“ฉันก็ขอโทษแล้วไงแมงมุม พยายามจัดการเท่าที่จะทำได้แล้ว ให้ไอ้บาสไล่เธอออกจากงานแล้ว” การมาเถียงกับแมงมุมที่เมาขนาดนี้ไม่เห็นหนทางที่จะคุยกันรู้เรื่องเลย
“ห้องก็เปลี่ยนเตียงเปลี่ยนโซฟาทุกตัวแล้ว เธอจะไม่เห็นภาพเดิมๆ พวกนั้นอีกแมงมุม เพราะฉันจะไม่พาใครมาเหยียบห้องอีก”
ผมเองก็ย้ำเรื่องเดิมๆ ที่สามารถทำได้ดีที่สุดในตอนนี้ เผื่อเธอจะเห็นความตั้งใจของผมบ้าง
แววตาเธออ่อนลง แต่ยังเชิดหน้าขึ้นด้วยไม่ยอมในทันที
“ฉันไม่กลับ จะอยู่นี่”
“โอเค อยู่ก็อยู่ ฉันก็จะอยู่นี่เหมือนกัน กระเป๋าเสื้อผ้าน่ะไม่ได้มีแค่เสื้อผ้าเธอหรอกนะแมงมุม”
เธอมองผมอย่างอึ้งๆ ในตอนแรก...ถือว่าผมทำดีอยู่ใช่ไหมที่มีสติในเสี้ยววินาทีหนึ่งหยิบเสื้อผ้าตัวเองติดมาด้วย แมงมุมจะได้ไม่เข้าใจว่าผมโมโหจนเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเฉดหัวเธอออกจากห้องจริงๆ
เธอไม่พูดอะไรอีก มันคงหมดเรื่องจะเถียงกันแล้วละ ผมก็ปล่อยให้เธอดื่มไปเรื่อยๆ ยอมให้หน
