๙
ไม่ต้องการ
บานประตูที่ถูกผลักเข้ามา ทำให้ทุกสายตามองไปยังจุดนั้นพร้อมเพรียงกัน ร่างสูงของคนที่ก้าวเข้ามารับรู้ถึงบรรยากาศที่เปลี่ยนแปลงอย่างเฉียบพลัน แต่จุดเดียวที่สายตาของเขามองตรงไปนั้นคือเตียงนอนผู้ป่วย...
ทันทีที่สายตาคมปะทะนัยน์ตาคู่งามที่เบิกกว้างขึ้นนิดๆ หัวใจของเขาพลันกระตุก จันทร์กระจ่างแทบไม่เปลี่ยนไปเลย นอกเสียจากอวบอิ่มขึ้นเล็กน้อย ซึ่งเป็นเพราะภาวะการตั้งครรภ์นั่นเอง แต่หล่อนยังคงน่ารักไม่เปลี่ยน
“สวัสดีครับ” อิชย์กวาดสายตาไปยังคนเหล่านั้นพลางกล่าวทักทาย พร้อมกับเดินตรงไปยังเจ้าของร่างที่นอนนิ่งงันอยู่บนเตียงพักฟื้น พร้อมกับจดสายตาลงไปยังเจ้าตัวน้อยอวบอ้วนบนที่นอนเด็กข้างเตียงมารดา ชายหนุ่มขบเม้มริมฝีปากเอาไว้เบาๆ ยามมองคนตัวจ้อยด้วยความรู้สึกร้อนผ่าวที่กระบอกตา ก่อนจะกะพริบตาเบาๆ แล้วหันมาสบตากับหญิงสาวพร้อมกวาดตามองดวงหน้างามของหล่อนด้วยความรู้สึกเต็มตื้นและหัวใจที่พอง
