เสี่ยวชิงนำสิ่งที่เสี่ยวหลิงมากระซิบบอกแก่คุณหนูของตน จากนั้นก็ขยับออกไปยืนที่มุมห้องด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล
“พวกเจ้าออกไปก่อน” ฉวนเร่อหลานบอกสาวใช้คนอื่นออกไป ให้เหลือเพียงสาวใช้คนสนิทเท่านั้น
เมื่อประตูห้องปิดลง เสี่ยวชิงที่ยืนนิ่งอยู่ก็แสดงอาการร้อนรนขึ้นมาทันที
“คุณหนูอย่าไปนะเจ้าคะ แม่นางมู่ต้องมีแผนร้ายเพื่อจะกลั่นแกล้งคุณหนูแน่ อาหลิงบอกว่ามีการติดต่อญาติจากนอกเมืองด้วยจดหมายลับที่ปิดผนึก ไม่รู้ว่าเนื้อหานั้นเป็นอย่างไร บางทีคืนนี้คุณหนูอาจจะถูกปองร้ายก็ได้” ความคาดเดาของเสี่ยวชิงนั้นก็คล้ายกับความคิดของตน ทำให้ฉวนเร่อหลานยิ้มออกมา
“หากเป็นเช่นนั้นจริง ก็ดีนะสิ”
“คุณหนู” เสี่ยวชิงร้องเสียงหลง เมื่อคุณหนูรองของตนไม่เกรงกลัวภัยใดๆ
“ฝนหมึกและเตรียมพู่กันกับกระดาษมา” นางสั่งให้เสี่ยวชิงที่เป็นกังวลอยู่ทำตามที่บอก
เมื่อห้ามปรามไม่ได้ก็คงทำได้แค่ช่วยระวังภัยและทำตามคำสั่ง สาวใช้วัย
