คนไม่มียางอาย

1767 Words

ภายในห้องรับรองโรงเรียนรัฐบาลชื่อดังฟ้าครามกำลังนั่งอ่านประวัติของนักเรียนที่ได้รับทุน ดวงตาหรี่ลงจนแทบจะปิดเพราะอาการง่วงกำลังเข้าเล่นงานเขาอย่างหนัก แกร๊ก… เสียงประตูห้องเปิดเข้ามาร่างบางของอาจารย์สาวสวยที่ได้รับหน้าที่ให้ดูแลผู้สนับสนุนเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มหวานๆ ‘หล่อขนาดนี้อ่อยนิดอ่อยหน่อยคงไม่เป็นไรหรอกมั่ง‘ อาจารย์สาวอดที่จะคิดไม่ได้เพราะคนที่นั่งอยู่เขาช่างหล่อเหลามากเหลือเกิน “ ขออนุญาตค่ะคุณฟ้าครามรับกาแฟก่อนสักแก้วไหมคะ มีเวลาอีกเกือบชั่วโมงน่ะค่ะใกล้ถึงเวลาทรายจะมาซักซ้อมขั้นตอนให้ค่ะ “ เธอเอ่ยเสียงหวานถามจนฟ้าครามต้องหันมามองหน้าเขากวาดสายตามองอาจารย์สาวตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า เอวเล็ก อกอวบ สูงยาวเข่าดี ผิวพรรณขาวถึงไม่ได้สวยมากแต่เธอก็พอดูได้ ดูจากสายตาอาจารย์คนนี้น่าจะรุ่นราวคราวเดียวกันกับเขา ฟ้าครามในวัย 24 ปีเรียนจบมาจากต่างประเทศเพิ่งจะกลับมาเมืองไทยได้ปีเศษๆเขาเที่ยวบ้าง ทำงานบ้างตามประสาคนรักสนุก ริมฝีปากหยักยกยิ้มมุมปากด้วยความพอใจเมื่อเห็นหญิงสาวส่งสายตัวยั่วยวนมายังเขาทำไมเขาจะมองไม่ออกว่ายั่ว ไม่ยั่วมันเป็นแบบไหนเพราะทุกคืนที่เขาออกไปดื่มเขาจะต้องได้ไปต่อกับสาวๆทุกคืน “ ได้กาแฟสักแก้วก็ดีนะครับ กาแฟดำเติมน้ำตาลสัก 2 ช้อน ” ฟ้าครามเอ่ยบอก “ ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะระหว่างนี้เรามาซ้อมกันเลยดีไหมคะ ” อาจารย์รีบรับคำพร้อมส่งสายตาเชิญชวนไปให้ชายหนุ่ม “ หึ! ครับ ” ได้ยินดังนั้นเธอรีบเดินออกจากห้องเพื่อไปจัดหากาแฟมาให้ผู้มอบทุน ’รู้จักทรายแก้วน้อยไปซะแล้วขอบคุณความสวยที่แม่จัดสรรให้นะคะ’ อาจารย์สาวเอาแต่นึกชื่นชมตัวเองก่อนจะรีบสาวเท้าเร็วๆตรงไปยังห้องพักอาจารย์ ” อ้าว! มีแต่กาแฟซองเหรอ “ บนโต๊ะกาแฟมันมีแต่กาแฟซองเขาสั่งกำแฟดำเติมน้ำตาล ’เอาไงดีล่ะ’ ” อาจารย์ทรายมีอะไรเหรอคะ “ เพื่อนที่เป็นอาจารย์ด้วยกันเดินเข้ามาเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นอีกคนเอาแต่ยืนนิ่ง “ คือทรายจะชงกาแฟให้คุณฟ้าครามนะคะแต่เขากินกาแฟดำ นี่มีแต่กาแฟซอง ” “ อุ้ย!! ไม่ได้นะคะชงกาแฟซองให้ไม่ได้เดี๋ยวพี่โทรสั่งร้านกาแฟหน้าโรงเรียนให้ค่ะ ” “ ชอบคุณอาจารย์นะคะ ขอกาแฟดำเติมน้ำตาล 2 ช้อนค่ะ ” อาจารย์อีกคนรีบโทรไปสั่งกาแฟให้ด้วยความรีบร้อน กริ้งๆๆๆๆๆๆๆ เสียงมือถือของร้านกาแฟแผดเสียงร้องดังสนั่นเพลงขวัญที่ยืนอยู่ใกล้มือถือวางมือจากทุกอย่างที่ทำไปกดรับสาย “ สวัสดีค่ะ “ ” ค่ะ สวัสดีค่ะพี่ขอสั่งกาแฟแล้วรีบมาส่งให้หน่อยนะคะเอากาแฟดำ ใส่น้ำตาล 2 ช้อนรีบๆด่วนๆเลยนะคะแล้วเอามาส่งที่ห้องรับรองชั้น 3 ซ้ายมือค่ะ “ ” ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ “ เพลงขวัญกดวางสายแล้วรีบหันไปเตรียมออเดอร์ต่อทันที ” น้องค่ะน้ำมะนาวของพี่ได้หรือยังคะ “ ลูกค้าที่ยืนรอออเดอร์อยู่เอ่ยขึ้น “ ค่ะสักครู่นะคะ ” เพลงขวัญรีบร้อนจนมือไม้สั่นเธอชงน้ำมะนาวและหยิบกระปุกเกลือมาเติมเกลือนิดหน่อยเพื่อเพิ่มรสกลมกล่อมเกลือช่วยดึงรสชาติของมะนาวให้เด่นชัดขึ้นและตัดความขม ลดความเปรี้ยวช่วยให้ความเปรี้ยวของมะนาวลดลง ทำให้น้ำมะนาวมีรสชาติหวานอมเปรี้ยว เมื่อชงน้ำมะนาวให้ลูกค้าเสร็จเธอก็หันไปทำออเดอร์ต่อไปนั่นก็คือ กาแฟดำ “ เบลล์เติมน้ำตาลให้หน่อยสิ 2 ช้อนแล้วใส่แก้วเอาไปส่งที่โรงเรียนเลยห้องรับรองชั้น 3 ซ้ายมือไปได้ไหม ” เพลงขวัญส่งแก้วกาแฟร้อนให้มาเบลล์และเอ่ยบอกเพื่อนครั้นจะไปเองก็กลัวลูกค้าเยอะมาเบลล์จะทำไม่ได้ คุณเตชินเจ้าของร้านก็ออกไปทำธุระธนาคารซะด้วยสิ “ อือ ได้สิแค่นี้เองเดี๋ยวเรารีบไปรีบกลับนะ ” “ อย่าลืมเติมน้ำตาลละ 2 ช้อนข้ามถนนดูรถดีๆด้วย ” “ จ้า ” มาเบลล์เปิดกระปุกตักผงสีขาวเติมเข้าไป 2 ช้อนในแก้วกาแฟก่อนจะคนๆทุกอย่างให้เข้ากัน โดยไม่ทันได้ดูว่านั่นมันคือเกลือไม่ใช่น้ำตาล เด็กสาวเดินข้ามถนนด้วยความเร่งรีบในมือถือแก้วกาแฟอย่างระมัดระวัง “ ชั้น 3 ห้องรับรองซ้ายมือที่นี่เด็กนักเรียนก็เยอะเหมือนกันนะมีถึง ม. ไหนเนี่ย “ มาเบลล์เอ่ยพึมพำเธอกวาดสายตามองด้วยความสนใจแต่ในใจกลับรู้สึกห่อเหี่ยวลงเมื่อนึกไปถึงตัวเองตอนใส่ชุดนักเรียนไปโรงเรียน ” โอ๊ะ..