“ฟรองซ์” อารีย์เรียกลูกชาย ไม่เบาไม่ดังคล้ายยังอยู่ในอาการตกใจ ธนดลเอามือแตะปากแล้วส่งสัญญาณให้รู้ว่ากลัวฟารีดาตื่นและจะตกใจ ผู้เป็นแม่ส่งสายตาเอาเรื่อง แต่ก็ยอมสะกิดแม่บ้านคนสนิทให้ออกจากห้องนั้นก่อน พอไปถึงห้องโถง หย่อนตัวลงบนโซฟาก็หันไปยิ้มกับป้าบุญ สีหน้าแววตาไม่เหลือเค้าตกใจอย่างที่แสดงออกเมื่อครู่เลยสักนิด
ธนดลลอบถอนหายใจ ก้มมองคนที่นอนซุกตัวเขาอยู่ ตัวเธออุ่นๆ เล็กน้อยน่าจะไม่สบาย แต่ถึงอย่างไรก็ต้องปลุกก่อน
“นุ่มครับ” เรียกและรอดูปฏิกิริยาอีกคน คนหลับขมวดคิ้ว ขยับตัวยุกยิก แต่ก็เบียดเข้าหาตัวเขาอีกรอบ ธนดลถึงกับเหลือบมองผ่านกระจกไปที่ห้องโถง แม้ตรงนี้จะมีโซฟาบังสายตาผู้เป็นแม่ก็ยังรู้สึกหลอน
“นุ่ม ตื่นก่อน ไหวไหม” คราวนี้ปลุกจริงจังขึ้น เขย่าไหล่เบาๆ ได้ผลที่อีกคนลืมตาขึ้น เธอเงยหน้ามองเขา งัวเงียในตอนแรกก่อนจะเบิกตาโพลง รีบขืนตัวออกและทำท่าจะลุกแต่ธนดลกดตัวไว้ก่อน และเอามือจุ๊ป
