เอื้องไอยคชสาร

ตอนที่3:เป็นของข้าเถิด

๓

กระแสสายน้ำเย็นเฉียบไหลพาดผ่านเรือนกายอรชร อันมีร่างมหึมาของท่านคชคณสวมกอดแนบชิดจากทางด้านหลัง ช่อเอื้องเอนกายนอนฟังสิ่งที่คชสารหนุ่มพร่ำพรรณเสียงหงอย นางไม่ได้ยึดติดกับอดีตของเขาผู้นี้ เพียงแต่นางไม่ได้มีใจรักมั่นในตัวเขา นางยังคงยืนยันคำเดิมว่านางมีความสุขในการร่ายรำและดื่มด่ำน้ำจัณฑ์ใต้แสงเทียน คชสารรูปงามที่เหล่าไอยราหมายปองเช่นเขาจะมาอ้อนวอนขอความรักจากนางไปไย นางตอบปัดปฏิเสธตรง ๆ ก็แล้ว ก็ยังไม่ยอมปล่อยวงแขนออกจากเอวนาง

“ท่านจะให้ข้านอนแช่น้ำเช่นนี้ทั้งวันเลยหรือ”

“นั่นทำให้ข้าสุขใจ ข้าจะส่งแก้วเกล้ากลับไปรอเจ้าที่เรือนก็แล้วกัน ขากลับข้าจะไปส่งเจ้าด้วยตนเอง” คชคณยิ้มหน้าระรื่น เขาขยับริมฝีปากบริกรรมคาถาย้ายเจ้าแก้วเกล้ากลับสู่เรือน

“ท่านไม่คิดบ้างหรือว่าข้าเบื่อขี้หน้าท่าน ให้ข้าทำอย่างไรท่านจึงจะเลิกยุ่งกับข้า” ช่อเอื้องเริ่มเอะอะโวยวาย หลังนางกำนัลน้อยคนสนิทถูกชายหนุ่มส่งกลับเรือน ทำให้นางต้องตกอยู่ในสถานการณ์ไม่น่าไว้วางใจสองต่อสอง

“แน่ใจหรือว่าเจ้าทำได้ หากเจ้าทำได้ข้าจักไม่มาให้เจ้าเห็นหน้าอีกต่อไป” คชสารหนุ่มกระซิบเสียงแหบพร่าข้างใบหูเล็ก ทำนางถึงกับหูผึ่งยอมลืมตาหันกลับมามอง

“ว่ามา”

“เป็นของข้า แล้วข้าจักไม่มาวุ่นวายให้เจ้ารำคาญใจอีก” คชคณปั้นหน้าจริงจังกลบรอยยิ้มเจ้าเล่ห์มุมปาก อยากได้นางเป็นเมียแต่นางออกอาการชังขี้หน้าเขาเพียงนี้ คงมีแค่อุบายตื้น ๆ นี่กระมังที่พอจะทำให้มีความหวังขึ้นมา

‘ไม่มาวุ่นวายหนึ่งวัน’ เขาคิดในใจ

“ท่านอดอยากปากแห้งถึงขั้นนี้เชียวหรือท่านคชคณ นางไอยรามากหน้าหลายตาย่อมต้องยอมพลีกายถวายตัวให้ท่านเป็นแน่ จะมาหาเศษหาเลยกระไรกับข้า” หญิงงามหน้านิ่วคิ้วขมวด คงไม่คิดว่าเขาจะพูดจริงดอก นี่มันเรื่องบ้ากระไรนางพึ่งจะจุติลงมาไม่กี่วัน ก็ถูกเจ้าชีกอเกี้ยวพาราสีอย่างหน้าไม่อาย

“แต่นางที่ข้าอยากได้คือเจ้าช่อเอื้อง ว่าอย่างไร...”

“ทะ...ท่านพูดจริงหรือ ท่านชักจะหน้าไม่อายเกินไปแล้ว ดูหมิ่นข้าถึงเพียงนี้” ช่อเอื้องแสดงอาการไม่พอใจ ตาบ้าพบกันไม่กี่ครามาออกปากอย่างมีกระไรกับนาง ใครจะบ้ายอมมีอะไรกับเขา หากไม่ใช่...

