เสียงพูดคุยเบา ๆ คลอไปกับกลิ่นอาหารหอมกรุ่นภายในร้านหรูใจกลางห้าง เอ็นเจนั่งตรงข้ามกับอริลเขาใช้ช้อนตักซุปขึ้นมาเป่าเบา ๆ ก่อนจะป้อนให้เธออย่างเคย ดวงตาคมทอดมองเธอด้วยแววเอ็นดูอบอุ่นจนเธอไม่กล้าสบตา
“ทานเยอะหน่อย เวลาพี่จับจะได้เต็มไม้เต็มมือ” น้ำเสียงทุ้มแฝงรอยหยอกล้ออย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนที่รอยยิ้มบาง ๆ จะคลี่ขึ้นที่มุมปาก
“พี่เอ็นเจ!!” อริลเรียกเสียงหลง หน้าแดงจัดจนถึงปลายหู แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดต่อ เสียงหวานของใครบางคนก็ดังขึ้นจากด้านข้าง
“เอ็นเจ!! บังเอิญจังเลยที่เจอกันที่นี่”
เอ็นเจชะงักเงยหน้าขึ้นมองตามเสียงนั้น หญิงสาวในเดรสเรียบหรูปรากฏตัวพร้อมรอยยิ้มมั่นใจโรสอดีตเพื่อนร่วมรุ่นแพทย์ที่เคยสนิทกับเขาในช่วงเรียนอยู่ที่ต่างประเทศ
“โรส” เขาเรียกชื่อเธอสั้น ๆ น้ำเสียงเรียบไร้อารมณ์ก่อนจะขยับตัวเล็กน้อยแต่ยังไม่ทันจะพูดอะไร โรสก็ถือวิสาสะทรุดนั่งลงข้างเขาทันที
“นึกไม่ถึงว่าจะเจอเ
