๑๒
ไม่ยอมสูญเสีย
เด็กชายเจตน์ กำลังจะครบหนึ่งเดือนในอีกสองวันข้างหน้า ขณะที่อิชย์กลับบ้านไปเมื่อสองวันก่อน เพราะต้องจัดการกับปัญหาบางอย่าง แต่เขาให้สัญญาว่าจะกลับมาในวันนี้ ทว่าจันทร์กระจ่างไม่ได้ยึดมั่นในคำพูดของเขาสักเท่าใดนัก ตั้งแต่เลือกจบกันคราวนั้น หล่อนก็พยายามวางเฉยกับเรื่องของเขามาโดยตลอด แม้อีกฝ่ายจะพยายามทำให้หล่อนคิดถึงอยู่ตลอดเวลาก็ตาม
ส่วนปัทมาเพื่อนรัก รายนั้นไปๆ มาๆ อยู่เสมอ บางครั้งก็มาค้างคืน บางครั้งก็ไปกลับ วันนี้จึงเป็นวันที่หล่อนต้องอยู่ตามลำพังกับลูกชายเพียงสองคน ในขณะที่หญิงสาวกำลังนั่งพิมพ์งานอยู่ที่ใต้ร่มไม้ด้านข้าง เพื่อนบ้านของหล่อนก็แวะเวียนมาหา หญิงสาวนิ่วหน้าเมื่อเห็นร่างสูงของปองภพแทนนางลาวัลย์เหมือนทุกที จึงรีบเดินออกไปต้อนรับ
“สวัสดีค่ะคุณปอง”
อาจารย์หนุ่มส่งของฝากให้หญิงสาว ทำให้เจ้าของบ้านต้องยิ้มตอบอย่างเกรงใจ
“ขอบคุณนะคะ แต่คุณปองไม่น่าต้องลำบาก
