IHYILY 6 ( Living Heries )
2415 Words
Someone Pov
Dir sidd en Verréider. Stop ier et ze spéit ass.
(Translation : You are a traitor. Stop before It's to late. )
end.
______
Ashley pov
"this is b*llshit. " nagsikalat nayong mga folders sa loob ng Opisina niya yong iba lukot na yong iba napunit na. Isang araw pa siyang ganito.
" This. goddamnit " turo niya sa hawak niyang folder.
"Kahit bata kayang gawin 'to. Not a single of them have pass all of these are sh*t. Tell me if they still deserve to stay here?. For Pete's sake mga wala ba silang mga utak."
Hindi ko naman alam ang sasabihin ko. Kahit ako wala akong masabi. Kahit naman kasi bata kayang gawin yong mga ginagawa nila. Hindi naman kasi pinagisipan ng mabuti minadali lang talaga nila. Bago kasi ibigay sa kanya. Sinusuri ko muna ng maigi yong mga reports bago ipasa sa kanya. Yong iba halata namang kinuha lang yong mga idea sa internet.
"My gosh. They are all stupid." frustrated na sabi nito at napahilot sa sintedo niya. sumandal ito sa upuan at huminga ng malalalim at pumikit.
"Leave it there " napatingin ako rito at saktong nag tama ang mga mata namin. Ang ganda talaga nga nga mata niya pero hindi mo makitaan ng kahit anong emosyon. Nakatanga lang ako sa kanya may balak sana akong kunin ang mga nakakalat pero pinigilan niya ako.
Iwan pero hindi ko maalis-alis ang tingin ko sa kanya para akong nalulunod.
" and leave " ma awtoridad niyang sabi.
Hindi ko alam kung dapat ba akong umalis pero wala akong choice kundi sundin siya. Tumalikod ako na hindi ko alam pero parang bumigat yong paghinga hindi korin alam pero gusto kong marinig sa kanya o pipigilan niya akong lumabas.
Kasabay ng pagsara ng pinto para akong nakaramdam ng lungkot?. Gusto ko siyang tulongan pero wala akong nagawa. Ano bang maitutulong ko? tatahimik lang sa gilid at makinig sa kanya. Hays.
2 weeks na ang nakalipas hindi na muli akong pinatawag ni ma'am George sa office niya. 2 weeks narin akong natambay lang sa office ko. Aamainin kung nasanay ako na lagi niya akong tinatawag sa telephono. 2 weeks narin na nasa telephono lang yong mata ko.
Nabalitaan ko na lang na may sinisante ito na inutos niya kay sir stevan. Pinasalamatan korin naman hindi dahil sa maysinisante siya ,kundi hindi ako ang inutosan niya Isang daang bulongan nanaman ang maririnig ko. Iwan pero sobrang init ng nga mata ng iba sakin. Wala naman akong ginagawa.
Kisyu sipsip daw ako. Mga ganon. Bakit daw ako ang napiling maging secretary ni ma'am George e, mas magaling pa daw sila o may ibubuga kisa sakin.
"Ash? mag dinner time na hindi ka sasabay ? " napangat ang tingin ko kay Ronald. Si Ronald ang unang taong bukod kay sir stevan ang nag approach sakin at naging kaibigan korin. Halos ata lahat kaibigan niya kasi sobrang approaching niya at hindi siya masungit at mabait rin.
Tinignan ko naman ang relo na nasabit sa dingding mag lunch time na pala.
"s-sig-" nagulat naman ako ng biglang tumunog yong telephono kaya dali-dali ko namang sinagot yong tawag hindi ko alam pero na e-excite ako.
"hello"
"ano ba malalagot ka talaga bakit siya tinawagan mo?"
" e, sino tatawagan ko yong tatay niya ? "
Napakunot-noo ako dahil ibang boses ang nagsasalita sa kabilang linya.
" Malilintikan tayo diyan sa ginagawa mo "
"heh! Tumahimik ka."
"uh'm. Hi this is Ashley right? " nagulat naman ako ng sabihin niya ang mismong pangalan ko.
Tumango ako kahit hindi niya nakikita.
