อริลที่กำลังก้มหน้าก้มตาอยู่กับงานตรงหน้าด้วยความตั้งใจ จนไม่รู้ตัวว่ามีเงาร่างสูงของใครบางคนยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของเธอ
“น้องริล” เสียงเรียกทุ้มสุภาพดังขึ้นทำให้เธอชะงักแล้วเงยหน้าขึ้นไปมอง เห็นคริสผู้ช่วยคนสนิทของเอ็นเจยืนอยู่พร้อมรอยยิ้มกว้าง
“นายให้มาตามครับ”
“หืม?? ตาม... ตามไปไหนเหรอคะ??” อริลกะพริบตาปริบ ๆ มองคริสด้วยสายตางุนงงสงสัย
“นายบอกว่า ให้น้องริลไปกินข้าวด้วยกันที่ห้องทำงานครับ” คริสตอบเรียบ ๆ แต่แววตากลับมีประกายขบขันจาง ๆ
“กินข้าว??” เสียงของเธอแผ่วลงทันตา
“ครับ จะเที่ยงแล้วน้องริลทำงานจนลืมดูเวลาหรือเปล่า” คริสตอบด้วยน้ำเสียงเย้าเหย่ แต่ในแววตามีรอยยิ้มบางเหมือนจะรู้ดีว่าคนตรงหน้ากำลังเขินแค่ไหน เท่านั้นแหละแก้มของอริลก็เริ่มขึ้นสีจาง ๆ ทันที ทรายที่อยู่อยู่โต๊ะข้าง ๆ เอียงหูแอบฟังแทบกลั้นหัวเราะไม่อยู่เธอยกมือปิดปากก่อนจะแกล้งกระซิบแซวเสียงเบา
“โอ้โห!! แฟนให้คนม
