เมื่อทั้งสองเลือกซื้อของที่ต้องการเสร็จสองสาวก็รีบจ่ายเงินและกลับบ้านทันที ดาวขับรถเข้ามาจอดหน้าบ้านด้วยความรวดเร็วเพราะกลัวว่าพลจะมาถึงก่อน
“ดาวเดี๋ยวฉันขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อก่อนนะ” น้ำอิงรีบวางข้าวของในห้องครัวและวิ่งขึ้นห้องนอนตัวเองไปเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าปกปิดร่องรอยต่างๆบนร่างกายรวมทั้งรอยช้ำที่ต้นแขนของเธอด้วย เธอยืนมองแขนเขียวๆของตัวเองอยู่หน้ากระจกเป็นนานสองนานและนึกไปถึงภาพคนใจร้ายที่คอยทำให้เธอเจ็บช้ำทั้งร่างกายและจิตใจอยู่บ่อยครั้ง
“สักวันฉันจะต้องเดินออกไปจากตรงนี้ให้ได้” น้ำอิงเอ่ยบอกตัวเองในกระจก ก่อนที่เธอจะรีบวิ่งลงไปหาดาวที่กำลังเตรียมข้าวของอยู่ในห้องครัว ใช้เวลาสักพักใหญ่ๆเสียงรถก็ขับเข้ามาจอด
“ดาวพี่พลมาแล้วโกหกให้เนียนด้วยละ ไม่งั้นฉันตายแน่“
”เห๊อะน่าเรื่องโกหกไว้ใจฉันได้“ สองสาวกระซิบกระซาบนัดแนะกัน
พลสาวเท้าเดินเข้าบ้านมาเขายืนมองสองสาวที่ก้มๆเงยๆกันอยู่ในห้องครัวโดยที่ไม่รู้เลยว่าสองสาวแกล้งทำเป็นไม่เห็น ไม่รู้ว่าเขามาถึงแล้ว
ฟอด!
”อ้าว! พี่พลมาถึงแล้วเหรอคะ“ ดาวรีบวางของในมือลงและวิ่งเข้าไปหอมแก้มพี่ชายเพื่อนอย่างตั้งใจ พลยืนนิ่งราวกับศาลพระภูมิเขาตกใจที่จู่ๆยัยคนตัวเล็กก็มาหอมแก้มเขาเฉย
”แก้มหอมจังเลยนะคะ“ ไม่วายดาวยังเอ่ยพูดให้เขารู้สึกอายขึ้นมาสะงั้น
”ยัยเด็กแก่แดดไม่รู้จักอาย เมื่อคืนไปงานทำไมพี่ไม่เจอ“ พลไม่ลืมที่จะเอ่ยถามถึงเรื่องเมื่อคืน
”โอ้ย! พี่พลดาวเจ็บนะคะ จะเจอได้ไงละพี่เอาแต่คุยอยู่กับผู้ใหญ่ใครจะกล้าเข้าไปขัด“ พลปล่อยมะเหงกลงบนหัวเล็กของดาวจนคนที่ยืนคล้องแขนเขาอยู่ร้องออกมาด้วยความเจ็บ ก่อนที่เธอจะเอ่ยโกหกเขาอย่างแนบเนียนจนน้ำอิงที่กำลังยืนเตรียมของอยู่ยิ้มกริ่มออกมา ’เพื่อนเธอแสนรู้ซะจริงโกหกได้ตรงประเด็นเป๊ะ’
”จะอายทำไมคะว่าที่สามี“ ดาวเห็นคนพี่แก้มแดงไปหมดเธอเลยได้โอกาสเอ่ยแซวเขาต่อหน้าป้าแม่บ้าน
”แกแดดจริงๆปล่อยพี่จะไปอาบน้ำ“
”ให้ดาวอาบให้ไหมคะ แถมนวดให้ด้วยดาวนวดเก่งน๊า“ เธอเอ่ยน้ำเสียงอ๊อดอ้อนและทำหน้าน่ารักใส่จนพลนิ่งไปอีกครั้ง
“ดาวพี่บอกให้ปล่อย!” เมื่อได้สติเขาก็เอ่ยบอกดาวอีกครั้งน้ำเสียงดุๆไม่เล่นด้วยจนดาวต้องยอมปล่อยแขนเขา
“ชิ! ขู่กันตลอดสักวันเถอะจะจับปล้ำเลย”
“อย่าแก่แดด แก่ลมให้มันมาก”
“แก่แดดอะไรค่ะนี่ดาวอายุ 21 แล้วนะคะโตแล้วมีแฟนได้แล้ว มีสามีได้แล้วด้วยสนใจไหมคะ 555” เธอเอ่ยถามและหัวเราะลั่นออกมาแต่นั่นเธอไม่ได้พูดเล่นที่เธอพูดคือเรื่องจริง
“ดาว!” พลเอ่ยเรียกอีกคนเสียงแข็งแต่ยัยตัวเล็กก็ดูเหมือนจะไม่สะทกสะท้านกับอะไรทั้งสิ้น
จุ๊บ!
