ตี 1 ของคืนนั้น
ตะวันนอนคิดว่าจะเอายังไงต่อดีกับอีกคนที่ตีตัวออกห่างจากเขาไปเรื่อยๆจนเขารู้สึกปวดหัวร่างหนาลุกออกจากเตียงช้าๆเพราะกลัวคนที่กำลังหลับสบายจะตื่นขึ้น เขาเดินออกไปยืนสูบบุหรี่ที่ริมระเบียงห้องนอน นิโคตินมันจะช่วยให้เขาหายเครียดได้ไม่ยาก ร่างหนายืนพิงระเบียงห้องตาคมจ้องมองน้ำอิงที่กำลังนอนหลับอยู่
“กูทำอะไรลงไปวะ” เขาเอ่ยพึมพำออกมาตลอดระยะเวลา 3ปีเขารู้ตัวเองดีว่าสักวันมันต้องมีความผูกพันเกิดขึ้นระหว่างเธอกับเขา ตัวเขาเองตั้งแต่มีน้ำอิงเขามาเขาก็ไม่เคยไปยุ่งกับใครเลยจนมาถึงวันนี้วันที่เขาได้รู้และชัดเจนกับความรู้สึกที่เปลี่ยนไปแต่เธอเหมือนกำลังจะขีดเส้นความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเธอชัดขึ้น เมื่อเขาอัดนิโคตินเข้าไปจนเต็มปอดมือหนาก็ขยี่ก้นบุหรี่ลงในกระถางดอกไม้ก่อนที่จะเดินกลับเข้าห้องขึ้นไปนอนบนเตียงอีกครั้ง
เขาทนต่อความคิดถึงไม่ไหวจึงตัดสินใจดึงคนตัวเล็กเข้ามากอดแน่นถึงแม้จะ