“ข้าต้องการคำตอบ...”

“ได้ แต่ท่านต้องรักษาสัญญา” นางก็ดันใจกล้ายอมแลกความบริสุทธิ์เพื่อที่จะได้ไม่ต้องทนเห็นเขามาตามตื้อ ไหน ๆ ก็ไม่คิดจะมีใครมอบให้เขาสักครั้งคงไม่เสียหายกระไรมากมาย ถึงจะเป็นข้อแลกเปลี่ยนที่ค่อนข้างหวาดเสียวท้องน้อยอยู่บ้าง แต่นางก็จะทำให้เขาลิ้มลองของดีแบบที่หาจากที่ใดไม่ได้เชียวล่ะ ด้วยเสน่ห์ยั่วยวนที่ติดตัวนางมาทำให้เขาคลุ้มคลั่งไม่ใช่งานยาก

“ดะ...ได้ ข้าสัญญา” คชคณตะลึงงัน ไม่คิดว่านางจะยอมตกปากรับคำง่ายดายเพียงนี้ หรือนางเหม็นขี้หน้าเขาเกินจะทานทน

‘แต่แค่หนึ่งวันนะช่อเอื้อง’ คชคณลอบยิ้มพึงใจ

ร่างอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือพลิกคล่อมร่างแกร่งให้อยู่ใต้อาญัติ อาศัยช่วงจังหวะที่เขากำลังเผลอไผลพรมจูบด้วยสัมผัสร้อนผ่าวบริเวณซอกคอแกร่ง คชคณรีบร่ายม่านอาคมบดบังเรือนกายของพวกเขาทั้งสอง ปล่อยให้นางยั่วเย้ากายแกร่งตามใจนางปรารถนา ช่อเอื้องร่างกายเย็นยะเยือกจากการแช่น้ำเป็นเวลานาน นุ่งเพียงผ้าถุงผืนบางคาดอกเปียกแนบลำตัว ผมยาวสลวยเปียกปอนแผ่กลางหลัง ท่อนแขนแกร่งโอบประคองสะโพกกลมกลึงที่กำลังนั่งทับความเป็นชายผ่านกางเกงสะดอสีกรม

“อืมม...”

ลิ้นเล็กโลมเลียทั่วกายแกร่ง เลียวนอยู่รอบยอดอกแกร่งสีเข้ม ก่อนจะดูดดุนจนคชสารหนุ่มเกร็งกระตุกเป็นช่วง ๆ ริมฝีปากเล็กร้อนมอบห้วงอารมณ์รัญจวนอย่างถึงใจ ทำเขาแทบคลั่งอยากทะยานสู่ภายในนางแต่เขาจะรีบร้อนไม่ได้ มือสากปลดผ้าถุงกองร่นบนเอวบาง เผยทรวงอกอวบสีสวยชูชัน คชสารหนุ่มเลื่อนฝ่ามือกอบกุมอกสวยคู่นั้น ทว่าฝ่ามือเขาไม่สามารถรองรับความอวบอิ่มของนางได้ทั้งหมด เขาบีบเคล้นแผ่วเบาราวกับกลัวว่าจะทำให้นางบุบสลาย

“งดงามนักช่อเอื้อง...”

“......” นางไม่ตอบ เพียงโน้มหน้าอกจรดริมฝีปากหนาปล่อยให้เขาครอบครองยอดอกสีชมพูระเรื่ออยู่อย่างนั้น ชายหนุ่มอ้าปากรับช่อดอกเต่งตึงเข้าปาก โลมเลียราวเด็กน้อยกระหายน้ำนม เขาหยอกเย้าจนช่อดอกแดงแจ๋จึงยอมผละให้นางเป็นอิสระ

คชสารหนุ่มยันกายลุกขึ้นช้อนร่างเปลือยเปล่าครึ่งลำตัวของนางวางพาดบนขอบตลิ่งซึ่งมีหญ้านุ่มปกคลุม ดวงตาคมมองช่อเอื้องในยามนี้ช่างยั่วยวนชวนเขาลุ่มหลงหนักหนา ลมหายใจเขาสะดุดขาดช่วง ยามนางโน้มใบหน้าแนบชิดคลอเคลียปากหนา ท่อนแขนแกร่งวางคล่อมร่างสะโอดสะองขาวเนียนของนาง

