1. Bölüm
Ne olduğumu kim olduğumu unuttuğum bir zamanlardı. Yaşıtlarımın sınav stresini atlatıp tatil yaptığı vakitlerde amaçsızca yaşamanın temellerini sanki ben oluşturmuşum gibi her gün aynı şeyi yapıp tekrarlamak benim vazifemdi sanki .Bekliyordum buradan çekip gitmeyi dört gözle bekliyordum yaşadığım bu evde yaşayamadım huzuru tek başına yakalamanın derdindeydim.Kendim bile kendim değildim adım bile bana ait değildi mesela kanser hastası ablam Canaya umut için getirilen birine çok düşünülüpte Canan demişler değilmi. Pek umut olduğumda söylenemezya dokularımız uyuşmamışdı ablamla, sırf bunun yüzünden evde suçlu görülmüştüm. Ne kadar suçum olmadığını bilsem de evdekilerin bu bilincinde olduğu söylenemezdi. Annemle babam, ablamın ölümünden sonra fena dağılmışlardı yeni doğan bir bebeğin bakımını üstlenemeyecekleri için ilk okula kadar bakıcılar tarafından büyütülmüştüm. İlk okula başladıktan sonra da doğru bir iletişimimiz olmamıştı. Yemekler dışında yüz yüze dahi gelmiyorduk belirli saatler dışında odamdan çıkmam yasaktı evin bozulmaz kurallarından biriydi mesela. Bozulduğunda ise çok acı bir şekilde çekmiştim cezamı. Sahi ceza demişken anne ve baba demek hangi çocuk için ceza sebebi olurdu. Tıklatılan kapı sesiyle düşüncelerimden sıyrılmıştım. Büyük ihtimalle gelen evin hizmetlisi Hacer hanımdı gözüm saate takıldığında sabahın bu saatinde gelmesinin bir sebebi olması lazımdı.
"Canan Hanım babanız çalışma odasında sizi çağırıyor önemli bir şey konuşacakmış." diyip gitmişti
Kahvaltı saati bile değilken neden çağırmıştı son zamanlarda kızdıracak hiç bir şey yapmamıştım, koridorun sol tarafında duran odanın önüne gelmiştim derin bir nefes alıp kapıyı tıklattım. Gel diyene kadar içeri girmeyeceğimin artık bilincindeyim o bariton sesi duyunca açtım kapıyı
"Beni çağırmışsınız Rauf Bey" gözleriyle koltuğu işaret edip oturmamı istemişti.
"Bu sabah bir telefon aldım senin bizim çocuğumuz olmadığınla ilgili hastane de bir karışıklık olduğunu söylediler hazırlan DNA testi yaptırmaya gidiyoruz"
Söyledikleri kafamda çınlıyordu neden bile diyemiyordum dudaklarımdan cılızca söylenen bir tamam sesiydi.