Sabahın ilk saatleri, ormanı gri bir sessizlikle sarıyordu.
Sis, ağaçların arasından ağır ağır süzülüyor, her yaprakta yeni bir titreşim bırakıyordu.
Elena, gece boyunca hiç uyumamıştı.
Toprağın kalp atışını, damarlarından geçen yeni gücün ritmini dinlemişti.
Her nefes alışında, içinde büyüyen o ikili yankı — ışık ve karanlık — birbirine biraz daha yakınlaşıyor, biraz daha tehlikeli bir uyum kazanıyordu.
Arden kampın diğer ucunda sessizce haritaya bakarken, Kael bir taşın üzerine oturmuş, ellerini saçlarının arasına geçirmişti.
Onun sessizliği, sabrının sonuna geldiğinin işaretiydi.
Elena’nın dönüşümü, sadece onu değil, tüm sürüyü sarsmıştı.
Kimileri Elena’yı bir kurtarıcı olarak görürken, diğerleri onun bir felaketin habercisi olduğuna inanıyordu.
“Bu denge denen şey…” diye mırıl
