ผู้ชายลัลลา
1453 Words
"ให้พี่ช่วยไหม ถ้าไม่ไหวก็บอกพี่ได้นะ พี่คอแข็งอยู่ พวกพี่ดื่มเหล้ากันบ่อยน่ะ" ถ้าถามว่าเขาคอแข็งไหม ก็ตอบได้เลยว่าพอสมควร เพราะพวกผมมักจะกินเหล้าเบียร์กันที่คอนโดกันอยู่บ่อยๆ หรือว่าเรียกเป็นประจำเลยก็ได้
"ไม่เป็นไรค่ะ หนูกลัวพี่พาหนูกลับหอไม่ไหว ถ้าพี่เมาอีกคน" ซึ่งพี่เขาเป็นตัวช่วยหนึ่งเดียวที่เธอหลงเหลืออยู่นะ จะปล่อยให้พี่เขามาดื่มแทนเธอได้ยังไงกัน
"พี่ไม่เมาง่ายๆหรอกครับยัยเด็กดื้อ" ถ้าเขาเมา ฟ้ามันก็คงจะถล่มแล้ว เขาออกจะคอแข็งขนาดนี้
"ไม่แน่หรอกค่ะ ถ้าพี่ดื่มเยอะเกินไปน่ะ" ถึงพี่เขาจะคอแข็งขนาดไหน แต่ถ้าดื่มเยอะๆก็เมาล่วงได้เหมือนกันนะ
"พี่รู้ลิมิตของตัวเองครับ น้องไม่ต้องเป็นห่วงหรอก" เขารู้ว่าเขาควรดื่มได้ขนาดไหนถึงจะพอ เขาไม่ยอมให้ตัวเองเมาล่วงไปได้ง่ายๆหรอก
"ก็ได้ค่ะ แต่หนูขอดื่มอีกแก้วก็แล้วกันนะคะ อีกหนึ่งแก้วพี่ดิวช่วยหนูดื่มนะคะ" อีกแค่แก้วเดียว เธอก็น่าจะไหวอยู่ แต่ถ้าอีกสองแก้วเธอคงจะไม่ไหวจริงๆ แค่นี้ก็เริ่มมึนหัวแล้ว
"ได้ครับ" ก่อนที่เขาจะเริ่มดื่มให้น้องในทันที ในจังหวะที่พี่ปาร์คเผลอ เพราะไม่อยากให้พี่เขารู้ว่าผมดื่มเหล้าช่วยน้อง ไม่งั้นคงเจออีกหลายช็อตแน่
"นี่น้องแอมดื่มไปสองแก้วแล้วเหรอครับ พี่มองไม่ทันเลย" ปาร์คที่หันไปคุยกับเพื่อนที น้องที จึงไม่ได้โฟกัสที่แก้วเหล้าน้องสักเท่าไหร่ จึงได้แต่รู้สึกแปลกใจว่าทำไมน้องถึงดื่มเร็วจัง ไหนว่าตัวเองคออ่อนไง
"อ๋อ หนูแค่ดื่มเรื่อยๆน่ะคะ ก็เลยหมดเร็วหน่อย" ถ้าจะบอกว่าพี่ดิวช่วยดื่มมันก็จะยังไงอยู่นะ ตอบแบบนี้ไปแหละดีแล้ว พี่ปาร์คแกไม่รู้หรอก
"ครับๆ ถ้าน้องแอมอยากได้เพิ่มบอกพี่ได้เลยนะครับ เดี๋ยวพี่ชงให้" เล่นดื่มเร็วขนาดนี้ คงคออ่อนไม่จริงหรอก
"ไม่เป็นไรค่ะ แค่นี้ก็พอแล้ว" แค่ตอนนี้ก็มึนหัว ปวดหัวไปหมดแล้ว แต่ก็ยังพอประคองตัวเองไหวอยู่
"ครับๆ งั้นน้องก็ดื่มให้สนุกนะ นานๆทีสายเราจะได้มาเจอกันครบหน้าครบตากันสักที" ถ้าวันนี้ไอ้ดิวไม่นัดเขามาก็คงจะไม่ได้เจอกันง่ายๆหรอก เพราะเขาก็ต้องไปฝึกงาน คงไม่ได้เข้ามหาลัยอีกนาน