“อย่าเล่นส่วนนั้นหากเจ้ายังไม่อยากแตกเป็นเสี่ยง”

“มีสิ่งใดที่ข้าต้องกลัวอีกหรือ...” เสียงหวานเอ่ย ดวงตากลมโตปรือตามองเขา ไฟสิเน่หาในดวงตานางลุกโชนเต็มพิกัด มือเรียวลูบไล้แก่นกายโป่งพองผ่านกางเกงสะดอ ก่อนที่นางจะเป็นฝ่ายปลดกางเกงขวางกั้นตัวนั้น เผยให้เห็นลูกชายสุดหวงของคชสารหนุ่ม ที่บัดนี้ผงาดตื่นเต็มวัย ส่วนหัวแผ่ขยายคล้ายดอกเห็ดสีเข้ม กึ่งกลางมีน้ำหวานใสเหนียวชโลมชุ่ม บ่งบอกถึงความต้องการที่ใกล้ปะทุเต็มทน

“สีนิลเสมอตัวเลยนะเจ้าคะ” ช่อเอื้องเหลือบมองความเป็นชายของเขาพลางเอ่ย มือเรียวนุ่มรูดขึ้นลงนึกสงสัยว่าเจ้าสิ่งนี้จะทำให้นางมีความสุขราวขึ้นสวรรค์จริงหรือ...

“นิลแท่งนี้จักทำให้เจ้าร้องครวญครางไม่เป็นสุขเชียวล่ะช่อเอื้อง...”

ว่าจบคชสารหนุ่มจึงปิดปากนางให้สนิทด้วยปากร้อนของเขา เป็นจังหวะเดียวกันที่นิ้วเรียวหนาชำแรกผ่านกลีบร่องอูมอวบเป็นด่านแรกที่รุกรานเนื้อนุ่ม เขาค้างอยู่ในกายนางนานพอสมควร ให้นางคุ้นชินกับนิ้วเรียวหนาของเขาเสียก่อนจึงค่อย ๆ ขยับปลายนิ้วเข้าออกมาเป็นจังหวะ ปากหนาดูดกลืนเสียงครางผะแผ่วของนางจนสิ้น นิ้วโป้งบดขยี้เม็ดลูกไหนกลางเนินเนื้อสาวที่เต่งตึง ช่อเอื้องดิ้นพล่านจากความกระสันอย่างไม่เคยมีมาก่อน

“อื้ออ...”

“......”

นิ้วเรียวสากขยับเข้าออกผสานการเคล้าคลึงเม็ดลูกไหนสีแดงอมชมพูระเรื่อ ไม่นานนักหญิงสาวเกร็งกระตุกปลดปล่อยหยาดน้ำหวานกระเซ็นซ่าเป็นวงกว้าง นางลอยเคลิ้มตัวเบาเหมือนปุยนุ่น คชสารหนุ่มรอคอยเวลานี้มานาน เขาไม่รีรอที่จะแทรกกายตรงกลางหว่างขาเรียว กดนิลแท่งนั้นรุกรานร่องกลีบอูมอวบ ชำแรกเยื่อใยแผ่นบางร่องรอยแห่งความบริสุทธิ์ของนาง

“อ๊ะ!” ช่อเอื้องเจ็บแสบจำต้องขบริมฝีปากล่างสะกัดกลั้นความเจ็บปวด นางไม่ยอมเอ่ยปากขอร้องให้เขาผ่อนปรน มีเพียงท่อนแขนเรียวยื่นไปรั้งสะโพกหนาให้เข้ามาสุดทางตัน

“......” ไม่ใช่นางทรมานผู้เดียวดอก ตัวเขาผู้รุกรานก็ต้องทนต่อความคับแคบและตอดรัด คชคณถอยรูดความเป็นชายเกือบสุดทางก่อนจะกดกระแทกลงไปใหม่ ให้ร่องทางรักของนางคุ้นเคยต่อนิลแท่งนี้

