๗
กลิ่นหอมฟุ้งจากอาหารกระป๋องที่โชยมาจากหม้อสนามทำให้คนที่กำลังกางเต็นท์อย่างทุลักทุเลหันมองหาที่มาของกลิ่น พอเห็นว่าคนตัวโตหน้าเข้มกำลังตั้งอกตั้งใจอุ่นอาหารกระป๋อง หญิงสาวก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายด้วยความหิว เช่นเดียวกับท้องที่ร้องออกมาอย่างไม่ยอมรักษาหน้า ทำให้เจ้าของต้องอับอายหน้าแดงก่ำเมื่อคนที่กำลังวุ่นอยู่หน้าเตาเงยหน้าขึ้นมองพลางเลิกคิ้ว มุมปากคล้ายยกยิ้มด้วยความขบขันปนเยาะ แต่พอเห็นสภาพเต็นท์ที่ดูเหมือนถูกมรสุมโจมตีเสียงหัวเราะก็ดังขึ้น
“คุณนี่มันไม่มีสกิลเอาเสียเลย ถ้าวันนี้ยังกางไม่สำเร็จ คืนนี้คุณก็นอนตากยุงไปก็แล้วกัน” หญิงสาวอ้าปากค้างเมื่ออีกฝ่ายกล่าวอย่างใจร้าย ก่อนจะเม้มปากแน่นเมื่อเขาหันมามองพร้อมบอก “อุ่นข้าวเสร็จแล้ว มากิน!”
หญิงสาวพ่นลมหายใจพรืด ดวงตาคู่สวยมองเขาอย่างเคืองแค้น นี่คงจะเป็นความมีน้ำใจอย่างที่สุดของเขาสินะ หึ คนเฮงซวย!!
หญิงสาวบริภาษอยู่ในใจ ก่อนจะเดิ