"ได้ค่ะ" แต่สำหรับเธอแค่นี้ก็น่าจะพอได้แล้วนะ
"เป็นไงยัยเด็กดื้อ ไหวไหม" เขาที่คอยสังเกตอาการยัยเด็กดื้อที่นั่งอยู่ข้างๆว่าตอนนี้อาการจะเป็นยังไงบ้าง ยังพอไหวที่จะนั่งต่อได้รึป่าว
"ไหวค่ะ หนูยังพอไหว แต่ไอ้น้ำสีสวยๆตรงโต๊ะนั้นมันคืออะไรหรอคะ ทำไมมันดูน่าดื่มจัง" สีสวยอย่างกับสายรุ้งเลย
"ค็อกเทลสายรุ้งหรอ อยากลองไหม" แต่ยังดีที่มันมีแอลกอฮอล์น้อย น้องน่าจะดื่มได้อยู่
"ค่ะ หนูอยากลองดู อยากรู้ว่ามันรสชาติยังไง" ฉันอยากลองชิมไอ้ค็อกเทลนั่นมากเลย ฉันว่ามันสีสวยดี รสชาติก็น่าจะอร่อยนะ
"อืม ได้สิ แต่แค่แก้วเดียวนะเพราะมันก็แอลกอฮอล์เหมือนกัน แต่แค่น้อยกว่าพวกเหล้าพวกนี้ก็แค่นั้นเอง" ถ้าน้องอยากลอง ผมก็จะไม่ขัด เพราะยังไงวันนี้ผมก็ต้องลากยัยเด็กดื้อคนนี้ไปส่งหออยู่แล้ว
"ค่ะ" ก่อนที่เธอจะพยักหน้าให้อย่างเข้าใจ
"งั้นเดี๋ยวนั่งรอพี่อยู่ตรงนี้ก่อน เดี๋ยวพี่ไปสั่งกับบาร์เทนเดอร์ให้" ก่อนที่ผมจะลุกออกไปสั่งให้เธอ
"ขอบคุณค่ะ" เธอจึงมองตามหลังพี่เขาไปยิ้มๆ
"นี่แอม ทำไมแอมกับพี่ดิวดูสนิทสนมกันจังอ่ะ ถ้าไม่รู้มาก่อนว่าเป็นพี่น้องสายรหัสกัน เมลก็คิดว่าเป็นแฟนกันนะเนี่ย" สนิทกันเกินเบอร์มาก ซึ่งเธอว่ามันต้องมากกว่าพี่น้องสายรหัสแน่ๆ
"บ้า! เราไม่ใช่แบบนั้นกันสักหน่อย เราก็แค่รู้จักกันแบบปกตินี่แหละ แต่ที่สนิทก็เพราะเจอกันบ่อยด้วยล่ะมั้ง เพราะบางทีกลุ่มพวกเราก็ไปกินข้าวด้วยกันอยู่บ่อยๆอ่ะ" เพราะถ้าเทียบแล้วพวกเธอสนิทกับพวกพี่เขามากกว่าพวกพี่คนอื่นๆในคณะจริงๆ คงด้วยการเป็นพี่น้องสายรหัสด้วยนั่นแหละ
"อ้อหรอ เราก็คิดว่าพี่ดิวตามจีบแอมซะอีก เห็นพี่แกแบบนั้นสาวๆในมหาลัยก็พากันกรี๊ดกร๊าดแกไม่ใช่น้อยๆเลยนะ" แต่พี่ดิวเป็นคนนิ่ง ดุ ไม่ค่อยจะสนใจรุ่นน้องคนไหนเลย จนมาเจอแอมนี่แหละ เธอได้ข่าวมาแบบนั้นนะ แต่ก็ไม่มีใครหือกล้าอือกับพี่เขาหรอก
"หรอ ก็คงงั้นมั้ง พี่แกก็ออกจะหน้าตาดีขนาดนั้นหนิ แต่แค่ชอบทำหน้าดุไปหน่อยก็แค่นั้นเอง" เธอเชื่อว่าพี่เขาเองก็มีสาวสวยๆตามกรี๊ดกร๊าดแกไม่ใช่น้อยๆเลยจริงๆ คงด้วยหน้าตาและฐานะของทางบ้านพี่เขาด้วยล่ะมั้ง