คชสารหนุ่มจุมพิตปลอบประโลมช่อเอื้องด้วยความนุ่มนวล ท่อนแขนเรียวโอบล้อมรอบลำคอหนารั้งใบหน้าสากประชิดแนบแน่นกว่าเดิม นางส่งลิ้นเล็กร้อนรัดรึงเกี่ยวพันลิ้นสาก ฝ่ามือลูบไล้ไปตามแผ่นหลังแกร่งกำยำ ปัดป่ายผ่านหน้าท้องกล้ามเนื้อเป็นลอน

“หากเจ้ายังไม่หยุดซุกซนข้าจะทนไม่ไหวแล้วหนา”

“ผู้ใดให้ท่านอดกลั้นมีโอกาสครานี้เพียงคราเดียว ไยชักช้าอยู่ได้ อ๊ะส์!” ยังไม่ทันจบประโยคความเป็นชายกดกระแทกลึกกว่าเดิมและค้างอยู่เช่นนั้นเนิ่นนาน ก่อนจะยอมขยับเข้าออกตามท่วงท่าลีลา

ยามสะโพกแกร่งบรรเลงท่วงทำนองหนักหน่วง ช่อเอื้องส่งนิ้วเรียวสู่โพรงปากหนาให้เขาเชยชิมเลียวน อกอวบกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะกระแทกกระทั้น ใครเลยจะล่วงรู้ว่าพวกเขาสองคนแอบลอบมามีสัมพันธ์กันบริเวณแม่น้ำกันอย่างโจ่งแจ้ง หากไม่มีม่านอาคมคงไม่แคล้วเป็นขี้ปากชาวบ้าน

“อืมม...ช่อเอื้อง” คชสารหนุ่มคำรามงึมงำในลำคอ เห็นดังนั้นหญิงสาวจึงหยอกเย้ายอดอกสีเข้มเพิ่มความรัญจวนใจให้แก่เขาทั้งสองข้าง

นิ้วโป้งสากถูกส่งมาสู่โพลงปากเล็กตอบแทนน้ำใจนาง ลิ้นร้อนผ่าวกะหวัดปลายนิ้วโลมเลียดูดดุนเป็นที่น่าพึงพอใจแก่ชายหนุ่ม ยามเขารุกนางก็เป็นผู้รับที่ดี หากยามใดนางรุกเขาจึงต้องเป็นผู้รับที่ดีเช่นกัน สองร่างตอบแทนกันไปมาจนแทบกระอักความสุข

“อ่าาา...คชคณ” ช่อเอื้องครางกระเส่าเสียงหวานข้างใบหูหนา ความเจ็บแสบก่อนหน้าแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่าน ความเป็นชายของเขารุกรานนางจนไม่มีเวลาให้นางหยุดพักหายใจ เม็ดเหงื่อผุดท้วมดวงหน้างาม แต่นั้นยิ่งทำให้นางดูเย้ายวนเกินหักห้ามใจ ริมฝีปากหนาพรมจุมพิตทั่วดวงหน้างามอย่างเร่าร้อนและหื่นกระหาย

แท่งนิลโหมกระหน่ำร่างบางใต้อาญัติอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ตั้งแต่ดวงตะวันแผ่แสงเหนือศรีษระจนกระทั่งแสงจากดวงตะวันค่อย ๆ ลาลับขอบฟ้าและถูกทดแทนที่ด้วยแสงจันทราและหมู่ดาวน้อยใหญ่

“แฮ่ก...ข้าไม่ยักรู้ว่าคชสารอึดเพียงนี้ ข้าเหนื่อย” ช่อเอื้องที่นั่งคล่อมบดนิลแท่งยาวหอบหายใจถี่รัว มือสากกระชับสะโพกกลมกลึงบังคับขยับโยก

“งั้นนั่งเฉย ๆ เดี๋ยวข้าลงมือเอง”

มือสากแหวกเรียวขาอ้ากว้างกว่าเดิมเพื่อรองรับจังหวะกระแทกกระทั้นจากสะโพกสอบทางด้านล่าง คชคณสวนแทงถี่รัวยิบก่อนจะเกร็งกระตุกปลดปล่อยสายธารรักอุ่นข้นสู่ภายในนาง ช่อเอื้องโน้มซบลงบนอกแกร่งได้ยินเสียงหัวใจของเขาเต้นระส่ำบวกกับลมหายใจหอบหนัก ส่วนกลางลำตัวยังคงสอดประสานเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

“ขอท่านรักษาสัญญาด้วย...”

