บทนำ
1765 Words
เมื่อคืนฉันไปปาร์ตี้ฉลองปิดเทอมกับพี่เจและเพ้นท์มาน่ะสิ ฉันล่ะเบื่อจริงๆ ผู้ชายแมนๆ ชอบผู้หญิงสวยๆ อย่างฉันหายไปไหนหมดออกไปเที่ยวผับเที่ยวบาร์ที่ไรพี่เจนี่สอยผู้ชายหล่อล่ำไปกินทุกที ฉันก็นกตีแสกหน้าไปสิ ฉันเป็นดาวคณะนะโว้ย!
ที่ฉันลงประกวดก็คิดว่าจะดึงดูดชายแท้มาได้บ้างแต่เดือนก็กินกันเองหมด อยากจะปาสายสะพายดาวคณะไปกระแทกหน้าพวกนั้นจริงๆ ไม่ใช่ว่าฉันไม่ชอบเกย์ หรือเพศที่สามนะฉันกลับชอบเป็นเพื่อนด้วยซ้ำเพราะรู้สึกว่าคุยด้วยได้แบบสนุก จริงใจตรงไปตรงมาดี แต่มันก็แล้วแต่คนอีกนั่นแหละ
พอคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยสักพักฉันก็ลุกขึ้นบิดขี้เกียจแล้วไปอาบน้ำแต่งตัว เดินออกมาห้องนั่งเล่นก็เจอโน๊ตของแม่บอกว่าจะไปประชุมงานที่ต่างจังหวัดสองสามวัน พ่อก็ไปประชุมงานที่ต่างประเทศอีก อย่างงี้ฉันก็อยู่บ้านคนเดียวน่ะสิ เห้อ
“มีอะไรกินบ้างเนี่ย”
ฉันเดินไปเปิดตู้เย็นดูแต่มันกลับว่างเปล่า มีแค่นมขวดนึง ขนมปังแล้วก็แยมองุ่น พอเห็นว่ามีอาหารแค่นั้นฉันก็คว้ากุญแจรถแล้วออกมาหน้าบ้านเพื่อไปกินข้าวข้างนอก
“ขวัญๆ”
ฉันหันไปมองทางบ้านข้างๆ ตามเสียงหวานใสก็เจอกับแคทที่กำลังกวักมือเรียกหยอยๆ ฉันเลยเดินไปยืนข้างรั่วบ้านที่สูงเลยหัวไปนิดหน่อย ยัยแคทส่งยิ้มกว้างมาให้อย่างซุกซนทันที จนฉันต้องขมวดคิ้วมุ่นอย่างงุนงงมากกว่าเดิมแล้วถามมันด้วยความสงสัย
”มีอะไรเหรอ”
”วันนี้ไปดูแข่งรถปะ พี่คินบอกว่าวันนี้มีแข่งหลายรายการเลย” แคทถามอย่างตื่นเต้นอีกครั้ง ฉันกับยัยแคทรู้จักกันมาหลายปีแล้วล่ะ ตั้งแต่ที่ครอบครัวฉันย้ายมาอยู่ที่นี่หลังจากที่ฉันเรียนจบมัธยมพอดี
ฉันนิ่งไปสักพักเพราะได้ยินชื่อของพี่คิน พี่ชายแท้ๆ ของแคท และเป็นคนที่ฉันแอบชอบตั้งแต่ย้ายบ้านมาใหม่ๆ ตอนนั้นยัยแคทที่เห็นฉันเพิ่งย้ายบ้านมาเลยชวนไปเล่นที่บ้านมันบ่อยๆ ฉันเลยเจอกับพี่คินบ้างบางครั้ง แต่เหมือนเขาจะชอบไปอยู่คอนโดของเขาซะมากกว่า
