Part 18: Mga Anino Ng Paghihiganti
681 Words
Magdamag kaming nag-stay sa Pampanga matapos ang raid. Ang ingay ng sirena, ang amoy ng pulbura at pawis, at ang sigaw ng mga inaresto ay parang nanatili sa tenga ko kahit tapos na ang operasyon. Nakahinga kami ng maluwag dahil nailigtas ang mga biktima, nakuha ang ebidensya, at naaresto ang ilang miyembro ng sindikato. Pero alam kong hindi pa tapos ang laban.
Tahimik akong nakaupo sa gilid ng mobile, habang pinagmamasdan si Police Senior Inspector Adrian Villareal na abalang nag-uusap sa kanyang team. Maski sa layo, ramdam ko ang tensyon sa kanyang balikat. Hindi siya ngumiti buong gabi, at alam kong mabigat ang nasa isip niya.
"Montoya," tawag ng hepe namin.
"Sir!" agad akong tumayo.
"Good job kanina. Pero wag kang pakasiguro. Yakuza ang kalaban natin. Hindi sila hihinto hangga't hindi nakakabawi."
Tumango ako, pero sa loob-loob ko, mas lalo lang akong kinabahan para kay Adrian.
⸻
Kinabukasan, debriefing kami sa isang safehouse malapit sa San Fernando. Lahat ng detalye — mga pangalan, transaksyon, bank accounts — nakalatag sa mesa. Isa sa mga intel officer ang nagsalita:
"May nakuha tayong report na tatlong miyembro ng Yakuza ang hindi nahuli sa raid. Isa doon, right-hand ng boss sa Batangas. Malaki ang posibilidad na mag regroup sila. Hindi pa tapos 'to."
Ramdam ko ang bigat ng hangin sa kwarto.
⸻
Pagkatapos ng meeting, lumapit ako kay Adrian. Naabutan ko siyang nag-iisa sa labas, nakaupo sa hood ng mobile, nakatingin lang sa malayo.
"Adrian," tawag ko, medyo pabulong.
Napatingin siya, medyo pagod ang mga mata pero may ningning pa rin. "Hindi pa tayo tapos, David. Lalong tumitindi 'to."
"Alam ko," sagot ko. "Pero hindi ba pwedeng... kahit saglit lang, huminga muna tayo? Parang ang dami na nating dinaanan."
Ngumiti siya ng tipid. "Gusto ko rin. Pero hindi natin hawak ang oras. Hindi natin hawak ang laban. Ang hawak lang natin... ay 'to." Dahan-dahan niyang hinawakan ang kamay ko, mabilis lang, dahil baka may makakita. Pero sapat na para muling magliyab ang dibdib ko.
⸻
Pagbalik namin sa barracks, halos hindi ako makatulog. Paulit-ulit sa isip ko ang sinabi ng hepe at ng intel: "Hindi pa tapos. Hindi sila hihinto."
At sa bawat pag-ikot ng alaala ko, laging si Adrian ang naiisip ko. Yung itsura niya habang sumasayaw sa entablado bilang ibang tao. Yung tapang niya sa VIP room habang nakikipaglaro sa panganib. At yung bigat sa mata niya matapos ang lahat.
Ramdam kong may paparating.
⸻
Dalawang araw makalipas, habang nagkakape ako sa canteen ng Pampanga PPO, may narinig akong bulungan ng mga kasamahan:
"Pre, may mga Yakuza daw na nakatakas. Balita ko nasa Maynila na."
"Hindi lang, pare. May nagsasabing target nila bumawi. Baka pulis ang una nilang tirahin."
Parang nanlamig ang katawan ko. Hindi ko alam kung paranoia lang, pero pakiramdam ko, anytime, pwedeng may sumulpot na bala mula sa dilim.
⸻
That night, nagkasabay kaming mag-rounds ni Adrian sa Mabalacat at Angeles para sa security rounds at visibility patrols para tiyakin na wala nang makakabalik o makakapagtayo muli ng operasyon ang sindikato. Tahimik lang kami sa loob ng sasakyan. Hanggang siya na mismo ang bumasag ng katahimikan.
"David..."
"Hmm?"
"Kung sakaling may mangyari sa akin, wag mong pigilan ang sarili mo. Labanan mo pa rin. Kahit wala ako."
Nanlamig ako sa sinabi niya. "Huwag kang magsalita ng ganyan. Hindi ako papayag. Hindi ako papayag na mawala ka."
Tumingin siya sa akin, seryoso. "Hindi ito tungkol sa atin lang. Mas malaki 'to. Pero David..." saglit siyang tumigil, saka bumuntong-hininga. "...ikaw ang dahilan kung bakit mas handa akong lumaban. Kasi ngayon, may rason na ako."
Hindi ko na napigilan. Kahit delikado, kahit nasa gitna kami ng duty, hinawakan ko ang kamay niya nang mahigpit. Sandali lang, pero sapat na para maramdaman kong hindi lang ako nag-iisa.
⸻
Sa loob-loob ko, alam kong ang laban namin sa Yakuza ay magpapatuloy pa. At sa bawat aninong sumusunod sa amin, may kapalit na panganib. Pero mas malinaw sa akin ngayon: handa akong sumugal — sa badge, sa bala, at sa puso ko.
Dahil sa gitna ng lahat ng ito, si Adrian ang pinili kong ipaglaban.
Itutuloy...
- Writer
