"วานคิดว่าวานเจอจุดที่น่าสงสัยค่ะ "

556 Words

แสงแดดช่วงสาย เริ่มสาดเข้ามาในบริเวณโรงงานขนาดใหญ่ เสียงเครื่องจักรหนัก กระหึ่มก้อง ไปทั่วอาคาร โครงเหล็กสูงตระหง่านสะท้อนเสียงก้อง ราวกับห้องขนาดมหึมาที่มีชีพจรของตัวเอง กลิ่นน้ำมันหล่อลื่นปะปนกับกลิ่นโลหะอุ่น จากการเสียดสีทำให้บรรยากาศ ยิ่งเต็มไปด้วยความจริงจังของงานอุตสาหกรรม .. วันวาสวมหมวกนิรภัยสีขาว ปิดทับเส้นผมเรียบร้อย เสื้อเชิ้ตสีอ่อนแขนยาว เข้ากับกางเกงสแลคเรียบกริบ เธอถือแฟ้มเอกสารไม่กี่แผ่นแนบอก เดินตามจังหวะเสียงเครื่องจักร ที่สั่นสะเทือนพื้นคอนกรีตใต้ฝ่าเท้า .. ธัตทานนท์ในชุดวิศวกรก้าวนำเล็กน้อย หมวกนิรภัยสีเดียวกันทำให้ทั้งคู่ ดูเป็นทีมงานเดียวกันอย่างไม่ตั้งใจ . เขาพาเธอเดินตรวจเครื่องจักรทีละจุด ตามรหัสและข้อมูลที่วันวาเตรียมมาในแฟ้ม บทสนทนาระหว่างคนทั้งสองมีเพียงเรื่องงาน ตัวเลขกำลังการผลิต การบำรุงรักษา และตารางตรวจสอบ น้ำเสียงของพวกเขาเรียบชัดเจน ไม่ปล่อยให้มีสิ่งใดเกินเลย .. ทว่าบางจังหวะ… เมื่อจำเป็นต้องไต่บันไดเหล็ก ลงจากแท่นเครื่องสูง ทานน์ก็มักจะเอื้อมมือ มารับหรือประคองวันวาโดยอ้างความปลอดภัย นิ้วมือหนาแตะสัมผัสหลังมือเธอเบา ๆ สัมผัสนั้นรวดเร็วพอที่จะดูเหมือนเรื่องงาน แต่ก็ยาวนานพอให้หัวใจของเขาเต้นแรงเกินเหตุ .. วันวายังคงเก็บสีหน้าเรียบสงบ จดข้อมูลลงแฟ้มราวกับไม่ได้สังเกตอะไร ในขณะที่เสียงเครื่องจักรยังคงดังก้อง เป็นเพียงเสียงเดียวที่กลบทุกความรู้สึก ที่กำลังพลุ่งพล่านอยู่ในใจของใครบางคน. ___ ห้องพักรับรองส่วนตัวสำหรับผู้บริหาร ถูกตกแต่งอย่างหรูหรา โทนสีครีมอบอุ่น ผนังกระจกบานใหญ่เผยให้เห็นวิวทิวทัศน์ ของลานโรงงานด้านนอก เสียงเครื่องจักรหนักที่เคยดังก้อง ถูกแทนที่ด้วยความเงียบสงบ ของเครื่องปรับอากาศและกลิ่นหอมจาง ๆ จากกาแฟสดที่พนักงานเพิ่งชงไว้บนโต๊ะต้อนรับ .. ทานน์ผลักประตูเปิดออกและผายมือเชื้อเชิญ วันวาก้าวเข้ามาด้วยท่าทางสุภาพเรียบร้อย เธอค่อย ๆ ถอดหมวกนิรภัยออก เส้นผมที่ถูกรวบไว้ หลุดลงมาเป็นลอนเบา ๆ ข้างแก้ม สายตาของทานน์จับจ้องเธอ โดยไม่แม้แต่จะกระพริบ คล้ายลืมโลกภายนอก .. “เหนื่อยไหมคะ?” น้ำเสียงทุ้มนุ่มของเขาเอื้อนเอ่ยอย่างอ่อนโยน “วานดูจริงจังมากเลย .. ถ้ามีอะไรสงสัย…ถามพี่ได้นะคะ” วันวาเงยหน้าขึ้น สายตายังคงแน่วแน่แต่เสียงที่เปล่งออกมา กลับมีน้ำหนักอ่อนโยนเกินกว่าที่ตั้งใจ “วานคิดว่าวานเจอจุดที่น่าสงสัยค่ะ แต่ยังไม่มั่นใจ” เธอเลื่อนแฟ้มเอกสารในมือวางลงบนโต๊ะประชุม “ขอกลับไปดูตัวเลขกำลังผลิตของตัวเครื่อง ที่ออฟฟิศอีกที และรอบการบำรุง… ก็น่าจะไม่ตรงกับเอกสารที่แจ้งขอซื้อ เมื่อสองปีก่อนค่ะ” .. ทานน์พยักหน้า ฟังทุกคำอย่างตั้งใจ สายตาที่มองเธอเต็มไปด้วยทั้งความชื่นชม ในความสามารถ และบางอย่างที่ลึกซึ้งกว่านั้น -บางอย่างที่เขาพยายามเก็บซ่อนไว้ หลังรอยยิ้มสุภาพของผู้บริหาร แต่ยิ่งอยู่ใกล้เธอ ความรู้สึกนั้น ..ก็ยิ่งเผยออกมาทีละน้อย…

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more