ตอนที่ 55 – ค่ำคืนของการสารภาพ

1002 Words

ตอนที่ 55 – ค่ำคืนของการสารภาพ เสียงคลื่นลมหนาว จากด้านนอกหน้าต่างพัดแผ่วเบา พายณรีย์เดินเข้ามาในห้องพัก เธอพยายามทำสีหน้าให้เรียบเฉย แม้ภายในใจยังเต้นแรง จากเหตุการณ์ในตอนกลางวัน คำพูดสุดท้ายของคนินยังวนเวียนในหัว — >“ให้ผมดูแลคุณต่อไปเรื่อย ๆ ได้ไหม...” เธอสูดหายใจลึก พยายามไล่ความรู้สึกนั้นออกจากใจ ก่อนจะเอื้อมมือเปิดประตูห้อง คนินยืนอยู่ด้านหลัง เงาร่างสูงของเขาอยู่ใต้แสงไฟอุ่นๆ ที่ลอดออกมาจากทางเดิน โลกทั้งใบเหมือนหยุดเคลื่อนไหวในชั่วขณะนั้น >“คุณ... มาทำอะไรตรงนี้คะ” เสียงของพายณรีย์สั่นเบา ๆ ราวกับพยายามกลั้นอารมณ์ที่กำลังจะล้นออกมา >“ผม..แค่อยากแน่ใจว่าคุณ..ไม่ได้โกรธผมจริง ๆ” น้ำเสียงของคนินนุ่มแต่มั่นคง แฝงด้วยความออดอ้อน ที่ทำให้หัวใจของพายเต้นถี่ เธอพยักหน้าช้า ๆ พยายามเบือนหน้าหนี แต่แล้วจู่ ๆ คนินก้าวเข้ามาใกล้อีกเพียงก้าวเดียว >“พายณรีย์...” เสียงเขาเอ่ยชื่อเธอเบา ๆ — ก่อนที่ปลายนิ้วจะค่อย ๆ เกลี่ยปอยผม ที่หล่นลงบนแก้มเธอออกอย่างแผ่วเบา พายชะงัก หัวใจสั่นไหวอย่างห้ามไม่อยู่ >“ตอนนี้... ไม่ใช่เวลางานแล้ว” คนินพูดช้า ๆ พร้อมกับโน้มตัวเข้ามาใกล้ — ลมหายใจของทั้งคู่แทบประสานกัน ริมฝีปากของเขา สัมผัสริมฝีปากของเธออย่างอ่อนโยน จูบที่ไม่ได้เร่าร้อน แต่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่เก็บไว้เนิ่นนาน เป็นจูบที่บอกถึงความห่วงใย ความอ่อนโยน และความจริงใจที่ไม่ต้องใช้คำพูดใด ๆ พายณรีย์หลับตาลง — สัมผัสนั้นอ่อนนุ่ม จนเธอรู้สึกเหมือนเวลาหยุดหมุน ในหัวมีเพียงเสียงหัวใจของตัวเองที่ดังชัดเจน เมื่อริมฝีปากค่อย ๆ ผละออกจากกัน พายลืมตาขึ้นช้า ๆ มองคนินในระยะใกล้ จนแทบได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน >“ผม..สารภาพกับคุณได้ไหม...” เสียงเขาแผ่วเบา แต่หนักแน่นพอ จะทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงจนแทบระเบิด พายณรีย์ยืนตัวแข็งนิ่ง เธอไม่ตอบ มีเพียงสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย ก่อนที่เธอจะค่อย ๆ ถอยออกช้า ๆ เอ่ยเสียงแผ่วเหมือนกลัวจะทำลายช่วงเวลานั้น >“เออ..พักผ่อนเถอะนะคะ..คะ คุณคนิน” เธอหันหลังกลับเข้าห้อง ปล่อยให้คนินยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น — แต่รอยยิ้มบางบนใบหน้าของเขา กลับเต็มไปด้วยความหวัง -- ตอนที่ 56 — ระยะของหัวใจ ในห้องพักอันเงียบงัน เพียงเสียงลมหายใจของพายณรีย์ดังสม่ำเสมอ เธอนั่งนิ่งอยู่บนขอบเตียง สายตาเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ที่มีหิมะโปรยบางเบา เธอถอนหายใจยาว เหมือนพยายามระบายความหนักอึ้ง ที่อัดแน่นในอก — ทั้งเรื่องงาน เรื่องคนิน และนาริตะ ที่หวนกลับมาทำให้หัวใจสั่นคลอนอีกครั้ง เธอหลับตาลง พยายามจัดระเบียบความคิดของตัวเอง แต่ภาพริมฝีปากของคนินกลับลอยขึ้นมาในหัว — จูบเมื่อครู่... อ่อนโยนเกินกว่าจะปฏิเสธว่าไม่มีความหมาย พายณรีย์รีบส่ายหัวเบา ๆ เหมือนจะไล่ความคิดนั้นออก ก่อนจะคว้าโทรศัพท์ขึ้นมา เปิดแอปที่ใช้ติดต่อกับน้องชาย เสียงรอสายดังไม่นาน ไทน์ก็รับสายทันที >“พี่พาย! เป็นยังไงบ้าง..? ทำไมถึงเพิ่งติดต่อมา..