บรรยากาศในห้องรับรองยังคงเต็มไปด้วยความตึงเครียด ปาลินนั่งตัวแข็งทื่ออยู่ข้าง ๆ คณิณ ไม่กล้าขยับไปไหน เธอรับรู้ได้ถึงสายตาของปิลันธรที่มองมาที่เธอด้วยความห่วงใย แต่ยิ่งเขาห่วงเธอแค่ไหน คณิณก็ยิ่งรู้จุดอ่อนของเขามากเท่านั้น
“ยิหวาคืนหุ้นให้นายแล้ว พวกเราก็ขอขมาพวกนายแล้ว มันก็ควรจะจบ นายควรจะคืนน้องสาวฉันมา”
คณิณแค่นหัวเราะในลำคอ ก่อนจะยกมือขึ้นกอดอก ดวงตาคมมองปิลันธรด้วยแววเย้ยหยัน
“จบงั้นเหรอ” เขาทวนคำช้า ๆ
“บางทีนายอาจจะลืมไปแล้วว่าเธอเป็นเมียฉัน”
ปิลันธรกำหมัดแน่น ในขณะปาลินใจเต้นที่เขาแสดงความเป็นเจ้าของเธอ
“แต่นายไม่ได้รักเธอ” เขาพูดเสียงสั่น แม้รู้ว่าประโยคนั้นจะทำให้น้องสาวปวดใจ แต่มันก็คือความจริง
“เธอเป็นเมียของฉันแล้ว ต่อให้ยิหวากลับมา ต่อให้ฉันไม่ต้องแต่งงานกับเธอแล้ว แต่นายคิดว่าฉันจะปล่อยน้องสาวนายไปง่าย ๆ งั้นเหรอ”
“คุณคณิณ” ปาลินเงยหน้ามองเขาด้วยแววตาตื่นตระหนก
“ฉั
