เช้าวันต่อมา
Talk ไดม่อน
08.00 น.
กริ้ง!...กริ้ง!... เสียงโทรเข้าจาก...ยัยแป้ง
เสียงโทรศัพท์ของน้องที่มันดังขึ้นมา จึงปลุกให้ผมต้องลืมตาตื่นขึ้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ เพราะความรำคาญเสียงโทรศัพท์ของน้องที่มันดังขึ้นไม่หยุด ก่อนที่ผมจะตัดสินใจเอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมาดูว่าเป็นใครที่โทรมาหาเธอในตอนนี้ ก่อนที่จะเห็นว่าเป็นเบอร์เพื่อนสนิทของเธอ
"น้องแป้งอย่างงั้นหรอ" ผมที่ตอนนี้ได้แต่พึมพำอยู่แต่กับตัวเอง ก่อนที่นิ้วมือจะกดรับสายเธอไป ส่วนอีกมือหนึ่งก็เอื้อมไปสัมผัสที่หน้าผากของน้อง เพราะผมรับรู้ได้ถึงไอร้อนที่มันแผ่กระจายออกมาจากตัวเธอ
(ยัยหนาว เมื่อไหร่แกจะมาเรียนเนี่ย ตอนนี้มันสายแล้วนะ เมื่อไหร่แกจะมาได้สักที) แป้งที่ชะเง้อมองหาเพื่อนรักอีกคนจนคอจะหัก แต่สุดท้ายก็ไม่เห็นแม้แต่เงา เธอถึงตัดสินใจโทรหามันในทันที เพราะไม่รู้ว่าวันนี้มันจะมาหรือป่าว สายขนาดนี้แล้วก็ยังไม่เห็นจะโผล่มาสักที
"