พี่คินเป็นผู้ชายที่เท่ หน้าตาดีถึงขั้นหล่อมาก หุ่นก็ล่ำซิกแพคก็แน่น ถึงจะไม่เคยจับแต่ก็รู้สึกได้แหละ ฉันกับเขาเราเคยคุยกันแต่ไม่บ่อยเท่าไหร่นัก ถ้าพี่คินเจอฉันที่บ้านของเขา เราก็ทักทายกันปกติตามที่คนรู้จักจะทักกัน แล้วมีอยู่วันหนึ่งยัยแคทก็พาฉันไปดูแข่งรถ และวันนั้นบังอิญพี่คินลงแข่ง ฉันรู้สึกว่าเขาดูเท่แล้วหัวใจของฉันก็เต้นตุบตับไม่เป็นจังหวะไปหมด
ตอนนั้นฉันก็ไม่คิดว่าจะชอบพี่คินหรอก ฉันคิดว่าคงเป็นเพราะความเท่ของเขามากกว่า แต่พอฉันเจอพี่คินบ่อยขึ้น ความรู้สึกมันกลับชัดเจนมากว่าฉันชอบพี่คิน…
”แกจะไปเหรอ” ฉันเลิกคิดเรื่องไร้สาระ แล้วหันไปตอบยัยแคทที่กำลังยืนกะพริบตาปริบๆ เพื่อรอคำตอบจากฉันอย่างใจจดใจจ่อ
“ไปดิถามได้ พี่คินก็ไม่ค่อยอยากให้ไปหรอกนะ แต่ฉันจะไปซะอย่าง แกไปเป็นเพื่อนหน่อยนะ”
“ได้ๆ งั้นเย็นนี้เจอกัน แต่ตอนนี้ฉันขอไปหาข้าวกินก่อนนะ” ตอนนี้ก็ใกล้จะเที่ยงอยู่แล้วฉันยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลยเหอะ ท้องของฉันร้องเสียงดังหลายรอบแล้วเนี่ย
“แกยังไม่กินข้าวเช้าอีกเหรอ มากินบ้านฉันก็ได้ แม่กำลังตั้งโต๊ะพอดี”
ฉันหันไปมองที่บ้านหลังใหญ่โตสวยหรูของครอบครัวแคท ก็คุณพ่อของยัยแคทเป็นเจ้าของบริษัทเครื่องเพชรส่งออก ไม่รวยไม่รู้จะพูดยังไง ตอนแรกที่ไปบ้านยัยแคทนะฉันนี่อยู่ไม่ถูกเลยจริงๆ แต่พอมันพาฉันไปที่นั่นบ่อยขึ้นฉันเลยสนิทกับคุณพ่อคุณแม่ของแคทไปแล้วล่ะ
”เอ่อ… โอเคๆ”
แคทเปิดประตูรั่วข้างบ้านที่เชื่อมติดกับรั่วบ้านฉันออก อันนี้เพิ่งทำไม่กี่เดือนเองเพราะเวลาฉันจะไปที่บ้านยัยแคทจะได้ไม่ต้องเดินอ้อมโลกไปหน้าบ้านมันที่อยู่ไกลเกือบหลายกิโล
“น้าโรสสวัสดีค่ะ พี่คิน… สวัสดีค่ะ”
พอฉันเดินเข้ามาที่ห้องทานข้าว ฉันก็ยกมือไหว้น้าโรสคุณแม่ของแคทที่กำลังนั่งรอทานข้าวอยู่ โดยมีร่างสูงใหญ่นั่งอยู่ข้างๆ ท่านด้วย หัวใจฉันมันก็ชอบเต้นตึกตักรุนแรงทุกครั้งที่เจอใบหน้าหล่อคมคายของพี่คินนั่นแหละ ให้ตายสิ…
”สวัสดีจ้ะหนูขวัญ มาทานข้าวกัน” น้าโรสส่งยิ้มกว้างคุ้นเคยมาให้อย่างใจดีเหมือนทุกครั้ง
“ขวัญมาด้วยเหรอ ไม่เจอกันตั้งนาน”
ฉันหันไปส่งยิ้มบางให้น้าโรสกับพี่คิน ก็ใช่น่ะสิ ฉันไม่ค่อยอยากมาที่บ้านเขาบ่อยนักหรอก ถ้ามาแล้วเจอพี่คินบ่อยๆ ฉันก็ตัดใจไม่ได้สักที เฮ้อ… ใครมันจะไปอยากชอบคนเจ้าชู้ล่ะโว้ย!
