“อ้ากว้างกว่านี้อีกครับ ค่อยๆ นะ” เสียงทุ้มแสนนุ่มนวลวาบหวามทำเอาหัวใจดวงน้อยทำงานหนักเหลือเกิน
“พี่ธามอาย....มะ...ไม่เคย.....” จู่ๆ ความอายมันก็ชนะความกล้า รู้สึกละอายใจเหลือเกิน
“เดี๋ยวพี่สอนเอง” ทั้งแทนตัวเองว่า พี่ ทั้งคำว่า นะครับ โอ้ยยย...แทบละลาย
“......” ทำได้เพียงมองตาเขาปริบๆ กลัวก็กลัว อายก็อาย เขินก็เขิน อยากรู้ก็อยากรู้ ความรู้สึกตีกันมั่วไปหมด ก่อนจะพยักน้อยๆ รอบทเรียนแรกจากเขา
“ลองชิมมันดูสิ...” เสียงแหบพร่าเอ่ยบอก จากนั้นปากเล็กก็เผยอออกก่อนลิ้นเรียวเล็กจะสัมผัสกับปลายท่อนเนื้อที่ตอนนี้ขึ้นสีแดงจัดจนเห็นได้ชัด.....
ธามธาวินใช้มือรั้งท้ายทอยเล็กไว้ คนตัวเล็กก็ทำตามอย่างว่าง่าย ลิ้นเรียวเล็กไล่เลียวนรอบส่วนหัวของท่อนเอ็นจนชุ่มไปด้วยน้ำลาย ดวงตาหวานช้อนขึ้นไปมองคนตัวโตก่อนจะกลืนกินลำใหญ่เข้าปากอย่างช้าๆ โดยมีเขาคอยชี้นำ
“อื้ออ... อย่างนั้นแหละ อย่าให้โดนฟัน” เส
