เมื่อถึงเวลาส่งตัวบ่าวสาว บรรดาพ่อๆ ของทั้งสองฝ่ายจึงอาศัยฤกษ์สะดวกและอวยพรลูกๆ อย่างเรียบง่ายก่อนปล่อยให้ทั้งสองอยู่กันตามลำพังภายในห้องหอซึ่งก็คือห้องนอนเดิมของธาดา ที่ถูกจัดแต่งใหม่เพื่อต้อนรับว่าที่ภรรยาคนสวย
ปลายดาวนั่งอึดอัดอยู่บนเตียง ส่วนธาดาเมื่อส่งบิดาออกจากห้องเขาก็หันมามองหล่อนด้วยสายตาเรียบเฉย มือหนึ่งยกขึ้นปลดกระดุมออกจากรัง ทำเอาเจ้าสาวหมาดๆ อกสั่นขวัญหาย
“เรามาตกลงกันก่อน” จู่ๆ เขาก็โพล่งขึ้นท่ามกลางความหวาดหวั่นของหญิงสาว
“คะ? ตกลงอะไรอีก” ทำหน้าเหลอหลางุนงง
ชายหนุ่มกระตุกยิ้ม ก่อนจะเดินไปจนชิดเตียงทำให้คนที่นั่งอยู่บนเตียงผุดลุกแล้วถอยห่างไปเสียหลายก้าว
“ไม่ต้องทำท่ารังเกียจขนาดนั้นหรอกน่า รับประกันว่าผมไม่แตะคุณแม้ปลายก้อย”
หญิงสาวใจกระตุกเมื่ออีกฝ่ายเอ่ยออกมาเช่นนั้น ซึ่งหล่อนควรดีใจ แต่ไฉนจึงใจแกว่งวูบ
“ผมอยากจะพูดเรื่องของเรา เราอยู่ด้วยกันก็จริง นอนห้องเดียวก
