Arabalarla bir restoranın önüne gelip durduk. Şehirden uzakta bir yerdi burası, muhtemelen başka bir sorun olmasın diye gelmiştik buraya. Hemen indik babamla birlikte ve Bülent amcayı izleyerek içeriye doğru yürüdük. Tam girerken Ali amca:
“İyi misin aslanım?” deyip kolunu omzuma attı. Ali amcaya her zaman hayrandım, çok ayrı severdim onu ama sürgün falan derken aramız iyice uzaklaşmıştı. Sorusunu sorarken takındığı içten tavır etkilemişti beni. Ya da ben yaşadıklarımın etkisinde olduğum için böyle hissetmiştim. Üzerinde çok durmadan:
“İyiyim Ali amca, merak etme” deyip gülümsedim. O da uzanıp saçlarımdan öptü beni.
“Çok korktuk evlat, ömrümüzden ömür gitti bugün ama şükür ki iyisin. Bir daha da olmaması için herkes elinden geleni yapacak hiç merak etme” dedi güven veren sesiyle.
“Onda
