บทที่ 5 ฉันไม่เคยสงสารคนอย่างเธอ

1368 Words

20:30 น. ช่วงเวลาสำคัญก็มาถึงท่านเจ้าสัวขึ้นไปกล่าวขอบคุณแขกผู้มีเกียรติบนเวทีและแนะนำลูกชายให้ทุกคนในงานได้รู้จัก ศิลาเล่าถึงประสบการณ์การศึกษาให้แขกฟังและมันเป็นที่สนอกสนใจของบรรดาลูกสาวนักธุรกิจเป็นอย่างมาก แต่เจ้าตัวกลับมองมาทางร่างบางที่นั่งเด่นเป็นสง่าอยู่ข้างๆพี่ชายไม่ละสายตาไปไหนเลยราวกับเขากำลังเล่าให้เธอฟังเพียงคนเดียว “คุณศิลามองคุณอิงใหญ่เลยนะคะ” กิ่งอดไม่ได้ที่จะกระซิบกระซาบให้น้ำอิงฟัง “ไม่หรอกค่ะ พี่ศิลาเขาก็มองไปทั่ว” “แต่พี่ว่าเขาหล่อสมาร์ทดูใจดีเป็นสุภาพบุรุษนะคะ คุณอิงไม่สนใจเขาหน่อยเหรอคะ” กิ่งเอ่ยพูดต่อ “พี่กิ่งพูดอะไรคะเนี่ย” “พี่พูดเรื่องจริง” “อิงไม่คุยกับพี่กิ่งแล้วค่ะไปห้องน้ำดีกว่า พี่พลเดี๋ยวอิงมานะคะขอไปห้องน้ำและไปสูดอากาศแป๊บนะคะ” “อืม อย่าไปนานละ” น้ำอิงลุกออกจากโต๊ะเดินตรงไปยังห้องน้ำ “อ้าว! คนเยอะจัง” เธอเอ่ยพึมพำหลังจากเปิดประตูเข้าไปแล้วเห็นคนรอคิวกันหลายคน ใบหน้าสวยหันมองซ้ายมองขวาก็เจอป้ายบอกทางไปห้องน้ำยังโซนหนึ่งของโรงแรม “ค่อยยังชั่วไม่มีคนปวดฉี่จะแย่” น้ำอิงเดินเข้าไปในห้องทำธุระส่วนตัวเสร็จ เธอมายืนล้างมืออยู่หน้ากระจกบานใหญ่ก่อนจะมองตัวเองยิ้มๆอีกครั้ง ‘สวยเหมือนกันกันนะเนี่ย’ ในใจนึกชื่นชมตัวเองและฉีกยิ้มกว้างออกมา Rrrrr…Rrrrr ทว่าในขณะที่น้ำอิงกำลังยิ้มอยู่กับตัวเองนั้นเสียงมือถือของเธอก็ดังขึ้นเธอหยิบมันออกมาจากกระเป๋าและรีบกดรับสายทันที “ดาวว่าไง” “น้ำอิงไปเที่ยวไม่บอกกันบ้างละ” นับดาวเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอเอ่ยถามทันที “รู้ได้ไงว่ามาเที่ยว“ คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันและเอ่ยถามเพื่อนออกไปเพื่อนรู้ได้ยังไงว่าเธอมาเที่ยวทั้งที่ยังไม่ได้บอกอะไรเพื่อนเลยซักคำ “แหม๋..