”พอดีช่วงนี้ปิดเทอมน่ะค่ะ”
”อือ สวยขึ้นนะเนี่ย”
ฉันตอบแล้วเดินไปนั่งข้างแคทฝั่งตรงข้ามกับน้าโรสและพี่คินด้วยความรวดเร็ด ร่างสูงใหญ่เอ่ยชมแล้วส่งยิ้มบางมาให้ฉันนิ่งๆ อย่ามาทำเป็นชมฉันหน่อยเลย เขาเป็นแบบนี้ไงกับผู้หญิงคนไหนพี่คินก็คงพูดหยอดไปหมด เหอะ!
“ก็ขวัญมันเป็นดาวคณะหนิพี่คิน” แคทพูดขึ้นแล้วตักข้าวเข้าปากพร้อมกับเคี้ยวข้าวตุ้ยๆ อย่างเอร็ดอร่อยไปด้วย
“เป็นดาวด้วย ไม่เบาๆ”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะพี่คิน”
ฉันได้แต่ยิ้มบางและส่งยิ้มแห้งๆ กลับไปให้เขา แล้วหลบสายตาคมดุดันไปมองทางอื่นเพื่อกลบเกลื่อนอาการประหม่าหน่อยๆ ของตัวเอง พี่คินก็ไม่เบาเหมือนกันแหละค่ะ ความเจ้าชู้ไม่เลือกน่ะ
“อ้อ วันนี้แคทกับขวัญจะไปที่สนามแข่งนะ”
“ไปทำไม พี่บอกแล้วว่าอย่าไปบ่อย”
“ก็แคทอยากไปหนิ ทีพี่คินยังไปทุกวันเลยมั้ง”
”ยังจะมาย้อนอีกไอ้น้องคนนี้”
แคทพูดแล้วหันมายักคิ้วให้ฉันอย่างซนๆ พอร่างสูงใหญ่ได้ยินก็ขมวดคิ้วเข้มมุ่นอย่างไม่ค่อยพอใจทันที ส่วนยัยแคทก็ทำหน้ามุ่ยใส่พี่คินจากนั้นก็กินข้าวของตัวเองต่อ สายตาคมมองไปทางแคทเล็กน้อย ก่อนเขาจะหันมาเหลือบมองทางฉันดุๆ ทำไมพี่คินต้องทำเหมือนกำลังดุฉันด้วยล่ะเนี่ย…
“เอาน่าๆ น้องบอกก็ดีแล้ว จะไปว่าน้องทำไม แต่แคทก็ต้องระวังตัวนะลูก คินก็ดูแลน้องกับหนูขวัญด้วยนะ” น้าโรสก็ใจดีแบบนี้เสมอเลย ถึงเวลาโมโหจะดูดุๆ หน่อยก็ตาม
”แม่ก็ตามใจยัยแคทตลอดแบบนี้ไงมันเลยเคยตัว”
”แม่ก็ตามใจพี่คินเหมือนกันนั่นแหละ”
“พอๆ หนูขวัญก็อยู่ด้วยจะมาทะเลาะกันทำไมน่ะ กินข้าวๆ“
ฉันหัวเราะออกมาเบาๆ พอนั่งมองสองพี่น้องทะเลาะกันเหมือนเด็กๆแล้วรู้สึกตลกและดูน่ารักดีเหมือนกันแฮะ คงเป็นเพราะฉันเป็นลูกคนเดียวด้วยล่ะมั้ง
“แล้วนี้ขวัญจะไปด้วยเหรอ”
หลังจากทานข้าวกันจนอิ่มพี่คินก็หันมาถามฉันอีกครั้งด้วยความสงสัย สายตาคมดุดันจ้องมองใบหน้าของฉันนิ่งๆ แต่ทำไมฉันถึงยังคงรู้สึกว่าเขายังคงไม่ค่อยพอใจ และดูหงุดหงิดมากกว่าเมื่อกี้ก็ไม่รู้สิ…
