บทที่ 2 เธอและสายลม
1344 Words
[CARROT TALK]
"นี่คือตารางธาตุที่ต้องจำให้ได้"
สายตาฉันมองตรงไปที่จอโปรเจคเตอร์ที่กำลังฉายอยู่อย่างเหม่อลอย แค่เพียงเห็นตารางธาตุ 8 หมู่ ฉันก็ท้อแท้ใจแล้ว
เฮ้อออออ~
ฉันทอดถอนหายใจออกมาเป็นรอบที่ 10 ของการเรียนวิชาเคมี ชีวิตฉันช่างสิ้นหวังจริงๆ เรียนอะไรไม่เข้าหัวเลย โดยเฉพาะวิทยาศาสตร์ ไม่น่าหลงมาเรียนสายวิทย์-คณิตเลย
"แครอท"
เสียงคนข้างๆ เอ่ยเรียกฉันเสียงเบา ฉันจึงหันไปมองไอน้ำที่กำลังแอบเล่นมือถืออยู่ ท่าทางดูไม่ได้สนใจสิ่งที่กำลังเรียนอยู่เลยสักนิด
"หือ?"
"หล่อป่ะ?"
ไอน้ำเอ่ยถามพลางยื่นมือถือมาให้ฉันดูใต้โต๊ะ ฉันจึงต้องก้มลงมองดูและเห็นว่าเป็นผู้ชายที่ชื่อคิมหันต์ ช่วงนี้เขาช่างฮอตปรอทแตกจริงๆ ไปไหนมาไหนก็ได้ยินแต่คนเรียกชื่อเขา
"เหมันต์ก็หล่อ"
ไอน้ำปัดเลื่อนหน้าจอให้ดูรูปอีกคนที่ชื่อว่าเหมันต์ ซึ่งหล่อไม่แพ้คิมหันต์ ชื่อคล้องจองกับคิมหันต์แบบนี้ พี่น้องกันชัวร์ๆ
"เป็นพี่น้องกันเหรอ?"
"ฝาแฝด"
ถึงว่าหน้าตาคล้ายคลึงกัน แถมยังหล่อเหมือนกันอีก กรรมพันธุ์พ่อแม่ต้องดีมากแน่ๆ ลูกถึงได้ออกมาหล่อวัวตายควายล้มแบบนี้
"แกดูนี่...!"
"สองคนนั้นคุยอะไรกัน!?"
เราสองคนพากันสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินเสียงทีชเชอร์ (Teacher)ตะโกนถามเสียงเข้ม ฉันเลิ่กลั่กเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มเจื่อนพลางตีหน้าซื่อตอบทีชเชอร์ไป โดยที่ค่อยๆ ผลักมือถือของไอน้ำแอบใส่ใต้โต๊ะแบบเนียนๆ
"เปล่าค่ะทีชเชอร์"
"ตั้งใจเรียนค่ะ อันนี้สำคัญ"
ทีชเชอร์ขยับแว่นลงและมองลอดแว่นทำสายตาดุใส่เราสองคน ก่อนจะหันไปตั้งใจสอนต่อ
"ท่องตามทีชเชอร์ H ฮีเลียม Li ลิเทียม Na โซเดียม K โพแทสเซียม..."
เมื่อทีชเชอร์ไม่สนใจพวกเราแล้ว ฉันจึงหันไปถลึงตาใส่ไอน้ำที่ชวนฉันคุยจนโดนดุด้วยกัน มันจึงทำหน้ารู้สึกผิดให้ฉันและชวนฉันตั้งใจเรียน ไม่แอบเล่นมือถือแล้ว
[CARROT END]
.
ตอนเย็น
"วันนี้เล่นถึงหกโมงนะพวกมึง"
มาร์คพูดกับคิมหันต์และปุณณ์ขณะทั้งสามพากันกอดคอเดินไปที่สนามบาสเกตบอลด้วยสีหน้าฮึกเหิม ซึ่งการเล่นบาสเกตบอลคือกิจวัตรประจำวันของทั้งสามคนที่ต้องเล่นก่อนกลับบ้าน
"เออ"
เมื่อมาถึงสนามบาสเกตบอล ทั้งสามก็พากันวอร์มร่างกายยืดเส้นยืดสาย
"กูเก็บมือถือแป๊บ"
คิมหันต์เอ่ยบอกมาร์คและปุณณ์ก่อนจะวิ่งมาที่กระเป๋าเป้ของตัวเอง
LINE!
