คำกล่าวหาของภูผาที่ว่าฉันวางแผนจะใช้ลูกชายของเขาเป็นเครื่องมือเพื่อฮุบสมบัติ ทำให้หัวใจฉันเจ็บปวดราวกับถูกมีดกรีด ภาพของคุณธนกรที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยแววตาเจ็บปวด ทำให้ฉันรู้ว่าความจริงที่ฉันปิดบังมาตลอดกำลังจะถูกเปิดเผยในไม่ช้า
“ภูผา แกพูดเรื่องอะไร!” คุณธนกรโพล่งขึ้นมา ใบหน้าของเขาซีดเผือด “ลินิน… นี่มันเรื่องอะไรกัน”
ฉันมองหน้าคุณธนกร น้ำตาไหลอาบแก้ม ฉันรู้ดีว่าฉันไม่สามารถโกหกได้อีกต่อไปแล้ว และฉันก็ไม่สามารถปกปิดความจริงจากภูผาได้อีกแล้วเช่นกัน
“คุณธนกร… ฉันขอโทษค่ะ” ฉันเริ่มพูด น้ำเสียงของฉันสั่นเครือ “ฉัน… อันที่จริง ฉันเองก็ไม่แน่ใจว่าใครคือพ่อของน้องไทม์กันแน่”
คำพูดของฉันทำให้ทุกคนในห้องเงียบกริบ ภูผาเบิกตากว้างเล็กน้อย แววตาของเขามีความสับสนและไม่เข้าใจ ส่วนคุณธนกรก็ตัวแข็งทื่อราวกับถูกสาป
“อะไรนะ!” ภูผาเอ่ยขึ้นมาเป็นคนแรก น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ “เธอหมายความว่าย
