“เอ่อ ตอนแมงมุมอยู่ห้อง เดี๋ยวกูกลับไปนอนบ้าน”
“ตอนแรกแกบอกแบ่งกันคนละห้องนี่ยีนส์” น้ำเสียงที่อ้อแอ้หน่อยๆ ทำให้ผมรู้ว่าเธอเริ่มจะควบคุมสติตัวเองไม่ได้เต็มร้อย
ผมหันไปมองไอ้ยีนส์แบบไม่รู้จะทำยังไงกับมันดี เพราะเชื่อว่ามันพูดแบบนั้นกับแมงมุมจริงๆ
“มึงไว้ใจกูได้น่าเบส กูไม่รังแกผู้หญิงหรอก”
“ไอ้...” อยากด่ามันแต่ก็ไม่อยากให้แมงมุมมาฟังอะไรหยาบๆ แบบที่เราใช้ด่ากันปกติไปด้วย
“เออ แต่ถ้ามึงไม่สบายใจ กูไปนอนบ้านก็ได้ ให้แมงมุมอยู่นี่แหละ อย่างน้อยๆ มึงก็รู้จัก” นี่มันหวังดีกับผมจริงๆ ใช่ไหม
“แกจะกลับบ้านทำไมยีนส์ จีบฉันอยู่ไม่ใช่เหรอ ก็นอนด้วยกันนี่แหละ” ผมไม่รู้ว่าแมงมุมเมาจนเพ้อหรือตั้งใจพูดประชดผม แต่มันทำให้ผมเริ่มจะโมโหขึ้นมาแล้วจริงๆ พอหันไปมองเธอก็ลอยหน้าลอยตา แถมยังย้ายจากผมไปนั่งข้างไอ้ยีนส์ เอามือเกาะแขนมัน เอียงหัวซบไหล่ด้วย
ตอนนี้โมโหทั้งเพื่อนทั้งเมีย...เออ เมียนั่นแหละ แมงม