“ค่ะ”
“จะไปทำไมกัน ไม่กลัวหรือไงไปดึกๆดื่นๆ” พี่คินถามสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นจนฉันทำตัวไม่ค่อยถูกเลย ให้ตายเถอะ
“เอ่อ… ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวขวัญดูแลแคทเอง”
“พี่หมายถึงเราน่ะ มันดึกแล้วจะอยากไปทำไม”
ฉันนิ่งไปสักพัก เมื่อได้ยินคำพูดของพี่คินที่เหมือนกำลังเป็นห่วงฉันอยู่ มันยิ่งทำหัวใจของฉันพองโตขึ้นไปอีก แต่ฉันยังคงทำหน้าให้เป็นปกติต่อไป จะมาแสดงออกนอกหน้าไม่ได้นะยัยขวัญเดี๋ยวพี่คินก็รู้ว่าแอบชอบหรอกโว้ย!
“ขวัญชอบที่นั่นค่ะ เอ่อ… คือขวัญหมายถึงขวัญว่ามันสนุกดีอ่ะค่ะ”
ฉันอึกอักและยิ้มแห้งๆ กลับไปให้พี่คินด้วยความรวดเร็ว อยากตบปากตัวเอง จะไปชอบที่นั่นอะไรวะ เริ่มพูดไม่รู้เรื่องไปใหญ่แล้วเนี่ย บ้าชะมัดเลย
“ถึงแล้วโทรบอกพี่ด้วยนะ” โทรบอก? ไหนเบอร์พี่คินคะ ไหนเบอร์พี่เนี่ย มันอยู่ไหน?! เอามา… เอ่อ ไม่ใช่สิ ฉันคิดอะไรฟุ้งซ่านอีกแล้วอ่ะ
“ยัยขวัญไม่มีเบอร์พี่สักหน่อย” แล้วยัยแคทก็พูดแทรกขึ้นมาทันทีเหมือนมันรู้สิ่งที่อยู่ในหัวของฉันเลย
”งั้นแคทก็โทรมาบอกพี่แทนแล้วกัน อย่าปล่อยขวัญให้อยู่คนเดียวเข้าใจรึเปล่า” พี่คินหันไปพูดกับแคทด้วยสีหน้าจริงจัง น้าโรสที่นั่งอยู่ข้างๆก็ส่งยิ้มมาให้ฉันกับแคทที่กำลังเหมือนมีพ่อมาคอยสั่งสอนลูกสาว
“นี่สรุปแคทเป็นน้องพี่หรือยัยขวัญกันแน่อะ ห่วงมากกว่าน้องสาวตัวเองอีกมั้ง” แคทบุ่ยปากใส่พี่คินจนน้าโรสที่เห็นเข้าหัวเราะออกมาเบาๆอย่างเอ็นดูพี่น้องทั้งสองคนที่ยังคงทะเลาะกันเล็กๆ น้อยๆ ไม่หยุด
”ก็ห่วงทั้งสองคนล่ะวะ”
ร่างสูงใหญ่พูดจบ เขาก็ลุกเดินออกไปทางหน้าบ้านทันที ทิ้งให้ฉันใจเต้นตึกตักและรู้สึกดีต่อไปโดยที่ไม่รู้อะไรเลย โอ๊ย… ทำยังไงดีล่ะ ฉันไม่อยากแอบชอบพี่คินมากกว่านี้แล้วอะ!
- Writer
