บทที่ 3 ทะเล

1566 Words

น้ำอิงได้ภาพสวยๆหลายภาพ เธอนั่งรถว่างๆก็ไม่รู้จะทำอะไรเลยหยิบมือถือขึ้นมาอัพสตอรี่ลงในช่องทางโซเชียลส่วนตัว Nam Ing : มีแค่พี่ชายเพียงคนเดียวที่เป็นความสุข รักนะคะพี่พลของอิง @Pon Pon ถูกใจ 15.2K เธอโพสต์ภาพหลายภาพลงในโซเชียลและแท็กพี่ชายอันเป็นที่รักของเธอไปด้วยไม่นานยอดไลค์ก็ขึ้นถึงหลักหมื่นเพราะผู้ติดตามของเธอมีนับแสนคนใครๆต่างรู้จักน้ำอิงดาวคณะนิติศาสตร์เป็นอย่างดี - 2 ชั่วโมงผ่านไป - รถหรูขับมาจอดยังร้านอาหารชื่อดังริมทะเล “กินข้าวกันก่อนค่อยเข้าโรงแรม” พลบอกน้องสาว “พี่พลจองห้องกี่ห้องคะ..?” “2 ขี้เกียจนอนให้เด็กมันเกยขา” “พี่พลน้ำอิงกลัวผี” “ผีเผอที่ไหน ไร้สาระโตจนจะเรียนจบอยู่แล้วยังจะกลัวผี” พลอดไม่ได้ที่จะดุน้องสาวโตจนป่านนี้แล้วยังกลัวเป็นเด็กๆไปได้ Rrrrrr…Rrrrrr ทว่าในขณะ ที่สองพี่น้องกำลังนั่งพูดคุยกันอยู่เสียงมือถือราคาแพงของพลก็ดังขึ้นเขาหยิบมือถือขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นเบอร์เลขาของเขาเอง “ครับ” “คุณพลคะ ลืมไปหรือเปล่าวันนี้มีงานเลี้ยงที่โรงแรมxxxนะคะ” เลขาที่เห็นเจ้านายเงียบไปสงสัยจนต้องโทรมาถาม “คุณกิ่งผมลืมไปซะสนิทเลยครับตอนนี้ผมอยู่ชลบุรีแล้วพายัยอิงมาพักผ่อน งานจัดที่ไหนนะครับขออีกที“ “โรงแรมxxxในเมืองพัทยาค่ะงานเริ่ม 1 ทุ่มนะคะคุณจะให้กิ่งไปด้วยไหมคะ” “คุณกิ่งสะดวกมาไหมครับ” “สะดวกค่ะ เดี๋ยวกิ่งเตรียมเสื้อผ้าไปให้คุณพลเลยนะคะ” “ครับ ขอบคุณครับ” กิ่งเลขาคนสนิทที่ค่อยรับหน้าที่ดูแลเรื่องต่างๆให้เจ้านายทั้งสองทำงานด้วยกันมานานจนรู้ใจกัน “มีงานเหรอคะ” “อืม ไปกับพี่ไหมเราควรจะไปให้คนนอกได้รู้จักบ้างนะ“ ”จะดีเหรอคะ“ น้ำอิงไม่เคยออกงานที่ไหนเลยเอาแต่ตั้งใจเรียนแม้แต่บริษัทเธอก็แทบไม่เข้าไปเที่ยวเลย ”ทำไมจะไม่ดีมันก็เป็นของเราเหมือนกันไปไหมพี่จะโทรบอกให้คุณกิ่งเอาชุดมาให้“ ”ไปค่ะ แต่อิงขอไปเลือกชุดเองนะคะ“ เธอเปิดหาร้านชุดในอินเตอร์เน็ตที่อยู่ไม่ไกลจากตรงนี้ “งั้น ไปกินข้าวกันก่อนเสร็จแล้วไปร้านชุดและกลับไปพักที่โรงแรม” พลจัดลำดับสิ่งที่ต้องทำเสร็จก็ลงจากรถพาน้ำอิงไปยังร้านอาหารตรงหน้า ในช่วงเที่ยงร้านอาหารริมทะเลคนค่อนข้างเยอะร่างบางเดินตามพี่ชายเข้าไปในร้านอาหารก่อนที่ทั้งสองจะไปนั่งยังโต๊ะริม น้ำอิงไม่ลืมที่จะหยิบกล้องถ่ายรูปติดมือลงมาด้วย “พี่พลสั่งเลยนะคะอิงขอลงไปถ่ายรูปตรงนั้นแป๊บนึง“ นิ้วเรียวชี้ลงไปยังชายหาดที่มีหาดทรายสีขาวทอดยาวกับน้ำทะเลสีฟ้าสวยจนคนชอบถ่ายรูปอดที่จะนั่งดูเฉยๆไม่ได้ “อย่าลงไปนานล่ะมันร้อน” “ค่ะ” น้ำอิงลงไปถ่ายภาพความสวยงามโดยที่เธอไม่รู้เลยว่ามันมีสายตาคมคู่หนึ่งจ้องมองเธอลงมาจากห้อง vip ในร้านอาหารแห่งนั้น พรึบ! “พี่ตะวันดูอะไรอยู่เหรอคะ รีบทานอาหารกันเถอะค่ะจะได้รีบไปป่านนี้คุณป้าคงรอแย่แล้ว” โรสเอ่ยเสียงหวาน เธอเอื้อมมือไปวางเบาๆบนท่อนแขนของตะวันเขารีบชักแขนออกจากมือของเธอทันที “ไม่ใช่ว่าแม่ฉันเปิดทางให้แล้วเธอจะทำอะไรก็ได้อย่ามาโดนตัวฉันอีก“ เขาเลิกสนใจคนที่กำลังถ่ายรูปที่ริมหาดหันมาต่อว่า โรส อย่างไม่คิดไว้หน้ากัน หญิงสาวถึงแม้จะไม่พอใจมากแต่เธอก็ทำได้เพียงก้มหน้า ขอโทษ แล้วยิ้มเจื่อนๆออกมา อาหารหลายอย่างบนโต๊ะจืดชืดลงไปทันทีตะวันตักอาหารเขาปากเพียงไม่กี่คำเท่านั้นเมื่อสังเกตุเห็นว่าอีกคนวางช้อนเขาก็เรียกพนักงานของร้านมาเก็บเงิน เขาเดินออกจากห้องอาหารไปโดยไม่รอหญิงสาวเลยแม้แต่น้อย โรสที่ใส่รองเท้าสนแหลมวิ่งตามเขาแทบไม่ทันตะวันเดินมาถึงโซนโต๊ะด้านนอกเขากวาดสายตามองไปรอบๆร้านจนเห็นเข้ากับน้ำอิงที่นั่งหันหลังมาทางเขาตรงหน้าเธอคือ ศัตรู ที่เขาคิดจะแก้แค้นมาโดยตลอดและเขาจะทำให้พลเจ็บกว่าที่เขาเคยเจ็บคือการ ทำลาย น้ำอิงน้องสาวที่พลรักหนักรักหนา “พี่ตะวันมองอะไรเหรอคะ” เป็นอีกครั้งที่โรสเอ่ยถามเธอเห็นเขาหยุดและมองไปทางด้านนั้นเป็นนานสองนาน ตะวันไม่แม้แต่จะสนใจคำถามของหญิงสาวเขาสาวเท้าเดินไปยังรถที่จอดอยู่ไม่ไกล ผ่านไปไม่นานน้ำอิงกับพลก็ทานอาหารกันเสร็จทั้งสองรีบร้อนขับรถไปร้านชุดต่อเพื่อเตรียมตัวพาน้ำอิงไปงานในค่ำคืนนี้ด้วย “สวัสดีค่ะ คุณลูกค้าสนใจชุดประมาณไหนดีคะ” เจ้าของร้านแสนสวยปรี่มาต้อนรับลูกค้าอย่างใจดี “ไปงานลี้ยงน่ะค่ะ แต่ขอแบบไม่โป๊มากนะคะงานผู้ใหญ่ค่ะ” น้ำอิงเอ่ยบอกพร้อมยิ้มกว้างออกมา “ได้ค่ะ งั้นลองดูเป็นแบบนี้ไหมคะ สีเนื้ออ่อนๆสีสุภาพไม่ฉูดฉาดเหมาะกับคุณลูกค้าค่ะ” “พี่พลๆว่าสีนี้ได้ไหมคะ คุณกิ่งจะเอาชุดสีอะไรมาให้พี่พลอิงจะได้หาสีที่คล้ายๆกัน“ น้ำอิงหันไปถามพี่ชายเพื่อขอคำปรึกษา ”ของพี่ก็ชุดสูทสีดำแหละอิงเอาสีนี้ไปก็ได้สวยดีนะพี่ว่า แบบชุดก็สวย“ ”ค่ะ งั้นเอาชุดนี้ค่ะ“ เธอไม่เรื่องเยอะ น้ำอิงเป็นคนง่ายๆสบายๆไม่หวือหวา