชอบมั้ย?"

ประโยคคำถามถูกเอ่ยขึ้นมา

ฉันกัดกลีบปากล่างแล้วเคลื่อนสายตาลงไปมองริมฝีปากของคนตรงหน้าที่เคลือบติดลิปสติกของตัวเองอยู่

"เธอมองเหมือนอยากให้จูบอีก"

ธารากระซิบข้างหู

มันกัดหูฉันเบา ๆ แต่ฉันกลับสะดุ้งแล้วเบือนหน้าหนีความร้อนระอุนั้น

ถ้าพูดออกไปใครจะเชื่อว่านี้คือจูบแรกที่เกิดขึ้นจากการท้าทายจากเพื่อนร่วมกลุ่มกัน

"ฉันแค่สงสัยว่าทำไมเราถึงต้องจูบกัน"

สมองทำงานล่าช้าเมื่อฉันเมา แล้วทำไมเมื่อกี้ถึงต้องยอมวะ..

"ฝากจูบไว้ก่อน เดี๋ยวมาเอาคืน"

นั้นคือคำตอบที่ฉันได้มาจากคนที่พูดออกมาด้วยท่าทีเอื่อยเฉื่อย

"เอาคืนอะไร"

ปากฉันยังสั่นและริมฝีปากก็บวมเห่อ

ธาราไม่ได้ตอบแต่มันเอาแต่มองหน้ากันไม่เลิก

"มองอะไร"

ฉันเริ่มหัวร้อนเมื่อเอาแต่มองแต่กลับไม่ได้คำตอบที่ตัวเองต้องการ

"มองคนปากดีแต่ทีเหลว"

ดูมันดิ

"ฉันไม่ได้ปากดีแต่นายไม่ฮอตจริง ๆ"

การต้องพ่ายแพ้ให้กับธาราถือเป็นสิ่งต้องห้ามสำหรับฉัน ฉันเลยต้องเอาชนะมันให้ได้

"ตรงนี้มีแต่พุง เอาอะไรมาฮอต ถอยไปเลย"

ฉันพูดไปพลางสายตาก็ลุกลี้ลุกลนเหมือนไม่รู้จะเอาสายตาไปวางเอาไว้ที่ไหน ไม่กล้ามองหน้าธาราไปตรง ๆ มันเหมือนคนที่ร้อนรนไปเองโดยที่อีกฝ่ายไม่ได้ดูเดือดร้อนไปกับฉันเลย

"พิสูจน์มั้ย?"

อะไรของมันเนี่ย ทำไมวันนี้มันถึงดูชอบความท้าทายจังทั้งที่ปกติอยู่เหมือนคนไม่มีความรู้สึกด้วยซ้ำ

"พิสูจน์ยังไง"

ฉันถามกลับ จ้องหน้ามันอีกครั้งหนึ่งหลังจากที่หลบหลีกสายตามาเกือบหนึ่งนาที

"เดี๋ยวทำให้เห็นเอง"

"อ๊ะ.."

ตัวฉันถูกอุ้มตัวลอยขึ้นมาจากโซฟา ธาราหิ้วฉันขึ้นไปอุ้มพาดบ่า

มันอุ้มฉันแล้วเดินตรงไปยังห้องห้องหนึ่งที่อยู่ถัดออกไปจากที่เรานั่งอยู่ไม่ไกลมาก ธาราเปิดประตูห้องเข้ามาแล้วปิดประตูก่อนจะวางให้ฉันยืนแนบสนิทกับกำแพงห้องที่ฉันพอจำได้ว่ามันคือห้องนอนของไอ้ชาย

"นะ นายจะทำอะไร"

ความเมาเริ่มสร่างลงเพราะความตกใจ ธาราขยับเข้ามาใกล้

มันยื่นมือมากักขังฉันเอาไว้ทั้งสองข้างตอนนี้เลยกลายเป็นฉันยืนอยู่ตรงกลางและขยับหนีไปไหนไม่ได้เลย

"พิสูจน์ไง"

"พิสูจน์อะไรเล่า"

ฉันเริ่มโวยวาย ทุบอกแกร่งของคนตรงหน้าแล้วทำหน้างอใส่ให้มันรู้ว่าฉันไม่เล่นแล้ว

"ฉันไม่มีพุง"

นี้มันติดใจกับคำครหาคำนี้มากสินะ

"แล้วนายมีอะไร"