มือกำลังจะหย่อนโทรศัพท์มือถือลงกระเป๋าทว่าเสียงแจ้งเตือนไลน์ก็ดังขึ้น เขาจึงชะงักและเอาขึ้นมาเปิดดู
เหมันต์: กูกลับก่อน
เมื่อเห็นข้อความไลน์ของน้องชายฝาแฝดคิมหันต์ก็กดส่งสติ๊กเกอร์ทำมือโอเคตอบกลับไป เป็นการรับทราบ ก่อนจะหย่อนโทรศัพท์มือถือลงกระเป๋า แล้วรูดซิปปิด
"ไอ้คิมหันต์ รับ"
มาร์คโยนลูกบาสเกตบอลให้คิมหันต์ ทว่าเขาที่ไม่ทันตั้งตัวก็รับไม่ทัน ทำให้ลูกบาสเกตบอลกลิ้งไปไกล คิมหันต์หันมองเคืองใส่มาร์คก่อนจะวิ่งตามไปเก็บลูกบาสเกตบอล...
"ไปห้องน้ำแป๊บ แกไปรอตรงสนามบาสนะ"
"อือ"
แครอทพยักหน้าเข้าใจให้ไอน้ำ ก่อนจะเดินตรงมาที่สนามบาสเกตบอล เธอหามุมยืนที่ไอน้ำจะหาเธอเจอได้ง่ายใกล้สนามบาสเกตบอล
ขณะที่กำลังยืนรอเพื่อนสนิทเข้าห้องน้ำ สายตาของแครอทก็กวาดมองไปเรื่อย ก่อนสายตาจะจับจ้องมองไปที่ท้องฟ้าที่แสนสดใส
"ท้องฟ้าสวยแฮะ"
รอยยิ้มกว้างผุดขึ้นที่ริมฝีปากกระจับสีแดงระเรื่อ เธอหยิบมือถือขึ้นมาเปิดโหมดกล้องถ่ายรูป จากนั้นก็ยกมันขึ้นสูงและกดถ่ายภาพท้องฟ้าที่มีก้อนเมฆแสนสดใส
เมื่อถ่ายเสร็จเธอก็เปิดรูปภาพขึ้นมาดูผลงานด้วยความพึงพอใจ เธอฉีกยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาและบังเอิญที่สายตาของเธอสบเข้ากับดวงตาคมกริบที่จ้องมองมาที่เธอพอดี
ผู้ชายคนนั้น...คิมหันต์
เขายืนถือลูกบาสเกตบอลในมือและมองจ้องมาที่เธอตาไม่กะพริบ และเธอไม่ได้คิดไปเอง
ตึกตัก...ตึกตัก...ตึกตัก...
หัวใจดวงน้อยเต้นถี่เร็วด้วยความตื่นเต้น ใบหน้าเทพสร้างนั้นทำเธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังอยู่บนสรวงสวรรค์
ใบไม้แห้งยามที่ลมพัดผ่าน ค่อยๆ โรยราและปลิวไสวร่วงหล่นลงตามสายลมจำนวนมาก หากเป็นที่ญี่ปุ่นคงเป็นดอกซากุระที่พากันร่วงโรยจนพื้นเป็นสีชมพูดูน่ารักมุ้งมิ้งน่ารัก และอบอุ่นละมุนละไมไม่น้อย แต่ที่ไทยนั้นแค่เป็นเพียงใบไม้แห้งเหี่ยวสีน้ำตาลที่ร่วงเกลื่อนพื้น กระนั้นก็ทำให้บรรยากาศดูน่าอบอุ่นใจและให้ฟีลโรแมนติกอย่างบอกไม่ถูก ซึ่งไม่ต่างกันเลย
"ทำอะไร?"