ไม่ติดแบรนด์ เป็นผู้หญิงที่สวยธรรมชาติจริงๆ ”ลองหน่อยไหมคะ“ เจ้าของร้านก็อยากให้เธอลองจะได้ถ่ายรูปเก็บไว้โปรโมทร้าน น้ำอิงพยักหน้ารับและเดินตรงเข้าห้องลองชุดไป ไม่นานเธอก็กลับออกมาอีกครั้งในชุดราตรียาวปาดไหล่สีเนื้ออ่อนๆขับผิวที่ขาวอยู่แล้วให้ขาวมากยิ่งขึ้น ”พี่พลอิงใส่ชุดนี้ได้ไหมคะ“ เธอมายืนหันซ้ายหันขวาให้พี่ชายดู ”อืม…สวยดีชุดนี้แหละแล้วรองเท้าละ“ ”ใช่ค่ะ รองเท้า…พี่ค่ะมีรองเท้าไหมคะ“ น้ำอิงหันไปถามเจ้าของร้านชุดสวยขนาดนี้จะใส่กับรองเท้าผ้าใบของเธอได้ยังไง ”รองเท้ามีค่ะสนใจแบบไหนดีค่ะ“ ”ขอเข้ากับชุดและไม่สูงมากนะคะอิงเดินลำบากไม่ถนัดค่ะ“ เจ้าของร้านเอารองเท้าหลายแบบที่เข้ากับชุดมาให้น้ำอิงเลือกเมื่อเธอได้รองเท้าที่ถูกใจแล้ว… ”พี่ขออนุญาตถ่ายภาพได้ไหมคะและขอเอาภาพไปโพสต์ในเพจโปรโมทร้านน้องจะอนุญาตไหมคะ“ เจ้าของร้านเอ่ยขออย่างรู้สึกเกรงใจแต่ลูกค้าคนนี้สวยและหุ่นดีมากจริงถ้าหากได้ภาพไปยิงแอดโปรโมทรับรองลูกค้าต้องตามมาแน่ๆ ”ได้ค่ะ พี่แท็กอิงก็ได้นะคะอิงพอที่จะมีคนติดตามอยู่บ้าง“ ”หู้ย…น่ารักจังเลยค่ะขอบคุณน้อง..เออ“ ”น้ำอิงค่ะ“ ”ขอบคุณนะคะน้องน้ำอิง สวยน่ารัก ใจดีวันนี้พี่มีส่วนลด 20% ให้นะคะถือว่าแทนคำขอบคุณของพี่“ เจ้าของร้านสาวเกรงใจจนต้องมอบส่วนลด 20% ให้กับน้ำอิง - อีกด้าน - ตะวันขับรถเข้ามาจอดในโรงแรมหรู 5 ดาวที่เป็นที่พักสำหรับเตรียมตัวไปงานคืนนี้ ”พี่ตะวันไม่ลงไปกับโรสเหรอคะ“ หญิงสาวที่นั่งมาด้วยหันไปถามเมื่อเห็นเขาไม่ยอมปลดเข็มขัดนิรภัยไม่ยอมดับเครื่องยนต์ ”ลงไปซะ!“ ตะวันเอ่ยปากไล่หญิงสาวเขาไม่ได้อยากพาเธอมาเลยแต่แม่ก็เอาแต่บังคับเพื่อตัดความรำคาญเขาจำต้องไปรับเธอมาด้วย หญิงสาวเปิดประตูลงจากรถไปอย่างไม่เต็มใจนัก ตะวันยังคงนั่งนิ่งอยู่บนรถอย่างเหนื่อยหน่ายเขากำลังทำใจเพื่อที่จะไปร่วมงานคืนนี้และยังไม่อยากขึ้นห้องพักเพราะไม่อยากเจอแม่และครอบครัวของโรสเขาหยิบมือถือราคาแพงขึ้นมาไถ่ดูนั่นนี่ไปเรื่อยเปื่อยจนเจอเข้ากับโพสต์ของน้ำอิงที่เพื่อนๆในเฟสแชร์ต่อๆกันมา ตะวันนั่งไล่อ่านคอมเม้นต์ที่เอาแต่ชื่นชมในความสวย น่ารัก และเป็นธรรมชาติของเธอนิ่งเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับคอมเม้นต์ชื่นชมเหล่านั้นเพราะสำหรับเขาเธอคือ เครื่องมือ ^^

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more