นั่นไง “ มาเบลล์ร้องออกมาเมื่อเห็นป้ายบนขอบประตูว่า ห้องรับรอง ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เธอยกมือขึ้นเคาะประตูเพื่อขออนุญาตแต่ด้านในกลับเงียบไร้ซึ่งเสียงตอบกลับ “ คงไม่มีคนอยู่ละมั่ง เอาเข้าไปวางไว้ก่อนเดี๋ยวเขาก็คงเห็นเองแหละ ขออนุญาตเข้าไปนะคะ ” แม้จะพูดกับตัวเองแบบนั้นแต่เธอก็ยังพูดลอยๆเพื่อขออนุญาตมือเรียวเล็กผลักประตูเข้าไปภายในกลับว่างเปล่ามีเพียงเอกสารไม่กี่ใบที่วางอยู่บนโต๊ะกลาง ในขณะที่เธอกำลังจะวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะความเงียบทำให้เธอได้ยินเสียงบางอย่าง “ อือ! อย่าบีบแรงสิค่ะทรายเจ็บนะ ” เสียงหญิงสาวดังมาจากทางไหนสักที่มาเบลล์หยุดนิ่งและหันไปมองหาตามเสียงซึ่งมันคือห้องน้ำที่ปิดประตูไม่สนิท เธอวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะเบาๆตั้งท่าจะเดินกลับออกจากห้องไปแต่ทว่ามีเสียงอีกเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นอีกครั้ง “ ถ้าไม่ชอบก็ออกไป ” ฟ้าครามเอ่ยบอกและผลักร่างของอาจารย์สาวออกจากตัว เขาเปิดประตูห้องน้ำออกมาพร้อมกับก้มหน้าติดกระดุมเสื้อไปด้วยโดยที่เขาไม่ทันได้ดูว่าด้านนอกมีเด็กสาวผมทอง ดวงตาสีเทายืนจ้องมองเขาไม่วางตา “ คุณฟ้าครามเดียวสิค่ะ คุณจะทิ้งทรายไว้บะ…ว้าย! นี่เธอเป็นใครเข้ามาในนี้ได้ยังไง “ อาจารย์พูดยังไม่ทันจบประโยคเธอร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อเห็นมาเบลล์ยืนอยู่ในห้องทำให้ฟ้าครามต้องเงยหน้าขึ้นมามอง “ ดะ…ดิฉันอะ..เอากาแฟมาส่งค่ะ ขอตัวนะคะ“ ด้วยความตกใจมาเบลล์รีบก้มหน้างุดหันหลังเดินออกจากห้องไปทันทีโดยที่เธอไม่ได้มองหน้าทั้งสองคนนั้นด้วยซ้ำเธอเอาแต่มองผ้าผ่อนของทั้งสองที่หลุดลุ่ยเธอทิ้งไว้เพียงกลิ่นหอมอ่อนๆของเธอเอาไว้ ฟ้าครามไม่ได้สนใจเดินมานั่งลงที่เดิมเขาหยิบกาแฟขึ้นมากระดกดื่ม พรืด! ริมฝีปากหยักพ่นกาแฟออกจากปากจนเสื้อเชิ้ตสีขาวด้านในเลอะเทอะไปหมดมันเค็มจนลิ้นชา เค็มจนหูแทบดับ “ กาแฟเหี้ยอะไรวะ เค็มชิบหายกาแฟประเทศไหนเขาใส่เกลือ ” ฟ้าครามเอ่ยขึ้นด้วยความหงุดหงิดก่อนจะวางกาแฟลงบนโต๊ะ ‘วันอะไรของกูวะกาแฟ 2 แก้วแดกไม่ได้สักแก้วเดี๋ยวหวาน เดี๋ยวเค็ม’ “ คุณฟ้า…..” “ ออกไปแล้วตามคนของฉันเข้ามา ” อาจารย์ทรายตั้งท่าจะเดินเข้าไปหาแต่ชายหนุ่มรูปหล่อกลับไล่เธอออกไปอย่างไม่ใยดี