“......” เขาไม่ตอบ กลับส่งนิลแท่งนั้นกระแทกนางอีกระลอก น่าหมั่นไส้นางชะมัด เอาแต่ตอกย้ำให้เขารักษาสัญญา ไม่อยากเจอหน้าเขาเพียงนี้เชียวหรือ!

“อืมม...พอแล้ว” ช่อเอื้องยันกายลุกขึ้นมา ขณะที่นิลแท่งนั้นยังคงขยับเข้าออกภายในร่องกลีบอูมอวบ กลิ่นคาวน้ำรักของเขาคละคลุ้งทั่วกายสาว กระนั้นเขายังคงเงียบงันรุกรานนางหนักหน่วง ฝ่ามือร้อนบีบเคล้นอกอวบคู่สวยจนแดงเผือด เขาไม่สนใจคำทัดท้าน

“ชังขี้หน้าข้ามากเพียงนั้นเชียวหรือช่อเอื้อง...” เขาเอ่ยถาม ท่อนแขนแกร่งรั้งหน้าอกคู่สวยเข้าปาก ลิ้นร้อนผ่าวโลมเลียยอดฐาน ขบเม้มแสดงรอยรักแดงฉานทั่วบริเวณ

“อ๊ะ...อื้อ ข้าไม่ได้ชังแต่ข้าไม่ได้รู้สึกกระไรกับท่าน อืมม...คชคณ”

“ข้าเข้าไปอยู่ในกายเจ้า เจ้าดูดกลืนกายข้าเกือบครึ่งค่อนวัน มันไม่ได้ทำให้เจ้าสิเน่หาข้าขึ้นมาบ้างเลยหรือ” คชคณเอ่ยเสียงน้อยเนื้อต่ำใจ เขายังคงครอบครองยอดปถุมถันคู่สวยอย่างป่าเถื่อน ความเป็นชายขยับเข้าออกหนักหน่วง ท่าทางยั่วยวนของนางไม่ได้น้อยลงไปเลย นางยังคงปั่นหัวเขาได้สำเร็จ

“มีอะไรกันต้องรักต้องชอบพอกันด้วยหรือข้าไม่ยักรู้ มันก็แค่ความสัมพันธ์ทางกาย ท่านสุขข้าสุขก็ถือว่าแล้วกัน ใช่ว่าข้าเสียวฝ่ายเดียวซะที่ไหน” ช่อเอื้องผู้ไม่เข้าใจคำว่าความรักตอบตามความคิดของนาง

“ช่อเอื้อง!” คชสารหนุ่มแผดเสียงคำรามดังลั่นราวกับสัตว์ป่า ประโยคนั้นของนางทำเขาโกรธาถึงที่สุด ชายหนุ่มจับนางพลิกลงมาด้านล่าง ใบหน้าหล่อคมคายขบกรามแน่นจนเส้นเลือดปูด ฝ่ามือสากฟาดลงบนสะโพกขาวอวบอย่างต้องการสั่งสอน

“คะ...คชคณ อื้มม เหตุใดต้องลงมือรุนแรงเล่า อ่าา...”

“สาบานเลยช่อเอื้อง หากเจ้าคิดจะเอื้อนเอ่ยเช่นนี้กับผู้ใดอีกข้าจะตามไปฉีกเนื้อเจ้าเป็นชิ้น ๆ” คชสารคำรามดังกึกก้อง ผสานเสียงเนินเนื้อกระทบกระทั่งกันสนั่นหวั่นไหว แท่งนิลสีเข้มส่วนปลายหัวคล้ายเห็ดเริ่มร้อนระอุจากการเสียดสีรุนแรง ก่อนเขาจะเกร็งกระตุกปลดปล่อยน้ำรักพวยพุ่งสู่ภายในสาวอีกครั้ง

