เอ็นเจก้มมองคนในอ้อมแขนที่ตอนแรกตั้งใจเพียงจะกอดไว้หลวม ๆ ให้เธอหลับสบาย แต่ตอนนี้อริลกลับขดตัวแน่นอยู่ในอกเขา ใบหน้าเล็กแนบอยู่กับอกแกร่ง เสียงลมหายใจแผ่วเบาและสม่ำเสมอทำให้บรรยากาศรอบตัวเงียบสงบอย่างประหลาด
แต่เมื่อเขาขยับแขนก็สัมผัสได้ถึงความร้อนที่ไม่ปกติ เอ็นเจขมวดคิ้วทันที มือใหญ่ยกขึ้นแตะหน้าผากเนียนอย่างระมัดระวัง ก่อนจะเลื่อนมาสัมผัสแก้มและปลายคางของเธอ
“ไม่สบายเหรอ...” เสียงทุ้มแผ่วเบาพร้อมความกังวลและอ่อนโยนในคราวเดียวกัน อริลขยับตัวน้อย ๆ ในอ้อมแขน ริมฝีปากขยับเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็แผ่วจนแทบไม่ได้ยิน
“ปวดหัว...” เสียงพึมพำเบาหวิวหลุดออกจากริมฝีปากบาง ก่อนที่เปลือกตาจะปิดลงเหมือนเดิม เอ็นเจถอนหายใจแผ่วเบา ก่อนจะค่อย ๆ ลุกขึ้นโดยระวังไม่ให้เธอตื่น
เขานั่งลงข้างเตียง มือใหญ่คอยซับเหงื่อที่ซึมออกมาบนหน้าผากให้เธอเป็นระยะ สายตาคมมองใบหน้าซีดเซียวของอริลด้วยความรู้สึกแน่นใน