"I'm Kristen a friend of Geo-hmmmm,ano ba pwe ang baho ng kamay mo sanda-*totttt*" at bigla na lang namatay yong tawag. Napatingin ako sa hawak kong telephone na parang andon ang kinausap ko.
Sino raw? Geo? Sino si geo?
Agad ko naman binalik yong telephono sa lalagyan niya at napangat ng tingin sa harap ko. Andon parin si ronald nag hihintay habang nag c-cellphone. Siguro hindi naman na siya tatawag uli.
Binalik naman niya sa bulsa ang cellphone nito at agad na napatingin sakin at ngumiti labas tuloy yong dimple niya.
"sino yon ? " umiiling-iling ako at tumayo na dala ang ang lunch bag ko.
" wrong number lang " ang sinabi ko na lang. Tumango naman ito sakin at sabay kaming tumungo papunta ya cafeteria. Asual andon nanaman yong mga bulongan nila.
May cheka pa na mag boyfriend daw kami nito ni Ronald.
Which is hindi naman totoo.
" what if tutuhanin natin " bulong ni ronald sakin. Tinignan ko naman ito na nagtatanong.
" you know liligawan kita " nagulat naman ako dahil sa sinabi nito.
"May crush na ako sayo dati pa ash nong una kitang makita. Pero yong pag c-crush ko sayo lumalim ng lumalim. Pinigilan ko naman e, kasi ayaw kung masira yong pagkakaibigan natin sa lahat ng naging kilala ko rito Ikaw lang bukog tangi kung hinahangaan. Hindi kita binobola ash handa akong maghintay hanggang sa mukha konayong oo mo. Basta nakikiusap ako bigyan mo lang ako ng chance na ipakita sayo na sencer ako sa lahat ng sinabi ko" pag-aamin nito sakin ng ikinagulat ko.
Kung sa Ideal type lahat ng type ko si Ronald lang yong nabubukod tangi. Wala naman sigurong masama kung susubukan ko diba.
Tinignan ko mona siya para sukatin kung nagsasabi ba ito ng totoo.
Magsasalita na sana ako ng may mahagip akong pigura ya hindi kalayuan na nakatingin samin o sakin?. Sadyang nakatuon lang kasi ang atensyon nito samin kasi kami lang ang tao dito sa bandang gilid. Hindi ko masyadong maaninag ang mukha nito balot na balot ito na animoy parang may tinataguan. Yong Cafeteria namin nasa labas ng building kaya kahit sino pwedeng makapunta rito. Glass wall kasi ang cafeteria kaya kita ang mga tao sa labas.
"Ash?" tawag ni ronald sakin,automatic na napatingin ako kay ronald na nag hihintay sa sabihin ko.
"y-yes" ang nasabi ko na lang. Kita ko naman ang kasiyahan sa mukha niya at napahilamos sa gwapo niyang mukha na parang di siya makapaniwala. Tumayo ito na kunwari napasuntok sa hangin kaya hindi ka mapigilang matawa.
"Can I hug you ?" tumango ako.
Napayakap naman ako sa kanya ng pabalik. Hindi ko alam bakit bigla akong napatingin sa gilid ko at ganon na lang ang gulat kung makita siya.
Anong?!
Paanong?!
Para itong galit na galit na nakatingin sakin. Kahit balot ma balot ito at nakasalimin. Alam mo yong nanunuot ang titig nito sa katawan mo. Siya, siya din yong nakita sa restaurant nong Isang araw na halos lahat ng suot niya kulay black.
Napiwas ako ng tingin rito. Para kasing may nagawa akong napakaling kasalanan sa hindi ko maipaliwanag na dahilan.
"I'm so happy ash. I will make sure you're not gonna regret this. Thank you,Thank you " kumalas ito ng yakap sakin at kita ko naman na umiiyak ito.
" Bat ka umiiyak diyan para kang sira " ngiti-ngiti ko rito.
Pinunasan naman niya ang mga luha niya gamit ang palad at natatawang bumalik sa kanyang upuan.
" I can't explain how this mean to me this is so precious. " sencer nitong sabi sakin.
Sa palagay ko hindi naman mahirap mahalin si ronald.
" Thank you too ronald kasi ako napili mong mahalin."