“รีบขึ้นไปอาบน้ำนะคะหนูซื้อเครื่องดื่มกับอาหารมา” เธอเขย่งปลายเท้าไปจุ๊บที่ริมฝีปากพี่ชายเพื่อนเบาๆและเปลี่ยนสรรพนามแทนตัวเองว่าหนู ก่อนจะวิ่งหนีเข้าห้องครัวไปไม่งั้นมีหวังโดนมะเหงกอีกรอบ พลได้แต่ส่ายหน้าให้กับดาวที่นับวันก็ยิ่งรุกเขาหนัก
“สุดยอดเลยค่ะคุณดาว” ป้าแม่บ้านยกนิ้วโป้งให้กับดาวราวกับชื่นชมกัน
“555 ได้หอม ได้จุ๊บละเหลือได้ตัว” ดาวเอ่ยขึ้นอย่างภูมิใจ เธอชอบพลพี่ชายเพื่อนมานานตั้งใจไว้ว่าชีวิตนี้จะต้องเป็นพลคนเดียวเท่านั้นที่จะเป็นว่าที่สามีของเธอ
“แกก็มอมเหล้าพี่พลให้เมาแอ๋ไปเลยแล้วจัดการรวบหัวรวบหาง”
“อิอิ ความคิดดีเพื่อนฉัน”
ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า
ทั้งสามพูดคุยหัวเราะกันเสียงดังอยู่ในห้องครัวมันดังพอให้พลที่กำลังเดินขึ้นบ้านไปได้ยิน เขาได้แต่นึกยิ้มขำๆคิดได้ไงจะมอมเหล้าเขา
พรึบ!
จนช่วงเย็นกับข้าวหลายอย่างถูกยกเข้ามาในห้องรับแขกมีทั้งกับข้าวและกับแกล้มร่างหนาที่กำลังนั่งดูรายการทีวีเพลินๆต้องสะดุ้งตกใจเมื่อจู่ๆดาวก็เดินลงมานั่งบนตักเขา ในมือถือแก้วเครื่องดื่มสีอำพันแกว่งไปแกว่งมา
“ของพี่ค่ะ” เธอส่งแก้วเหล้าในมือให้กับเขา ‘แต่ก่อนที่จะมอมรวบหัวรวบหางวันนี้ขอมอมหลอกถามเรื่องสำคัญก่อนเถอะ‘ ดาวได้แต่คิดคนเดียวในใจ ตรงข้ามกันก็มีน้ำอิงที่นั่งมองเพื่อนไม่วางตาเธอกลัวว่าพี่ชายจะจับเพื่อนเธอโยนทิ้งลงพื้นซะจริง พลขี้เกียจจะพูดขี้เกียจจะบ่นเขาปล่อยให้ดาวนั่งอยู่บนตักและรับแก้วเครื่องดื่มจากเธอมากระดกดื่มทีเดียวจนหมดแก้ว คนบนตักรู้หน้าที่ชงแก้วใหม่ให้เขาทันทีแก้วแล้วแก้วเล่าที่พลกระดกดื่มเข้าไปผ่านไปนานนับชั่วโมงที่ทั้ง 3 นั่งดื่มด้วยกัน
“พรี่พลข๋า..“ ดาวที่ยังนั่งอยู่บนตักเอ่ยเรียกเจ้าของตักเสียงยืดเพราะเธอเริ่มเมาจนแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว ร่างบางโอนเอนทำท่าจะตกลงไปหลายครั้งจนพลต้องโอบรอบเอวของเธอไว้เพื่อกันตก น้ำอิงนั่งมองเพื่อนอย่างลุ้นระทึกกลัวเพื่อนจะเอ่ยถามเรื่องทอฝันเพราะเธอรู้ว่าพี่ชายเธอไม่ได้เมา
“หนูจีบพรี่ตั้งนานแล้วเมื่อไหร่จะจายอ่อนสักที” เธอถามเขา น้ำอิงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อได้ยินคำถามของดาว