น้ำเสียงเขาดูเรียบนิ่ง เย็นชาต่างจากตอนอยู่ในห้องน้ำราวกับเป็นคนละคนจนอาจารย์ไม่กล้าอยู่ต่อต้องออกจากห้องไปทันที ” อี๊…คนแบบนี้ก็มีด้วยเหรอนี่มันในโรงเรียนนะ สถานที่ให้ความรู้ให้การศึกษากับเด็กแล้วทำไมอาจารย์ถึงทำกันแบบนี้ละ “ สองเท้าเล็กๆสาวเท้าเดินไปด้วยความรวดเร็วปากก็เอ่ยพึมพำไปด้วยกับสิ่งที่เห็น ‘โอ้ย..ฉันตกใจจนลืมมองหน้าของสองคนนั้นเลยคนไม่มียางอายหน้าตาเป็นแบบไหนกันนะ’ มาเบลล์เดินมาถึงร้านด้วยความเหนื่อยทั้งรีบ ทั้งร้อนเธอหยิบแก้วมาใส่น้ำแข็งเติมน้ำเปล่ากระดกดื่มจนลืมหายใจ ” เบลล์หายใจบ้างเดียวก็ตายหรอก “ เพลงขวัญเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนเอาแต่เอากลืนน้ำอึกแล้วอึกเล่า ปัก! “ ขวัญรู้ไหมฉันไปเจออะไรมา ” มาเบลล์วางแก้วอย่างแรงลงบนเคาน์เตอร์จนแก้วแทบแตก “ อะไรเหรอหรือว่าอาจารย์พละจีบเธอ “ ขวัญถามเพื่อนด้วยรอยยิ้มเพราะอาจารย์พละที่โรงเรียนแห่งนี้หล่อมากจนเป็นที่เลื่องลือกันในหมู่นักเรียน ” จะบ้าเหรอ นี่ตอนที่ฉันเอากาแฟเข้าไปส่งในห้องนั้นฉันเห็นอาจารย์ชาย หญิงสองคนเดินออกมาจากห้องน้ำเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ขวัญเบลล์จะเป็นตากุ้งยิงไหม เธอมียาล้างตาหรือเปล่าขอหน่อยสิ“ มือเรียวสองข้างยกขึ้นมาขยี่ตาตัวเองภาพของสองคนนั้นยังติดตาเธอไม่หาย “ จริงสิ คนไหนเหรอบอกมาฉันเคยเห็นแทบทุกคนอะ “ ขวัญเอ่ยถามด้วยความตื่นเต้นแค่เพื่อนบอกบุคลิกมาเธอต้องรู้แน่ว่าใคร ” ฉันไม่ทันได้ดูหน้าเขาอะแต่ผู้หญิงชื่อทราย ผู้ชายชื่อฟ้าคราม “ มาเบลล์เอ่ยบอกเพื่อนเสียงเบาๆกลัวลูกค้าที่นั่งอยู่ในร้านจะได้ยิน ถึงเธอจะไม่ได้เห็นหน้าแต่เธอก็ได้ยินชื่อของทั้งสองชัดเต็มสองหู ” หือ…..อาจารย์ทรายฉันเคยเห็นนะเคยมาซื้อกาแฟที่นี่บ่อยๆเด็กนักเรียนเขาเรียกกันแต่คนชื่อฟ้าครามฉันไม่เคยเห็นไม่เคยได้ยินเลยสงสัยเป็นอาจารย์มาใหม่หรือเปล่า “ ” ไม่รู้แหละแต่ทุเรศมากอะในโรงเรียนก็ได้เหรอเป็นถึงครูบาอาจารย์ทำแบบนี้ใครจะไปอยากนับถือ ผู้ชายเดินคิดกระดุมเสื้ออกมาเลยน่าเกลียดมาก ” มาเบลล์เล่าทุกสิ่งที่เห็นให้เพื่อนฟังพลางทำหน้าหยี๋ไปด้วย ^^

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more