Kumain kami ng may saya saming mga labi na hindi na b-bothered sa mga matang nakatingin. Basta masaya kami masaya ako. Sana talaga hindi koto pagsisihan. Hindi nga ba ?
" Uh'm ash pwede ba kitang ihatid pauwi mamaya ? " napatingin ako rito kita ko naman na parang namumula ang kanyang pisnge.
"sure"
agad naman nag liwanag ang mukha nito.
"yes thank you s-see you ash "
nag paalam naito sakin. Kaya nag pagpasyahan ko naring pumasok sa office.
Nilapag ko muna ang daladala ko mesa. Para naman akong maiihi kaya lumabas mona ako saglit at tumungo sa banyo para umihi. Pagdating ko walamg tao kaya dali-dali akong pumasok sa bakanteng cubicle. Habang nakaupo ako sa cubicle ay nakarinig naman akong sunod sunod na tunog ng takong.
What if minumulto ako? wag naman sana.
Tinapos ko naman ang ginagawa ko at inayos ang sarili ko bago lumabas. Nakayuko pa ako habang palabas kasi inaayos ko pa yong butones na suot kong pencil skirt kaya hindi ko nakita na may tao pala sa harap ko. Nadako ang tingin ko sa paanan nito.
Isang takong na Itim at puting slack napaangat ng dahan-dahan ang tingin ko paakyat sa suot niyang blazer na puti papunta sa nakalugay niyang buhok lagpas sa balikat njya. Hindi naman sadyang napunta ang mga mata ko sa dibdib niya kaya kita ko yong bra niyang itim nakabukas kasi ang butones nito sa ibabaw kaya kita yong sa loob. Hindi ko maiwasang mapagat labi mukha akong manyak ngayon.
Jusko hindi ako to.
Hanggang sa makita ko ang kabuuan ng kanyang mukha.
Halos mamutla ako dahil sa nakikita ko ngayon. Muntik pa ako mapasubsob sa hinaharap niya kung di lang ako napabalanse ng tama. Isang dangkal lang ang tangkad niya sakin. Kung hindi siya naka heels siguro matangkad parin siya sakin. eme.
Nakita ko naman ang pag ngisi nito at andoon parin ang walang emesyon niyang mga mata.
Hindi ko alam pero namiss ko siya.
"m-ma'am George" ang sabi ko at hindi ko na alam kung ano pa ang nangyari bago ako nawalan ng malay.
Ang malas ko naman.
"tsk"
____
" Isabella takbo tumakbo ka anak. Tumakbo ka hanggang sa makita mo ang daan wag kang huminto anak. Takbo dali tumakbo ka anak"
Napabalikawas ako ng bangon ,mulat na mulat ang mga mata ko habang pinprocess sa utak ko yong panaginip nayon. Isabella ayan nanaman yong pangalan nayan.
Sino kaba Isabella?
Pumikit ako ng mariin. Panaginip. Isang masamang panaginip. Paulit-ulit lang ayon simula nong bata pa ako. Hindi korin alam kung ano ang Ibig nitong sabihin.
Napamulat ako at napagtantong hindi ko ito kwarto. Nanlaki ang mga mata kong napalibot sa kabuuan sa kung saan ako ngayon. Isa itong kwarto na sobrang laki. Sa sobrang laki nito kasiya ang Isang daang tao. Maganda at malinis ang loob nito at malaki rin ang kama kung saan ako nakahiga.
Ngayon ko lang naalala si ma'am George. Hindi ko naman maiwasang hindi mahiya jusko bakit naman ako nahimatay sa harap niya. Sino kaya nag dala sakin dito? siya ba? Impossible naman sa ganda niya yon. Dali-dali akong bumababa ng kama para hanapin sana siya ng bigla na lang bumukas ang pinto at niluwa doon ang hindi naman katandaang babae. Nakangiti ito sakin habang may hawak na gamot at Isang basong tubig.
"Tamang-tama ihja gising kana. Inumin mo mona ito para mawala ang hilo mo. "
Binigay naman niya agad sakin ang gamit at Isang basong tubig. Agad ko naman iyon kinuha at ininom.
"Siya nga pala pinauutos ni señorita na dito ka na lang matulog masyado ng madilim sa labas napakadilikado"
Nagulat naman ako sa sinabi nito.
