ต้องให้ย้ำอีกกี่ครั้งว่าเรื่องของเรามันจบไปแล้ว

560 Words

รุ่งเช้า แสงแดดอ่อน สาดเข้ามาในห้องพักวันวา พนักงานเข้ามาส่งชุดที่ซักรีดเรียบร้อยบนเก้าอี้ เธอรีบหยิบมาสวมใส่ กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ จากเครื่องสำอาง และโลชั่นยังคงติดตัว ผมลอนสวยหลุดเป็นคลื่น บางเบารับกับใบหน้าที่อ่อนหวาน . วันวาแต่งตัวเรียบร้อย ก้าวลงมาจากที่พัก สายตาสะดุดเข้ากับทานน์ ที่ยืนพิงเคาน์เตอร์ รอเธออยู่ก่อนแล้ว รอยยิ้มเจือความอ่อนโยนและแววตา ที่จ้องมองเธอไม่ละสายตา . “เป็นไงบ้างคะ วาน ที่พักโอเคไหม?” ทานน์เอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่ม พร้อมยื่นมือไปชี้อาหารเช้าที่จัดไว้ให้ “ทานข้าวเช้าก่อนนะคะ แล้วค่อยออกเดินทาง” . วันวาเงยหน้าขึ้นมองเล็กน้อย สีหน้าเรียบเฉย “ออกเดินทางเลยก็ได้นะคะ ฉันยังไม่หิว” . ทานน์ยังพยายามทัดทาน ยิ้มบาง ๆ “พี่หิวแล้วค่ะ… กินข้าวเช้าด้วยกันก่อนนะคะ” ความเงียบเล็ก ๆ ตามมาหลังจากนั้น สายตาของทั้งสองสบกัน เต็มไปด้วยความคิดไม่ตรงกัน แต่ก็ไม่มีใครละสายตา เป็นเช้าที่เต็มไปด้วยความตึงเครียด และแรงดึงดูดบางอย่าง ที่ไม่อาจละเลยได้ง่าย ๆ ___ หลังจากทานข้าวเช้าเสร็จ ทั้งสองคนออกเดินทางกลับ ทานน์ขับรถอย่างใจเย็น แต่สายตาเต็มไปด้วยแผนการบางอย่าง เขาตั้งใจแวะทุกปั๊มทุกจุดพัก เพื่อยื้อเวลาอยู่กับวันวาให้นานที่สุด .. วันวาเอ่ยเสียงแข็ง สีหน้าจริงจัง “ถ้าคุณยังแวะอีก ฉันจะเรียกรถให้มารับ ไม่กลับกับคุณแล้วนะคะ” ทานน์หัวเราะเบา ๆ อย่างคนโดนจับได้ “ก็…พี่อยากอยู่กับวานนาน ๆ นี่ค่ะ ทำไงได้” เขาหันมามองเธอผ่านกระจกมองข้าง แววตาเจือความอ้อนและเจ้าเล่ห์ “พอถึงที่ทำงาน วานก็…จะห่างเหินพี่อีก ไม่อยากให้ถึงเลยจริง ๆ” . วันวาเงียบ ไม่ตอบโต้ แต่ใจเต้นแรง รู้สึกได้ถึงแรงดึงดูดบางอย่างที่ยังคงไม่เลือนหาย แม้จะอยากห่าง แต่เขาก็ยังสามารถดึงเธอ ให้อยู่ใกล้ได้ทุกวินาที __ รถหรูจอดนิ่งหน้าคอนโด วันนี้วันวา ลางานเรียบร้อยแล้ว โดยธัตทานนท์ได้แจ้งฝ่ายบุคคลไว้เรียบร้อย . ทานน์เอ่ยเสียงอ้อน คล้ายอยากละลายกำแพงแข็งกร้าวของเธอ “วานคะ… พรุ่งนี้เช้าพี่มารับวานนะคะ” วันวาสีหน้าเรียบ ปฏิเสธทันที “ไม่ค่ะ ห้ามมาเด็ดขาด ฉันไปทำงานเองได้ ขอบคุณสำหรับการไปส่งดูงานที่โรงงานนะคะ” . ทานน์ยิ้มเจ้าเล่ห์ พยายามเปลี่ยนบทสนทนา “เปลี่ยนคำขอบคุณเป็นอย่างอื่นได้ไหมคะ… อย่างเช่นเรียกว่าพี่ทานน์ เหมือนที่วานเคยเรียก” . ไม่กี่อึดใจ วันวาสูดหายใจลึก สายตาแข็งกร้าว ขยับตัวตรงขึ้นเล็กน้อย “ต้องให้ย้ำอีกกี่ครั้งว่าเรื่องของเรามันจบไปแล้ว ถ้าคุณยังทำให้ฉันอึดอัดแบบนี้ ฉันจะขอเปลี่ยนตัวคนมาทำหน้าที่นี้นะคะ” เธอยื่นคำขาด น้ำเสียงแน่วแน่ ไร้ช่องว่างให้ต่อรอง แม้จะรู้ดีว่าสัญญาที่ทำไว้กับคุณหญิงไม่สามารถเปลี่ยนตัวได้ .. ทานน์ยืนมองหน้าเธอ ชั่วขณะเหมือนถูกท้าทาย หัวใจเจ็บปวด แต่ยิ่งอยากเอาชนะกำแพง ที่เธอสร้างขึ้นทุกที..

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more