“ว่าไง กลัวพี่ไหม”
“ฮื่อ” เธอส่ายหน้าแทนคำตอบ ก็อาจจะรู้สึกอยู่บ้างที่ต้องแวะบ้านเขาสองคนในสภาพอากาศที่ฝนตกมืดฟ้ามัวดินขนาดนี้ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกกลัวขนาดนั้น...ฟารีดาไม่ได้ไว้ใจผู้ชายทุกคน แต่กับธนดลก็รู้สึกว่าคุ้นเคยและไว้ใจได้ในระดับหนึ่ง...พี่ชายเธอก็ไม่เคยเตือนว่าเขาจะมีความวิปริตอะไร ถ้าเขาจะทำอะไรเธอจริงๆ การที่เธอขึ้นมาบนรถกับเขาสองคนก็ถือว่าเปิดโอกาสแล้ว ถ้าไม่สะดวกใจ ฟารีดาจะไม่ขึ้นมานั่งรถกับใครแบบนี้ตั้งแต่แรก
บ้านเขาอยู่ไม่ไกลตามที่เจ้าตัวบอกจริงๆ ธนดลเอารถมาจอดหน้าประตูรั้ว วิ่งตากฝนลงไปเปิดประตูรถและกลับขึ้นมาขับพาเธอเข้าไปจอดด้านใน พาเธอลงมาจากรถก่อนจึงกางร่มไปปิดประตู ฟารีดาเลยไม่ได้มีอารมณ์มองความสวยงามของบ้านเพราะสนใจแต่เขา ที่ตอนนี้ตัวเปียกหมด
พอเข้ามาในบ้านถึงสังเกตว่าผนังบ้านเป็นสีขาวเกือบหมด ดูโล่งและเป็นระเบียบ แต่สิ่งที่สะดุดตาคือกรอบรูปห้าหกใบที่แขวนโชว์บนผนังใน