ธาราผละมีหนึ่งข้างไปปลดประดุมเสื้อของตัวเองออกไปช้า ๆ

ตอนที่กระดุมเสื้อค่อย ๆ ถูกปลดออกไปหัวใจฉันสูบฉีดรุนแรงมากในตอนที่แผงอกแกร่งค่อย ๆ เผยโฉมออกมาให้ฉันได้เห็นตำตา

"มีดีกว่าที่เธอคิด"

จนกระดุมเม็ดสุดท้ายออกไปธาราก็ถอดเสื้อเชิ้ตตัวเองออกไป

ตอนที่เขารั้งเสื้อออกไปจากหัวไหล่ฉันมองเห็นมวลกล้ามเนื้อที่อัดแน่นไปทุกสัดส่วน มันลอนสวยและโค้งรับกับสรีระที่สูงโปร่งของเขาได้เป็นอย่างดี

หะ ให้ตาย..

ฉันมองไม่เห็นพุงเลย มีแต่ซิกแพคที่กระแทกเข้ามากลางตา

ฉันเม้มปากเข้าหากัน สายตาจับจ้องไปยังหน้าท้องสวยนั้นแล้วเผลอกลืนน้ำลายลงคอเบา ๆ

"เธอต้องมองฉันสิ ถึงจะรู้ว่าฉันมีดีกว่าที่คิด"

ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าแต่วันนี้ธาราพูดเยอะกว่าทุกวัน เขารั้งปลายคางฉันให้เงยหน้าขึ้นมาสบตากันอีกครั้งก่อนจะค่อย ๆ ประคองใบหน้าฉันเอาไว้แล้วสอดรับกับท้ายทอยเพื่อให้ฉันขยับหนีไปไหนไม่ได้ก่อนจะประกบจูบเร่าร้อนลงมาอีกครั้งหนึ่ง

ครั้งนี้ลุ่มลึกและร้อนรุ่มจนร่างกายร้อนผ่าว

" อะ อื้อ.."

เหมือนธาราต้องการมอมเมาฉันที่เริ่มจะสร่างเมาให้กลับไปลุ่มหลงอีกครั้งหนึ่ง

เขาสอดลิ้นเข้ามาพัวพัน ดูดกลืนทุกหยาดหยดและสอดลึกเข้ามาจนริมฝีปากประกบแนบและดูดกลืนด้วยความดิบเถื่อนอย่างที่ไม่เคยมองเห็นมาก่อนว่าธาราเคยมีสิ่งเหล่านี้อยู่

"ธะ ธา พอก่อน"

ฉันสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดเมื่อดันใบหน้าเขาให้ขยับออกไป

จูบเมื่อกี้เหมือนจะสูบวิญญาณกันให้ได้ ฉันไม่ไหวและรับมือไม่ทัน

"ทำไมต้องพอ"

ธาราโน้มเข้ามาอีกครั้งหนึ่ง เขาดูดปากล่างฉันเน้น ๆ แล้วขยับใบหน้าออกมามองหน้ากันอีกครั้ง

"นายจะจูบอะไรนักหนาเล่า"

"ฝากจูบไว้ก่อน เดี๋ยวมาเอาคืน"

"นายเลิกพูดประโยคนี้สักทีได้มั้ย"

เขาพูดประโยคนี้อีกแล้ว พอพูดออกมาแววตาก็เป็นประกายเจ้าเล่ห์อย่างไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด

"ดูสิ ฉันไม่ได้มีพุงอย่างที่เธอกล่าวหา"

ธาราดึงมือฉันให้ยื่นออกไปสัมผัสหน้าท้องที่อัดแน่นไปด้วยมวลกล้ามเนื้อของเขา

ฉันมองมันแล้วได้แต่ภาวนาอยู่ในใจว่าอย่าได้จู่โจมไปลูบคลำเด็ดขาด

ฉันชอบซิกแพคมาก คลั่งไคล้เลยก็ว่าได้

"ไม่ได้อยากดู ปล่อยได้แล้ว"

เมื่อรู้ว่าตัวเองเป็นรองเลยทำทีโวยวายกลบเกลื่อนแล้วผละออกมาให้ห่างจากธาราให้ได้มากที่สุด

"ไม่แน่จริง"

"ธารา!"

ผู้ชายคนนี้พอเงียบก็เหมือนป่าช้าแต่พอพูดก็ปั่นประสาทฉันจนหัวสมองแทบแตก

Talk

พิสูจน์แบบใดถึงเนื้อถึงคัวปานจะกลืนกิน 5555

1 เม้น = 1 กลจนะคะ