“น้องคะ บ้านหลังนี้ว่างอยู่นะคะ เดือนละแค่ 2,500 เอง”
เสียงเจ้าของบ้านเอ่ยด้วยน้ำเสียงรีบเร่ง ขณะที่พัชรีกำลังจะเดินผ่านบ้านหมายเลข 9/13 โดยไม่ได้สนใจ
บ้านไม้สองชั้นทรงโบราณ อยู่ในซอยเล็กแคบที่แทบไม่มีรถยนต์เข้าได้ ราคาถูกเกินจริงจนเธออดเหลียวกลับไปมองไม่ได้ แม้เธอจะหาหอใกล้มหาวิทยาลัยมาหลายวันแล้วก็ตาม แต่ก็ยังไม่มีที่ไหนให้ราคานี้ และอยู่ในระยะเดินถึง
"ไม่มีใครอยู่มา 2 ปีแล้วจ้ะ แต่น้องน่าจะชอบนะ สงบดี"
คำว่า "ไม่มีใครอยู่" ทำให้เธอชะงักนิดหน่อย แต่ก็พยักหน้า เพราะรู้ตัวว่าตอนนี้เหลือเงินอยู่ไม่มากแล้ว
วันที่เธอย้ายเข้า ไม่มีใครมาช่วยเลย เจ้าของบ้านวางกุญแจไว้หน้าบ้านให้ และหายตัวไปอย่างรวดเร็ว พัชรีลากกระเป๋าเข้าไปคนเดียว ภายในบ้านไม่มีเฟอร์นิเจอร์มากนัก แต่กลับดูสะอาดผิดคาด ราวกับมีคนดูแลอยู่ตลอด
เธอเดินขึ้นไปชั้นสอง เปิดประตูห้องนอน แล้วต้องแปลกใจเมื่อเห็น ธูปที่ไหม้จนหมดดอกอยู่ตรงกลางห้อง เหมือนเพิ่งปักไว้เมื่อคืน
“ใครมาจุดไว้?” เธอพึมพำ แล้วเดินเข้าไปใกล้ สายลมเย็นวูบหนึ่งพัดเข้ามา ทั้งที่หน้าต่างปิดอยู่