หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จต่างก็แยกย้าย รินรดาขึ้นชั้นลอยโผเข้าที่นอนทันที ที่นอนอันแสนกว้างและแสนหอม พร้อมเริ่มสำรวจตามปลอกหมอนหัวเตียงและซอกหลืบต่างๆ ว่ามีร่องรอยของหญิงอื่นเคยมาใช้หรือไม่
แต่พอได้มองไปรอบห้องแล้วคิดดีๆ ก็ต้องเอ่ยถามออกมา
"ใครดูแลทำความสะอาดห้องให้เราน่ะผัดไทย"
"...." เงียบไร้ซึ่งคำตอบจากคนซื่อบื้อซึ่งใส่หูฟังไปแล้ว
"หึ"
ประธานสาวจึงทำได้แค่เกือกกลิ้งไปมาบนที่นอนพลิกไปพลิกมาอยู่ครู่ใหญ่จึงมาจบอยู่ที่ท่านอนคว่ำหันออกทางปลายเตียง ชมวิวของแม่น้ำเจ้าพระยายามดึกจากที่นอน
'ห้องนี้....วิวดีจริงๆ ดีกว่าคอนโดเราอีก'
รินรดาคงน่าจะเริ่มรู้ตัวบ้างแล้วว่าเป็นคนชอบชมวิวจากที่สูง
'ถ้าที่นี่เป็นห้องทำงานเราคงจะดีไม่น้อย'
ถึงแม้จะได้อยู่ด้วยกันในคืนพิเศษเหมือนเช่นทุกครั้ง แต่กลายเป็นว่าห้องกว้างและสวยงามนี้ไม่อบอุ่นเหมือนที่ผ่านมา แตกต่างจากป้อมยามที่แคบและอึดอัดแต่กลับได้ออดอ้อน
