05
874 Words
ชิชาเดินออกจากห้องน้ำด้วยเดรสผ้าปักขาวมุก แขนยาวพองจัมพ์ปลายแขนผมหยักศกยาวทัดหูทั้ง2ข้าง ถือผ้าผ่มที่ห่อตัวเข้าไปตอนแรกออกมาพับวางเรียบร้อยบนเตียง
เธอเห็นชายหนุ่มที่แต่งตัวแล้วยืนสูบบุหรี่ริมระเบียงห้องอย่างผ่อนคลาย เธอเดินชะเง้อไปดูว่าห้องที่เธออยู่นั่นสูงเพียงใดแล้วเขาก็หันมาเห็นพอดี เห็นหน้าจิ้มลิ้มในชุดหวานก็เผลอยิ้มมุมปาก ดับบุหรี่แล้วเดินเข้ามามอง
"เหมาะกับหนูนะ....หิวรึยัง?"
"..."
ชิชาไม่ตอบแต่พยักหน้างึกๆ จึงเดินออกจากเพนท์เฮาส์เดินนำไปยังรถสปอร์ตหรู พอขับรถออกมาพบว่าที่พักนั่นติดกับผับเมื่อคืนเลยเพียงแต่ไม่เคยสังเกตเพราะกลางคืนไฟร้านสว่างเด่นบดบังตึก10ชั้นเสียอีก
"เรายังไม่รู้จักชื่อกันเลย พี่ชื่อ.."
"ไม่จำเป็นหรอกค่ะ เราจะเจอกันครั้งนี้ครั้งเดียวก็จบ" เสียงเล็กเอ่ย
"แน่ใจ?"
"แน่ใจค่ะ"
เธอยื่นคำขาด คิดแล้วคงจะไม่มีเหยียบแถวนี้อีก เพราะสร้างวีรกรรมไว้ซะเต็มคืนกับคนแปลกหน้าขนาดนี้ ใครจะกล้าสู้หน้าได้
"ถ้ามีครั้งที่2ล่ะ"
"ไม่ค่ะ มันจะไม่มีครั้งที่2และ3" ไม่นานเสียงท้องร้องของใครบางคนก็ดังขึ้น
~โครกคราก~
"ฮึๆ"
เสียงหนาหัวเราะในลำคอขณะขับรถบึ่งไปร้านอาหารโปรด ส่วนเธอก็นั่งตัวแข็งพยายามหลบความเขินต่อเสียงนั่น
หนุ่มร่างสูงพาสาวน้อยเข้ามาร้านอาหารอิตาลีหรูระดับมิชลิน สั่งเมนูโปรดหลากหลายมาให้เธอลิ้มลอง เพราะดูทรงแล้วคงจะหิวกินบ้านได้ทั้งหลังเป็นแน่
ทั้งคู่กินอาหารกันอย่างเงียบๆไม่มีบทสนทนาอาจเพราะความเหนื่อยล้าที่ต้องกินให้อิ่มท้อง
"ขอบคุณนะคะสำหรับมื้อนี้..หวังว่าเราจะไม่เจอกันอีก" ชิชาเตรียมลุกยืน
"แต่ถ้าเจอกันอีก .... " เสียงทุ้มเอ่ย
"..."
"พี่ไม่ปล่อยหนูหลุดมือนะคะ" ยิ้มมุมปากพรางกระดกแก้วไวน์ราคาแพง
"ลาค่ะ"
ร่างบางรีบจ้ำพาตัวเองออกจากรัศมีแปลกนั่น เรียกแท็กซี่ไปยังคอนโดแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่
ครืดดดด ครืดดดด
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นหลังเสียบชาร์ตที่คอนโดได้ไม่นาน พบว่ามีแจ้งเตือนขึ้นเป็นร้อยกว่า
สายที่ไม่ได้รับ 70
ข้อความ 214
"เวรล่ะ!"
ชิชาไล่ดูพบว่าเป็นการโทรของลิลลี่และโจวน่า ซึ่งปกติเวลาแยกย้ายกันกลับบ้านพอถึงที่พักต้องพิมข้อความทิ้งไว้ให้กันเสมอว่าถึงแล้ว แต่นี่โดนโทรตามหยิกๆๆ
"ลี่~"
(ยัยบ้า หายไปไหนทำไมไม่บอก ไม่รับสาย!!!!)