ผมเป็นห่วงแทบเเย่.. ... พี่หายดีรึยัง?” น้ำเสียงของไทน์ร้อนรน ปนห่วงใยอย่างเห็นได้ชัด พายยิ้มจาง ๆ >“พี่ดีขึ้นแล้วจ้ะ แค่ไข้นิดหน่อย อากาศที่นี่หนาวมากเลย” >“แล้ว... ไอ้- ...เออคุณคนินนั่น มันทำอะไรพี่รึเปล่า” ไทน์ถามตรง เสียงเข้มขึ้นจนน้องสาวต้องหลุดหัวเราะในลำคอ >“ไม่มีอะไรหรอกน่า.. คนินเขาก็ดูแลพี่ตามหน้าที่แหละ” เธอตอบเสียงเรียบ แต่แววตากลับหลบเลี่ยง เพราะหัวใจเธอยังไม่มั่นใจเลยว่ามันคือ “ตามหน้าที่” จริงหรือไม่ >“แน่นะพี่พาย... ถ้าเขาทำอะไรไม่ดี ... พี่บอกไทน์ได้เลยนะ .. ไทน์จะบินไปลากเขากลับไทยเอง!” เสียงไทน์จริงจังจนพายหลุดยิ้ม “..โห้วว...ไม่ต้องขนาดนั้นหรอก.. ไทน์ พี่ไม่เป็นอะไรจริง ๆ พี่แค่...เหนื่อยนิดหน่อย อยากพักเฉย ๆ” >“โอเค... แต่ถ้ามีอะไรไม่สบายใจ โทรมาเลยนะ” >“จ้ะ..สบายใจเถอะนะไทน์” เมื่อสายวางลง เธอนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง เงียบจนได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองเต้น อีกด้านหนึ่ง — ในห้องพักฝั่งตรงข้าม คนินนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ ที่เปิดเอกสารงานค้างไว้ แต่สมองของเขากลับไม่ได้อยู่ตรงนั้น สายตาจ้องนิ่งไปที่ประตูห้องของพายณรีย์ ที่อยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่ก้าว ภาพเมื่อครู่ยังวนเวียนในหัวเขา ริมฝีปากของเธอที่อุ่นนุ่ม แววตาที่สั่นไหวแต่ไม่ได้ผลักเขาออก มันทำให้หัวใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะ เขาถอนหายใจยาว ยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองเบา ๆ -“เธอจะรู้สึกยังไงบ้างนะ... จะเกลียดผมไหม...” เขาพึมพำกับตัวเองเสียงเบา สายตาเหลือบไปเห็นถ้วยชาเขียวที่วางอยู่บนโต๊ะ ยังคงมีไออุ่นลอยขึ้นเล็กน้อย เหมือนความรู้สึกในใจของเขาที่เพิ่งเริ่มก่อตัว ไม่นานนัก เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ของคนินดังขึ้น “ข้อความใหม่จาก — พายณรีย์” >"ขอบคุณนะคะ... สำหรับทุกอย่าง..ในทุกๆวัน" คนินมองข้อความนั้นอยู่นาน ก่อนพิมพ์ตอบกลับเพียงสั้น ๆ "— ผมแค่อยากให้คุณยิ้มได้ก็พอ" เขาวางโทรศัพท์ลง พลางเงยหน้ามองเพดาน ในใจมีเพียงความรู้สึกเดียวที่ชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ เขากำลังตกหลุมรักเธอ... อย่างไม่มีทางหวนกลับ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more