"แล้วแอมไม่ชอบพี่เขาหรอ แต่เมลว่าพี่เขาน่าจะชอบแอมนะ" เธอเห็นพี่เขาเป็นแบบนี้ แต่เธอว่าเธอดูคนไม่ผิดนะ ไม่งั้นพี่เขาจะมาสนใจแอมทำไม ขนาดสาวคนอื่นๆมาเข้าใกล้ พี่เขาก็ยังไม่สนใจเลย
"บ้า! เมลพูดอะไรก็ไม่รู้ มันไม่จริงหรอก" เธอว่ามันคงไม่ใช่แบบนั้นหรอด มันไม่น่าจะเป็นจริงได้ พี่เขาจะมาชอบยัยเด็กกะโปโลแบบเธอได้ยังไง
"คิก คิก เขินหรอ แก้มแดงเชียว" ดูสิแก้มเริ่มแดงขึ้นมาแล้ว
"สาวๆคุยไรกันครับ ดูสนุกกันเชียว" ดูหัวเราะกันคิกคักเลย
"อ๋อ ไม่มีไรหรอกค่ะ แค่คุยกันตามประสาสาวๆน่ะ" ใครจะยอมบอกพี่กัน มันคือความลับ
"ครับๆ ว่าแต่สาวๆมีแฟนกันรึยังครับ สวยๆน่ารักๆแบบนี้คงมีกันหมดแล้วสินะ" เพราะส่วนใหญ่สวยๆแบบนี้ก็มีเจ้าของกันหมดแหละ
"เมลมีแล้วค่ะ คิก คิก คนสวยๆแบบหนูจะไม่มีได้ยังไงคะ" แต่อยากแอบมีเพิ่มจัง คิก คิก
"หนูยังไม่มีค่ะ แฮร่ แฮร่" เธอโสดมาตั้งแต่เกิด ยังไม่เคยมีแฟนเลย
"ครับๆ แต่พี่ว่าอีกไม่นานก็คงมี สวยๆน่ารักๆแบบนี้อยู่เป็นโสดได้ไม่นานหรอกเชื่อพี่" ขนาดพี่เองก็ยังชอบเลย
"แล้วพี่ปาร์คล่ะคะมีรึยัง พี่ก็หล่อไม่ใช่เล่นๆนะคะ" หน้าตางี้คงต้องมีแหละมั้ง
"พี่ยังหรอกครับ พี่ยังอยากใช้ชีวิตลัลลาอยู่ ยังไม่พร้อมให้ใครมาเป็นเจ้าของชีวิตจริงๆครับ" แค่คิดถึงอนาคตก็มืดมนล่ะถ้าต้องมีเมียจริงๆ
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ค่ะๆ งั้นก็ระวังเหงานะคะเวลาอยู่คนเดียว อย่างน้อยๆถ้าเรามีคู่ก็ยังมีคนสร้างรอยยิ้มสร้างเสียงหัวเราะให้เราได้นะคะ" เหมือนแฟนของเธอไงน่ารักเป็นที่สุด
"ครับๆแต่พี่ขอบายก่อนดีกว่า พี่ยังอยากใช้ชีวิตคนเดียวแบบสงบสุขอยู่ ยังไม่พร้อมให้ใครมาอยู่ข้างๆจริงๆครับ พี่ว่ามันน่าเกะกะอ่ะ" ดูๆแล้วมันก็รู้สึกรกสายตาถ้าต้องมีจริงๆ
"ค่ะๆ งั้นก็ใช้ชีวิตแบบผู้ชายลัลลาดีๆนะคะ ระวังโรคถามหานะคะ" ถ้าไม่ป้องกันดีๆนะมีสิทธิ์โรคร้ายถามหาได้เลย
"พี่ป้องกันทุกครั้งครับ ไม่มีสดแน่นอน" เขาระดับนี้แล้ว ไม่มีพลาดหรอก หึ!
"ค่ะๆ" ยังไงก็ขอให้พี่ปาร์คปลอดภัยจนตัวเองมีเมียเป็นตัวเป็นตนก็แล้วกันนะคะพี่ปาร์ค แอมกับเมลจึงได้แต่พากันคิดในใจ
- Writer