ข้อแลกเปลี่ยนระหว่างเขาและนางเป็นอันจบสิ้นกัน คชสารใหญ่ช้อนร่างนางลงไปชำระล้างคราบคาวบนเรือนกายให้สะอาดหมดจด ก่อนจะโอบอุ้มนางไปส่งยังเรือนกฤษณะอันเป็นเรือนพำนักส่วนตัวของนาง โดยมีเจ้าแก้วเกล้าคอยชะเง้อรอคอยผู้เป็นนายผ่านอาคมที่คชคณกำกับเอาไว้เพื่อไม่ให้เจ้าช้างพังมาทำลายความสุขของเขา ช่อเอื้องนอนหอบหายใจอยู่ในวงแขนแกร่ง นางไม่พูดไม่จาสิ่งใดกับเขาเลยแม้แต่น้อย พญาคชสารพลอยกระอักกระอ่วนอยากจะพูดคุยกับนางแต่ไม่รู้จะชวนคุยเรื่องกระไร

“จะถึงเรือนเจ้าแล้วมีกระไรอยากพูดกับข้าหรือไม่ช่อเอื้อง” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงขุ่น เขายังเคืองนางอยู่ในใจ

“ไม่มีเจ้าค่ะ ข้าอยากพักผ่อน” ช่อเอื้องในอ้อมแขนแกร่งตอบด้วยเสียงเหนื่อยอ่อน ช่วงกลางหว่างขาบวมเจ๋อจากการถูกรุกรานหนักหน่วงและยาวนาน

“ไม่อยากเห็นหน้าข้าอีกแล้วจริง ๆ หรือ”

“โปรดรักษาสัญญาด้วยท่านคชคณ แม้นสัจจะมิอาจรักษาแล้วท่านจะรักษาสิ่งใดได้หรือ”

“......”

“ได้! ข้าจะไม่มาให้เจ้าเห็นหน้าอีก แม้นพบเจอโดยบังเอิญก็ให้คิดเสียว่าเป็นคนแปลกหน้าสำหรับเจ้าก็แล้วกัน” คชสารใหญ่ประชดประชันเสียงเเข็ง นางไม่ใคร่พบปะเขา เขาก็จะไม่หักหาญน้ำใจนางอีก นางไอยรามากมายล้วนอยากพลีกายให้เขาทั้งสิ้น ในเมื่อได้นางแล้วก็ถือว่าแลกเปลี่ยนความสนุกชั่วครั้งชั่วคราว

“ขอบพระคุณเจ้าค่ะ” นางยังคงแสดงท่าทีเฉยชาต่อเขาได้ลง แม้จะผ่านสมรภูมิแนบชิดอันเร่าร้อนจนแทบจะกลายเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

ภายหลังส่งนางกลับเรือนไม้กฤษณะ คชสารใหญ่จึงเดินกระแทกเท้าหน้าบึ้งออกไปโดยไม่เหลียวหลังกลับมามองสักนิด ช่อเอื้องผ่อนลมหายใจออกอย่างโล่งอก แต่นี้ต่อไปชีวิตของนางก็คงจะสงบสุขปราศจากความวุ่นวายจากบุรุษผู้นั้น จะว่าไปฝากความบริสุทธิ์ไว้ที่เขาก็เร้าใจดีเหมือนกัน ไม่แน่ว่าหากเป็นชายอื่นจะเร่าร้อนและตอบสนองต่อนางรุนแรงเทียมเท่าเขาได้หรือไม่ ข้อนี้นางก็ไม่อาจแน่ใจ หากไม่ลิ้มลองกับผู้อื่นดูบ้างจะรู้หรือไม่เล่า

“พี่ช่อเอื้องข้าโดนท่านคชคณขังไว้ในม่านอาคม ทำให้ข้าไปหาพี่ไม่ได้ เขาทำกระไรพี่หรือเปล่าบอกข้ามา” แก้วเกล้าเอ่ยสีหน้าจริงจัง

“จะทำกระไรเล่า ข้ากับเขาทำข้อตกลงกัน เขาจะไม่โผล่หน้ามาตามตอแยข้าอีกแล้ว เขาสัญญาเช่นนั้น”

“จริงหรือพี่ช่อเอื้อง คนอย่างท่านคชคณหรือจะยอมง่าย ๆ”

‘ก็เพราะไม่ยอมง่าย ๆ ไงแก้วเกล้า ข้าจึงจำเป็นต้องทำเช่นนี้’