วันต่อมา
[บทบรรยายเปเปอร์]
ป๊ากับเฮียโนเอลมาเยี่ยมผมที่โรงพยาบาล สีหน้าของทั้งป๊าและเฮียดูมีความเหี้ยมที่เจือความเป็นห่วงปนอยู่ด้วย โดยเฉพาะป๊า
“เจ็บมากไหม” ป๊าถามด้วยความเป็นห่วง
“เจ็บครับ ยังหัวเราะหรือพูดมาก ๆ ไม่ไหวมันสะเทือน” ยังพูดไม่ทันขาดคำ ผมก็รู้สึกเจ็บแปลบที่บริเวณซี่โครง คงเป็นเพราะพูดเสียงดังและพูดยาว
“ไอ้บัดซบนั่นมันได้รับผลของมันไปอย่างสาสมแล้ว ป๊าให้เฮียกับลูกน้องไปจัดการมันให้เรียบร้อยแล้ว” แววตาของป๊าดุดันขึ้นจนน่ากลัวผมรู้ทันทีว่าป๊าให้เฮียโนเอลจัดการมันยังไง
แกร๊ก
ประตูห้องน้ำเปิดออก พี่เดียร์เดินออกมาก็ตกใจที่เห็นครอบครัวของผมมา เราสองคนไม่รู้มาก่อนว่าทุกคนจะมา ป๊าของผมพยายามแสดงสีหน้าอบอุ่นให้พี่เดียร์ ท่านคงเกรงว่าพี่เดียร์จะกลัวในความดุดันของท่าน
“สวัสดีค่ะ” พี่เดียร์ยกมือไหว้ด้วยความนอบน้อม
“ป๊าดีใจนะที่ได้เจอหนูเดียร์อีก ป๊าพร้อมรับหนูเดียร์มาเป็นลูกส
