ปวดหัวตุบๆ ไม่คิดว่าตัวเองจะดื่มหนักขนาดนี้ ฝืนลืมตามองเพดานแล้วสะดุ้งลุกจากเตียง มองไปที่โซฟาที่ผมให้ผู้หญิงคนนั้นนั่งรอ...ซึ่งก็พบแต่ความว่างเปล่า
คว้ามือถือมาดูเวลาก็ตกใจกว่าเดิมที่ตอนนี้มันเจ็ดโมงเช้าแล้ว ผมไม่คิดว่าตัวเองจะหลับยาวขนาดนี้ แค่จะพาผู้หญิงเข้าห้องให้แมงมุมเข้าใจผิด เอาคืนเรื่องวันเกิดไอ้ยีนส์พอเจ็บๆ คันๆ
ผมให้เกลนั่งรอที่โซฟา ไม่ได้จะพามาทำเรื่องแบบนั้น แล้วกะว่าสักชั่วโมงจะให้เธอกลับ แต่ตัวเองเมาจนเผลอหลับยาวมาจนเช้า
รีบออกจากห้อง ไม่รู้ว่าเกลออกไปตอนไหน แล้วจะหาเรื่องอะไรแมงมุมหรือเปล่า ต่อหน้าผมเธอไม่กล้าหรอกเพราะผมเป็นลูกค้า จ่ายเงินให้ แต่ลับหลังผมไม่แน่ใจเลย
พอเจอแต่ความว่างเปล่าก็ใจหาย แต่พยายามมองว่าเธออาจจะกลับบ้านในวันหยุดเสาร์อาทิตย์ก็ได้ ผมรีบโทรหาเธอ ไม่คิดจะมีฟอร์มอะไร แต่โทรยังไงอีกฝ่ายก็ไม่รับ...เธอมีปัญหาอะไร หรือโกรธผมขนาดไหนถึงกับไม่ยอมรับโทรศัพท์
