Dicle ölümden başka bir düşüncesi olmadan yaşayan bir ölüye dönmüştü
artık en son tufandan yediği tokatla bayılınca Ahmet ağa onu konaktan almış bir çiftlik evine yerleştirmişti
çiftliğin yardımcısı bir karı koca vardı onlarda sadece eve yemek ve temizlik yapmak için giriyordu nerdeyse 10 gün olmuştu ne gelen ne giden vardı Naime hanımdan başka birinin sesini duymamış mutfak ve ayldığında kendini bulduğu odadan başka bir odaya dahi girmemişti
Dicle ihtiyacı olan herşeyi poşetlerle ayıldıktan sonra Naime hanım getirmiş Ahmet ağam ben gelene kadar kızıma iyi bak dedi en kısa zamanda yanına gelecek demişti
nerdeydim neden bu kadar süre burada kalmıştım bilmiyorum ama kendime gelmeye başladım
keşke kimse gelmese Naime hanım ve kocası benimle burada böyle yaşatıp gitsek nasıl mutlu o