“เลิกดื่มได้แล้วเมาแล้วเรื้อนเหรอวะ” พลจับมือเล็กที่พยายามจะสอดฝ่ามือเข้าไปในเสื้อเขาและเอ่ยบอก ทั้งสองหน้าใกล้กันจนลมหายใจอุ่นๆของเธอเป่ารดต้นคอของเขา
“ครายมาวไม่มี๊..พรี่พลตอบมาก่อนสิเมื่อไหร่จะรับรักหนูสักที“ คนเมาพูดเสียงยืดยาน ‘คนเมาที่ไหนจะยอมรับว่าเมา‘
“วุ่นวายชิบหายยัยเด็กแก่แดด อิงจะกลับไหมหรือจะนอนนี่พี่จะได้ไปส่ง” พลเอ่ยถามน้องสาวขืนปล่อยให้ดื่มต่อไปมีหวังยัยเด็กนี่ปล้ำเขาจริง
“กลับค่ะพรุ่งนี้อิงมีเรียนเช้า”
“งั้นก็ไปกลับกันได้แล้วเดี๋ยวดึก”
“ดาวจะนอนกับพี่พลค่ะ ดาวไม่กลับ” คนเมาคล้องแขนไปที่ลำคอแกร่งไว้แน่นและเอ่ยบอกพลางซบหน้าลงอกของเขา
”ดาวพรุ่งนี้มีเรียนเช้าเมาแล้วกลับกันเถอะให้พี่พลไปส่ง“
”น้ำอิงไหนบอกให้เรามอมเหล้าพี่พลแล้วจับรวบหัวรวบหางเลยไงทำไมจะกลับแล้วละ“ ถึงเมามากแต่จิตใต้สำนึกของเธอก็ยังอุสาห์จำเรื่องนี้ได้
”หึ! กลับเลยกูปวดหัวจริงผู้หญิงอะไรเป็นได้ถึงขนาดนี้ว่ะ“ เขาอุ้มคนบนตักขึ้นในท่าเจ้าสาวและพาเดินตรงไปยังรถหรูของตัวเอง พลพาร่างเล็กเข้ามานั่งในรถด้านข้างคนขับก่อนที่เขาจะโน้มตัวเข้าไปคาดเข็มขัดนิรภัยให้กับดาวอย่างไม่คิดอะไรแต่แล้วคนเมาก็ใจกล้าบ้าบิ่น
“อือ!” ดาวฉกจูบไปที่เรียวปากหนาอีกครั้ง มือเล็กทั้งสองข้างดึงท้ายทอยแข็งแกร่งของคนพี่เอาไว้แน่น จนพลเองเผลอตัวจูบตอบเธอไปเสียงครางเล็กๆในลำคอของดาวปลุกให้เขาได้สติขึ้นมาอีกครั้ง เขารีบถอยตัวเองออกมาจากรถมาทันที
“พี่พลดาวอยากจูบอีก” คนตัวเล็กโวยวายเสียงดังจนพลต้องเอามือไปปิดปากเธอถ้าน้ำอิงหรือแม่บ้านมาได้ยินมันคงดูไม่ดี
“เงียบเลยยัยเด็กขี้เมาอย่าเรื้อนให้มันมาก”
“อือ…อ่อย!”
“จะเงียบไหมไม่เงียบบีบจมูกให้ตายเลยนะ” พลเอ่ยบอกดาวได้แต่พยักหน้าหงึกๆและเงียบเสียงของตัวเองลง
“ทำไมต้องขู่ฆ่ากันด้วยคะหรือว่าเมื่อหลายปีก่อนพี่ฆ่าผู้หญิงคนนั้นจริง” ดาวเอ่ยถามขึ้นมันดังพอให้น้ำอิงที่เพิ่งเดินออกจากบ้านมาได้ยิน
“พี่ไม่ได้ฆ่าพี่จะฆ่าทอฝันทำไม“
”ก็เขาเป็นแฟนพี่ เพราะพี่ยังรักผู้หญิงคนนั้นใช่ไหมพี่เลยไม่ยอมรับรักหนู“ ดาวเอ่ยบอกเธอทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ออกมา
”ไร้สาระยัยเด็กขี้เมา“ พลไม่อยากกลับไปพูดถึงเรื่องในอดีตอีกเขาปิดประตูรถน้ำอิงก็รีบวิ่งมาขึ้นรถทันที เธอนั่งแอบมองพี่ชายที่กำลังขับรถเงียบๆยังไงซะพี่ชายเธอก็ไม่ได้เป็นคนฆ่าทอฝันอย่างแน่นอนเธอมั่นใจ
^^