"แบตหมดอะแก ถึงแล้วก็เดี้ยงเลย"
(ผิดปกติสุดๆๆๆๆ เมื้อกี้ฉันพึ่งกลับจากห้องแก แกไม่อยู่ ฉันเกือบบอกพ่อฉันให้ตามหาแล้วนะ! สารภาพมา!!!!)
"เอ่อ..."
(เดี๋ยวนี้!!!!)
"ฉันพึ่งกลับ..."
(กลับจากไหน!!)
"ห้อง..ผู้ชาย -///-"
(.......)
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
คู่ตรงข้ามตัดสายทิ้ง คิดว่าโทรศัพท์ฝั่งนั้นคงมีปัญหา เธอเลยนอนเล่นไถโทรศัพท์อัพเดทโซเซียลฆ่าเวลา และยังบิดตัวไปมาเพื่อหวังบรรเทาความปวดร่างกาย และ..ตรงนั้นที่เธอรู้สึกว่ามันถูกใช้งานหนักเกินไปทั้งคืน
ก๊อกๆๆ
เจ้าของห้องเดินไปดูว่าใครเคาะประตูพบว่าเป็นเพื่อนสนิทของเธอมาหา ชิชาเปิดประตูยิ้มแห้ง เพื่อนสนิททั้ง 3 ดันเธอนั่งที่เตียงรีบปิดประตูล้อมลงทันที
"เล่ามาชิชา!" โจวน่าเริ่ม
"เมื่อเช้าฉันแฮงค์มาก พอได้ยินเรื่องแกฉันสร่างเมารีบมาฟังเลยเนี่ย!" มะลิตาม
"ใช่คนที่จ่ายให้โต๊ะเรารึเปล่า?!" ลิลลี่ถาม
"แหะๆ ..ไม่รู้อะ" ชิชาตอบรับ
"ขอดีเทลทุกเม็ดนะ" โจวน่า
"ไม่ดีเทลได้มั้ย เดี๋ยวสรุปให้ฟังนะ คือ....."
หลังจากชิชาสรุปเรื่องราวโดยข้ามดีเทลการออกฤทธิ์ยาเสียสาวนั้นไป ทำเพื่อนสาวโมโหสุดๆ
"ไอ้เวรนั้น ฉันจะตามล่ามันสุดขอบโลก จับมันตรึงกางเขนเจื่อนไอ้นั้นให้เป็ดกิน!!" โจวน่า
"ไอ้#&)-/_฿(@(&)#*?!!!!!!" มะลิ
"แล้วหนุ่มคนนั้นน่ะ...เข้ารุนแรงกับแกรึเปล่า" ลิลลี่ถามกรุ่มกริ่ม
"แกไม่ถูกทรมานใช่มั้ย" มะลิ
"เออเต็มร้อยแกให้เท่าไหร่ เอาแค่ภาพรวมนะ" โจวน่า
"ก็....ร้อยมั้ง" ชิชาเขิน
"ซี้ดดดดดดดด อยากเห็นจริงโว้ย!" มะลิ
"เออ พอแกบอกอยู่กับผู้ทั้งคืน ฉันเลยเตรียมยาคุมทั้งแบบฉุกเฉินกับกินตามวันรวมถึงถุงยางเผื่อมาให้ เอาติดกระเป๋าไว้เลยนะ" โจวน่ายื่นถุงยาให้
"ขอบคุณน้าพวกแก ฉันจะบ้าตายจริงๆ"
"แกปลอดภัยไม่เป็นศพใต้ทางด่วนพวกฉันก็ดีใจมากๆแล้ว"
และ4สาวก็นั่งกอดกัน จากนั้นก็เม้ามอยตามประสาผู้หญิงสักพักก็กลับ ส่วนชิชาต้องรีบนอนรีบตื่นเข้ามหาลัยแต่เช้าเพราะต้องเตรียมงานปฐมนิเทศ
- Writer