ไม่รู้เลยมั่งทั้งอัปสตอรี่ อัปโพสต์ ทั้งเฟส ทั้งไอจีลืมหรือไงยะ“ ดาวเอ่ยขึ้น “555 ฉันลืม ฉันมาไหว้พ่อกับแม่พี่พลเลยพามาเที่ยวพอดีมีงานเลยมางานต่อ” “พี่พลไปด้วยเหรอ อือ…อิงฉันคิดถึงพี่ชายแกพี่พลคนหล่อของฉัน” ดาวเอ่ยขึ้นเพื่อนรักที่ชอบพี่ชายเธอจนออกนอกหน้า “พรุ่งนี้ฉันกลับแกมาสิ เย็นๆให้พี่พลไปส่งแกจะได้เจอพี่พลไง” “ได้จ๊ะเพื่อนรัก งั้นฉันให้อภัยที่แกไปเที่ยวแล้วไม่ชวนฉัน พรุ่งนี้เจอคนหล่อจะจุ๊บสักที” “555 เอาเลยโดนเตะฉันไม่ช่วยนะบอกไว้ก่อน” “ยอมค่ะ งั้นแค่นี้ไม่กวนแล้วเจอกันพรุ่งนี้บอกว่าที่สามีฉันด้วย” ดาวกดตัดสายไปทันที ดาวแอบชอบพลมานานแต่พี่ชายเพื่อนชอบเมินใส่เธอตลอด น้ำอิงได้แต่ส่ายหัวให้กับเพื่อนถ้าพี่ชายเธอตกลงคบกับดาวจริงพี่พลคงปวดหัวน่าดูก่อนที่เธอจะเก็บมือถือเข้ากระเป๋า น้ำอิงสาวเท้าออกจากห้องน้ำเพื่อที่จะกลับเข้างานแต่ทว่า.. กรี๊ด…~ ตุบ! อ๊ะ! เธอกรีดร้องด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆมีใครบางคนกระชากแขนเธออย่างแรงเข้ามาในห้องน้ำผู้ชาย น้ำอิงร้องออกมาด้วยความเจ็บเขาผลักเธอไปชนกับผนังในห้องน้ำที่เย็นเฉียบ ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างขึ้นทันทีเมื่อเห็นคนตรงหน้าแต่ถ้าคิดอีกทีก็ไม่แปลกที่เขาจะมางานนี้ด้วยเพราะครอบครัวของเขาออกจะกว้างขวาง “หึ! ตกใจเหรอที่เป็นฉัน” ตะวันเอ่ยถามเสียงเรียบและหัวเราะเบาๆในลำคอ “ถอดเสื้อผ้าออก” “ไม่ค่ะ เมื่อวานคุณทำอิงแล้ว” เธอรีบปฏิเสธออกไปเพราะใจกลางสาวของเธอยังเจ็บไม่หายเลย “เธอกล้าปฏิเสธฉันตั้งแต่เมื่อไหร่..?” ตะวันเอ่ยถามน้ำอิงกับรอยยิ้มดูถูกตรงมุมปากของเขา เธอไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะคิดปฏิเสธคนอย่างเขาเลยด้วยซ้ำ “หลบค่ะ อิงจะไปหาพี่พล” ฝ่ามือเล็กๆดันอกแกร่งของเขาออกจากตัวแต่แรงของเธอที่มีไม่ได้ทำให้ร่างใหญ่ขยับเขยื้อนไปไหนได้เลย “ ไม่ได้ยินที่ฉันสั่ง ถอดเสื้อผ้าออกเดี๋ยวนี้” “มันใช่เวลาไหมคะ มันใช่ไหม” น้ำอิงเอ่ยถามคนตรงหน้าอย่างเหลืออด “หึ! เธอลืมไปแล้วหรือไงว่าเธอเคยรับปากอะไรไว้ ถ้าไม่อยากให้ไอ้พี่ชายเลวๆของเธอมันต้องเดือดร้อนก็ถอดเสื้อผ้าซะ เพราะถ้าฉันถอดเองเธออาจจะต้องแก้ผ้ากลับบ้าน” เขาเอ่ยเสียงเรียบในตาคมจ้องมองเธอนิ่ง น้ำอิงเห็นสายตาเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนตรงหน้าต้องเอาจริงแน่ เพราะคนอย่างเขาไม่เคยใจดีกับเธอเลยสักครั้ง.. “อิงยอมคุณแล้วแต่คุณห้ามไปยุ่งกับพี่พลนะคะ” น้ำอิงก้มหน้าบอกเขาน้ำสีใสในกระบอกตาสวยไหลออกมาทันทีเธอห้ามมันไม่ให้ไหลไม่ได้เลย