HÜLYA’DAN
Emre pencereden çıkıp gittiğinde, arkasında bıraktığı enkazdan haberi yoktu.
Aslında Emre’ye söylediğim gibi kendisine aşık değildim; ama o, herkes tarafından sevilen ve saygı duyulan bir kişilikti. Geleceğini çok parlak görüyordum ve hayatımda hiçbir zaman babam gibi bir insan istemiyordum.
Babam dışarıda melek gibi bir insandı, ama evin içinde hiçbir zaman huzurumuz olmamıştı.
Sanırım Asya’da en çok kıskandığım şey huzurdu. Bizden daha fakir bir aile olmalarına rağmen, ne zaman evlerine gitsem üçü de sofrada oturur, beraber sohbet ederek yemeklerini yerlerdi.
Bizim evde ise hiçbir zaman kavga bitmezdi; ablamla bile anlaşamazdım.
Tek hayalim vardı: iyi bir kariyer ve mutlu bir yuva. Bunu sağlayacak olan da Emre’ydi.
Bunun bir ihanet olduğunu biliyordum, ama Makbule Teyze