มือที่แตะเบาๆ ตรงไหล่และเสียงเอ่ยถาม ทำให้แครอทสะดุ้งหลุดจากภวังค์และรีบหันไปมองคนที่มาแตะตัวเธอทันที
"เปล่า"
แครอทส่ายหน้าตอบไอน้ำไป ก่อนจะหันกลับไปมองคิมหันต์ที่ยืนอยู่ตรงนั้นก่อนหน้านี้ ทว่าตอนนี้เขาไม่ได้ยืนมองเธออยู่ตรงที่เดิมแล้ว แต่กำลังเล่นบาสเกตบอลกับเพื่อนๆ ของเขาอยู่อย่างสนุกสนาน
"แก๊งคิมหันต์นี่นา อยากดูเขาเล่นบาสจัง"
ไอน้ำพูดพลางทำดวงตาเป็นประกาย คว้าข้อมือของแครอทและรีบจูงพามาหยุดยืนอยู่ข้างสนาม
"ว้าววว หล่อมากกกก!"
"พี่ปุณณ์!"
"พี่คิมหันต์ กรี๊ดดดดด~"
"สู้ๆ ค่าา~"
เสียงเชียร์ดังกระหึ่มไปทั่วทั้งสนามบาสเกตบอลเมื่อมีกองเชียร์แฟนคลับจำนวนมากมาให้กำลังใจกันอย่างล้นหลาม แม้จะเป็นการเล่นกันแค่ในกลุ่มเพื่อนไม่ใช่การแข่งขันจริงจังก็ตาม
"คนเยอะจัง"
แครอทอ้าปากเหวอเมื่อเห็นคนมาเชียร์เต็มสนามบาสเกตบอล สะกิดแขนถามไอน้ำด้วยความสงสัย ก่อนจะได้คำตอบที่ทำเธอเข้าใจในทันที
"วันนี้วันศุกร์ไง"
แม้พวกเขาจะเล่นบาสเกตบอลกันแบบนี้อยู่ทุกวัน แต่วันศุกร์จะมีคนมาเชียร์เยอะเป็นพิเศษ เพราะในวันพรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ ซึ่งคือวันหยุด จึงไม่รีบพากันกลับบ้าน
ปึก!
เฮ~
ลูกบาสเกตบอลหลายลูกถูกโยนลงห่วงติดต่อกันโดยคนที่ทำแต้มเก่งที่สุดอย่างคิมหันต์ เขาเล่นบาสเกตบอลเก่งที่สุด จนได้เป็นนักกีฬาบาสเกตบอลประจำโรงเรียน และไม่ใช่แค่เก่งบาสเกตบอล เขายังเก่งกีฬาอีกหลายประเภท ไม่ว่าจะเป็นปิงปอง ฟุตบอล เทนนิส หรือแม้กระทั่งวอลเลย์บอล
ปึก!
"เย้!!~"
ไอน้ำส่งเสียงร้องพลางกระโดดดีใจอย่างออกนอกหน้านอกตาเมื่อลูกบาสเกตบอลถูกโยนลงห่วงอีกครั้งด้วยฝีมือของคิมหันต์ แครอทเหล่ตามองเพื่อนสนิทอย่างระอา เธอเองก็ดีใจไม่น้อย แต่เพียงแค่ระบายยิ้มบางๆ และปรบมือเบาๆ เก็บอาการเอาไว้...
เมื่อเล่นจนเหนื่อยหอบทั้งสามก็พากันเดินออกมานั่งพักอยู่ริมสนาม
"น้ำ"
ขวดน้ำเปล่าถูกยื่นมาตรงหน้าคิมหันต์ เมื่อเห็นคนที่ยื่นให้รอยยิ้มบางๆ ก็ผุดขึ้นพร้อมคำขอบคุณ
"ขอบใจมากขนมเค้ก"
ขนมเค้กยิ้มบางๆ ให้คิมหันต์ แล้วหันไปยื่นน้ำเปล่าให้ปุณณ์และมาร์คบ้าง ก่อนจะหันกลับมาคุยกับคิมหันต์อย่างหมั่นไส้
"พวกพี่นี่ชอบเล่นบาสอวดสาวจริงๆ"
"เปล่าซะหน่อย"
คิมหันต์ตอบปฏิเสธน้องสาวคนสนิทไปปัดๆ เมื่อเห็นขนมเค้กหันไปคุยกับปุณณ์ สายตาก็แอบเหล่มองคนที่ยืนดูอยู่ข้างสนาม รอยยิ้มบางๆ ผุดขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะรีบหุบลงเพราะกลัวว่าจะมีคนสังเกตเห็น
- Writer