เธอร้องไห้ทั้งที่ไม่ได้อยากร้องไห้เลยด้วยซ้ำ มือบางรูดซิปชุดเดรสที่เธอใส่อยู่ออกก่อนจะดึงสายเสื้อที่ปาดไหลอยู่ลงชุดเดรสสีเนื้ออ่อนหลุดลงไปกองอยู่ที่ข้อเท้าของเธอ พรึบ! ตะวันไม่รอช้าจับร่างบางให้หันหลังให้เขาน้ำอิงได้แต่มองความหน้าเวทนาของตัวเองผ่านกระจกบานใส เขารูดซิปกางเกงสแล็คลงและดึงแท่งเนื้อขนาดใหญ่ของตัวเองออกมา ก่อนจะกดแผ่นหลังเล็กลงให้เธอแอ่นสะโพกให้กับเขา มือหนาสาวแท่งเนื้อเข้าออกไม่กี่ครั้งมันก็พองฟูขึ้นมาทันที สวบ! อ๊ะ..อื๊อ!!!! น้ำอิงร้องออกมาด้วยความเจ็บเมื่อเขาดันแท่งเนื้อขนาดใหญ่เข้ามาในตัวเธอใจกลางสาวที่แห้งผากไม่มีน้ำล่อลื่นมันทำให้เธอเจ็บมากเพราะเขาไม่เคยเล้าโลมและเธอก็ไม่เคยมีอารมณ์ร่วมกับเขาเลยนอกจากความเจ็บปวด ปัก! ปัก! ปัก! เสื้อเนื้อกระทบเนื้อดังอยู่ในห้องน้ำชายที่ไม่มีใครเดินผ่านไปผ่านมาเลยร่างบางสั่นไหวไปตามแรงกระแทกของเขาเธอปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้มอย่างทำอะไรไม่ได้ความแค้นของเขามันจะต้องจบลงที่เธอเท่านั้น “ถ้าเธอคิดว่าน้ำตามันจะช่วยเธอได้เธอคิดผิด เพราะฉัน ไม่เคยสงสารคนอย่างเธอ” เขาเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเธอสบตาเขาทั้งน้ำตาผ่านกระจก “ค่ะ อิงก็ไม่เคยต้องการความเห็นใจ สงสารจากคุณทำตามใจที่อยากทำและสักวันมันจะ จบลง“ “ในวันที่ชีวิตของเธอและพี่ชายเธอ พัง ฉันจะ จบมันเอง” “แต่ถ้าวันนั้นความจริงมันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิดอิงขอให้คุณ ไม่มีความสุขในชีวิตอีกเลย“ เธอก็ไม่รู้ว่าความจริงมันเป็นยังไง เกิดอะไรขึ้นแต่เธอเชื่อมั่นในพี่ชายเพียงคนเดียวของเธอว่าไม่ได้เป็นคนทำในสิ่งที่เขากำลังเข้าใจอยู่ ปัก! ปัก! ปัก! อ๊ะ! “หึ! ถ้าไม่ใช่ไอ้พลมันจะเป็นใคร อ่าส์!“ ตะวันเอ่ยถามพร้อมทั้งกระแทกใส่เธอไปด้วยเขาทนต่อความรัดแน่นของเธอไม่ไหวครางเสียงกระเส่าออกมา คนที่รับแรงกระแทกได้แต่ร้องเบาๆในลำคอด้วยความจุกและเจ็บเธอไม่ได้มีความรู้สึกเสียวหรืออะไรเลยนอกจากความเจ็บปวด ^^

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more