“พี่ฟรองซ์!” ฟารีดาหันมาเอ็ดเขา ทั้งเขินทั้งโมโหหน่อยๆ ตอนแรกกำลังเคลิ้มแล้วเชียว นี่ไม่คิดมาก่อนเลยว่าพี่ฟรองซ์ของเธอจะพูดจาทะลึ่งตึงตังเป็นกับเขา ธนดลหัวเราะในลำคอ จูบไหล่เธออีกครั้งอย่างลุแก่โทษ
“ให้อภัยพี่ได้แล้วนะครับ พี่รอมาเจอนุ่มตั้งสี่คืน” เขาเอ่ยเสียงอ้อนน่าสงสารเชียว ฟารีดาก็ใจอ่อนเหลวง่ายดาย พอปากร้อนๆ จูบคลอเคลียที่แก้มอีกครั้งและลากไล้มาแตะมุมปากก็เบี่ยงหน้าเล็กน้อยอย่างรู้ใจให้เขาทาบทับปากอิ่มอย่างสมใจ
ธนดลครางลึกอย่างพึงพอใจ กระชับกอดแน่นขึ้นเล็กน้อย บดคลึงริมฝีปากอิ่ม สอดลิ้นเคล้าคลึงในโพรงปาก ดื่มด่ำลึกซึ้งกวาดต้อนทุกความรู้สึกถวิลหา ฟารีดารู้สึกอ่อนระทวยกับจูบที่แสนยาวนานนี้ในอ้อมกอดเขา ไม่ได้ตระหนกเลยสักเสี้ยววินาทีที่มือหนากอบกุมอกอิ่มข้างหนึ่ง ร่างบางแอ่นหยัดเข้าหาเขาอย่างเผลอไผลไปกับวังวนเสน่หานั้น
เขาใช้มือข้างเดียวนั้นบีบนวดสองเต้าสลับกัน แม้มีเสื้อนอนตัวบางหากก