" a-anong oras napo ba?" agad itong tumingin sa likod ko kaya napatingin din ako doon.
Halos nanlaki ang mga mata ko na mag alas onse na nang gabi. Hinanap ko naman ang mga gamit ko pero nanlumo ako ng baka naiwan doon sa office ko.
"yong mga gamit mo andon kay señorita nasa office niya puntahan mo na lang "
matapos niyang sabihin iyon ay nag liwanag ang mukha ko at agad nag pasalamat ako dito. Nakalimutan ko naman tanongin kung ano ang pangalan niya.
Tinuro naman niya sakin kung saan ang office ni ma'am George sa pinakadulo raw. Yong huling pinto. Hindi ko alam pero bakit sobrang kabado ako andoon pakaya siya ? wala naman na siguro. Siguro tulog nayon. Ay Iwan.
Nang makarating ako sa pinto ng opisina niya. Kahit dito pala may sarili siyang opisina.
Kumatok ako ng Ilang beses.
Wala naman akong may narinig o ingay sa loob. Kaya pinihit ko ng dahan-dahan ang sidura ng pinto. Tumingin sa loob nito. Kung ano kinaganda ng opisina niya sa company niya gayong dumoble naman dito. Napalinga-linga pa ako pero wala akong nakitang ni anino niya.
Napadako naman ang tingin ko sa mesa niya ng nakita ko ang bag ko. Kaya dali-dali ko naman pinuntahan iyon. At agad na hinanap ang cellphone ko. Agad ko naman iyon nakita. Binuksan ko naman agad at nanlumong lowbat ito at nakalimutan ko yong charger niya.
Tatawagan ko sana si Aleng Mareng na hindi ako makakauwi at tyaka si Ronald baka nag alala nayon sakin. Alam niya kasi ang telepono number ko na hinihingi niya kanina. Naipangako ko panaman na ihatid niya ako. Bukas ko na lang ipaliwanag sa kanya. Kinuha ko na ang bag ko at nakangiti lilisalin na sana ang kwarto.
"ay kabayo ka " halos lumabas ang puso ko sa dibdib nang makitang nasalikod ko pala si ma'am George na nakatingin sakin habang nakasandal ang likod nito sa dingding ng opisina niya. Nakasuot ito ng salamin at nakasuot din ito ng long nighties na kulay red. Nakatitig lang ito sakin na parang bagot na bagot.
Hindi ko maiwasang hindi mapatitig sa hinaharap niya. Kung ihahambing mo ang dibdib niya sa dibdib ko walang wala ito kumpara sa kanya. Halos lumuwa na kasi yong hinaharap niya. Napahigpit ang pagkahawak ko sa bag ko hindi korin mapigilang mapalunok. Bat nag mumukha akong manyakis pagdating sa kanya. Napunta naman ang tingin ko sa mukha nito para naman akong napako ng unti-unti niyang tinanggal ang suot nitong salamin.
Jusko bakit ang init ngayon.
Dahan-dahan itong lumapit sakin gusto ko mang tumakbo pero hindi ko magawa. Nakatitig lang ako sa mga mata niya.
Hanggang sa hindi ko namalayang nabitawan ko na pala yong bag ko. Ilang beses pa akong napalunok na hindi ko mapagilan.
Sobrang mali ito. Sobrang mali. Pero bakit hinayaan ko lang?
"you're drowling" bulong nito sa tinga ko naikinataas ng balahibo ko sa batok.
agad ko naman pinunasan yong bibig ko para makitang kung nagsasabi ba siya ng totoo.
Pero wala naman.
"hmm" napakislot ako ng dinampian nito ng halik ang leeg ko . Halos kaposin ako ng hininga dahil ya ginawa niya. Ang bango-bango niya rin gusto ko ang pabango na gamit niya para akong nalulunod.
"miss gonzaga" s**t bakit bigla naging sexy yong pagkabigkas niya ng apelyido ko.
" Go to sleep " malamig nitong sabi para akong binuhas ng malamig na tubig na walang ano-anoy nilagpasan ako nito tumungo sa table niya. Para akong natuklaw ng ahas.
What I have done ?
____
Oppsss.
( Note : Advance published of this story on w*****d thanks )
- Writer
