เพียงไม่กี่เสี้ยวพริบตาที่หันไปมองสาวใช้สกุลถัง พอหันกลับมาอีกทีฉวนเร่อหลานก็เดินตรงไปยังร้านขายขนมเปี๊ยะที่อยู่ติดกับร้านขายหมั่นโถว
มองดูสืออินที่ยืนถือตะกร้าใส่ผักรอหมั่นโถวที่กำลังห่อใส่ถุงกระดาษอยู่ก็หย่อนอะไรบางอย่างลงไปในตอนที่ไม่มีใครสังเกตเห็น
“คุณหนู ขนมเปี๊ยะของท่านได้แล้ว” เถ้าแก่ร้านขายขนมเปี๊ยะกล่าวอย่างสุภาพพร้อมทั้งยื่นห่อขนมเปี๊ยะให้
ฉวนเร่อหลานกำลังจะหยิบเงินมาจ่ายแล้วทำสีหน้าตกใจ ในตอนนั้นหยางหมิงซานกำลังจะเดินเข้าไปช่วยแต่นางก็ส่งสัญญาณไม่ให้เขายื่นมือเข้ามายุ่งในแผนการของตน
“ถุงเงินข้าหาย ไม่รู้อยู่ไหน เมื่อครู่ตอนเดินมาข้ายังถืออยู่เลย” นางแสร้งพูดด้วยน้ำเสียงที่ตกใจในขณะที่สืออินที่ยืนอยู่ข้างๆ รับห่อหมั่นโถวแล้วหยิบถุงเงินขึ้นมาจะจ่าย
จากนั้นพอเห็นถุงเงินสีแดงในตะกร้าก็เงียบทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น คิดว่าคงเป็นเพราะคุณหนูข้างๆ ทำหล่นใส่ตะกร้าของตน
สาวใช้ร่างใหญ่จ่า
