ตอนที่ 5 ครั้งแรก 1/3

1583 Words

“ได้กินอะไรรึยัง” เป็นเฟมที่ถามขึ้นมาหลังจากที่เราขึ้นรถกันมาได้สักพัก “ยังเลย” “เดี๋ยวพาไปกินอะไรอร่อย ๆ วันนี้กูเลี้ยงเองสั่งได้เต็มที่” ไม่นานเราก็มาถึงร้านหมูกระทะ & อาหารทะเลซีฟู้ดบุฟเฟต์ 299 “เลี้ยงบุฟเฟต์? เหอะ ๆ ป๋ามากค่ะ” ฉันหัวเราะแห้ง ๆ ในลำคอ “ร้านนี้อร่อย เดี๋ยวมึงก็ให้กูพามากินอีกคอยดู” เฟมจับมือฉันเดินเข้าร้านทันที ฉันเดินตามเข้าไปอย่างว่าง่าย แล้วตรงไปตักกุ้งมาอันดับแรก หมูสามชั้นเป็นอันดับสอง แล้วมานั่งย่างทิ้งไว้ก่อนจะไปตักของว่างมากินรอหมูกับกุ้งสุก “ตักมาเยอะขนาดนี้มึงจะกินหมดไหมก่อน” หึ...ยังไม่รู้จักคุณโซสินะ “กลัวได้จ่ายค่าปรับรึไง” ฉันพูดพลางคีบกุ้งที่สุกแล้วใส่จานตัวเองแล้วหยิบขึ้นมาแกะ แต่ลืมว่ายังร้อนอยู่เลยสะดุ้งปล่อยกุ้งลงจานทันที “ค่าปรับไม่กลัว กลัวมึงกินเยอะจนร้านเขาเจ๊ง” เขาพูดพลางหยิบกุ้งที่ฉันปล่อยลงจานเมื่อกี้ไปแกะเปลือกแล้ววางไว้ให้เหมือนเดิม ก่อนอีกหลายตัวจะตามลงจานฉันมา ฉันได้แต่มองเฟมที่นั่งแกะอยู่อย่างนั้นโดยที่ตัวเองยังไม่กินสักคำ “พอแล้ว แกะทิ้งไว้ก็เย็นหมด ไม่อร่อยกันพอดี” เฟมกระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะเอาทิชชูมาเช็ดมือแล้วจัดการยัดอาหารเข้าปากตัวเอง ตลอดการกินเฟมคีบนู่นนี่ รวมทั้งแกะกุ้งให้ฉันอยู่ตลอดทำให้จานฉันไม่ว่างเลย แทบไม่ต้องคีบอะไรจากเตา มีหน้าที่คีบอาหารจากจานตัวเองเข้าปากอย่างเดียว ขณะเดียวกันฉันก็นั่งก้มหน้าก้มตากินพร้อมกับรู้สึกหน้าร้อนผ่าวกับการกระทำของเขา สักพักฝนก็ตกลงมา...อากาศเป็นใจให้ฉันนั่งกินได้นาน ๆ ซะจริง เวลาล่วงเลยเป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนฝนก็ยังไม่หยุดตก แต่ตอนนี้ร้านจะปิดแล้วทำให้เราต้องรีบวิ่งกลับขึ้นรถแล้วตรงดิ่งกลับบ้านทันที แต่ฝนตกหนักมากทำให้เฟมมองไม่เห็นทาง เราเลยตัดสินใจนอนโรงแรมแถวนั้นแล้วค่อยกลับกันพรุ่งนี้เช้า เราแยกย้ายกันเข้าห้องแต่ละคน เนื่องจากที่โรงแรมจะมีผ้าขนหนูให้อยู่แล้ว ฉันจึงหยิบผ้าขนหนูไปอาบน้ำใส่ชุดนักศึกษาเหมือนเดิมแล้วเตรียมนอน กะว่าจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นแต่โทรศัพท์ก็แบตหมดไปซะแล้ว ฉันไม่มีอะไรทำจึงเดินไปนั่งเก้าอี้ริมหน้าต่างมองสายฝนที่โหมกระหน่ำอยู่ภายนอก พลันคิดถึงเรื่องวันนี้ทั้งวันที่มีแต่เรื่องอะไรไม่รู้เข้ามาผสมปนเปกันไปหมด แทบจะปรับอารมณ์ไม่ถูกกันเลยทีเดียว “เห้อ~” ฉันกลับมานอนพลิกตัวไปมาไม่ยอมหลับสักที ก่อนจะมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ก๊อก ๆ ฉันลุกขึ้นไปเปิดประตูก่อนจะพบว่าเป็นเฟมที่เดินเข้ามาพร้อมขวดเบียร์สองขวดและห่อขนมอีกจำนวนหนึ่ง ฉันขมวดคิ้วเพื่อถามว่าในมือคืออะไร “นอนไม่หลับ จะชวนกินเบียร์” เฟมพูดขึ้นเพื่อตอบคำถามที่ฉันแสดงออกไปทางสีหน้าเมื่อครู่ “เมื่อกี้โทรมาแล้วแต่มึงปิดเครื่อง” “แบตหมดน่ะ แล้วเค้าก็กินเบียร์ไม่เป็นหรอก เอากลับไปกินห้องตัวเองเถอะ” ฉันพูดพลางเดินกลับขึ้นเตียงพร้อมดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปง ก่อนผ้าห่มจะถูกดึงออกโดยฝีมือเขา “กินเบียร์คนเดียวจะไปสนุกได้ไง ลองชิมดูก่อนเผื่อชอบ ไม่งั้นก็มานั่งกินขนมเป็นเพื่อนกูก็ได้” ไม่พูดเปล่าเฟมดึงแขนฉันขึ้นจากเตียงแล้วลากมานั่งที่เก้าอี้ริมหน้าต่างด้วยกัน ก่อนจะรินเบียร์ใส่แก้วแล้วยื่นมาให้ “ลองดูก่อนเถอะ” ฉันรับแก้วมาจิบแล้วก็ได้แต่ทำหน้าแหยะ ๆ ก่อนจะยกแก้วอีกรอบ มันก็กินได้เพลิน ๆ อยู่หรอก เรานั่งกินกันไปเงียบ ๆ หยิบขนมขึ้นมากินบ้าง จนเบียร์ขวดแรกหมดไป ขวดที่สองก็ใกล้หมด “เมื่อคืนที่พี่เมสันนอนค้าง...ทำอะไรกันเหรอ” “ยุ่ง” ฉันยกแก้วขึ้นดื่มพลางมองออกไปนอกหน้าต่าง “ตอบกูด้วยครับ” เฟมทำสีหน้าไม่พอใจใส่ฉัน “ทำอะไรแล้วจะทำไม นี่เค้าต้องบอกเรื่องในบ้านเค้าด้วยเหรอ” ฉันพูดแล้วหยิบขนมขึ้นมาเคี้ยวตุ้ย ๆ ในปาก ก่อนเฟมจะเดินมากระชากเสื้อนักศึกษาฉันออกทำให้กระดุมเสื้อทุกเม็ดกระเด็นออกไปคนละทิศทาง ทำให้ฉันเบิกตา กว้างด้วยความตกใจ “เฟม!” “ก็มึงไม่ตอบงั้นกูจะดูเอง” เขาพูดพลางจับฉันยืนขึ้นถอดเสื้อผ้าจนฉันเปลือยเปล่าไปทั้งร่างอย่างรวดเร็ว หยิบชุดชั้นในทั้งสองชิ้นของฉันโยนออกไปทางหน้าต่าง เหลือไว้ก็แค่เสื้อนักศึกษาที่ไม่มีกระดุมซักเม็ดกับกระโปรงนักศึกษาทรงพลีทสั้นเหนือเขาขึ้นมานิดหน่อยเพียงเท่านั้น ฉันได้แต่มองตามชุดชั้นในที่ร่วงลงไปจากชั้นที่เราอยู่ เดี๋ยวสิแล้วฉันจะใส่อะไรกลับล่ะ “พี่มันทำรอยเพิ่มเหรอวะ” ฉันยืนเอาแขนกอดตัวเองไว้ไม่ให้โป๊ไปกว่านี้ ส่วนสายตาเฟมก็มองตามรอยที่มันเพิ่มขึ้นจากรอยที่เขาเคยทำเอาไว้ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองฉันนิ่ง ๆ ฉันหลบสายตานั้น หยิบกระโปรงและเสื้อขึ้นมาหวังจะสวมมันให้ร่างอันเปลือยเปล่าของตัวเองแล้วเดินขึ้นเตียงไปห่มผ้าหันหลังให้คนที่ยังยืนอยู่ตรงนั้น วันนี้เขาทำเกินไปแล้ว... “กลับไปได้แล้ว เค้าเริ่มง่วงแล้ว” ฉันพูดพลางหลับตาลง ก่อนจะรู้สึกได้ถึงความยวบของเตียง “แล้วตรงนั้นล่ะ มึงมีอะไรกับพี่มันหรือยัง” เฟมถามฉันพร้อมกับจับฉันนอนหงายแล้วคร่อมฉันไว้ “ไม่มีอะไรกันทั้งนั้นแหละ ไปได้แล้ว ชิ้ว...” “งั้นกูขอเช็กหน่อย เพื่อความสบายใจ” พูดจบก็ออกแรงดึงผ้าห่มออก ฉันก็ยื้อยุดฉุดกระชากผ้าห่มกับเขา แต่เพราะแรงฉันมีน้อยเกินไปทำให้เขาดึงออกสำเร็จ พร้อมถกกระโปรงฉันขึ้นมาไว้ตรงเอวใช้นิ้วขยี้ติ่งเสียวของฉัน “อื้อ...” เขาก้มลงมาประกบปากฉัน มือข้างหนึ่งยังทำหน้าที่อยู่ข้างล่าง ส่วนอีกข้างก็เขี่ยยอดหน้าอกฉันอยู่ ก่อนจะผละปากออกแล้วไซ้ไปตามซอกคอลงมาถึงยอดอกทั้งเลียและดูดทำให้ฉันต้องแอ่นอกให้เขาด้วยความเสียวที่โดนปรนเปรอทั้งข้างบนและข้างล่าง ==Part Fem== ตอนนี้น้องชายผมโตขึ้นพร้อมเช็กของแล้วว่าที่เธอบอกไม่ได้มีอะไรกันนั้นจะจริงหรือเปล่า อย่างพี่เมสันเนี่ยนะ จะอดใจไม่เอายัยนี่ไหวเหรอ ขนาดผมยังอดแทบไม่ไหว ผมเลียร่างกายเธอจากหน้าอกลงมาผ่านหน้าท้อง และลงไปตรงส่วนนั้น ก่อนจะแหย่ลิ้นเข้าไปในร่องของเธอ “อื้อ...เฟม~” เธอผงกหัวขึ้นมามองผมด้วยตาปรือ ๆ ปากเธอกัดริมฝีปากล่างของตัวเอง อ่า...เวลาปกติก็น่ารักอยู่แล้ว พอมาอยู่บนเตียงทำให้เธอเซ็กซี่สุด ๆ เธอใช้มือกำผมของผมไว้แน่น แล้วยกสะโพกขึ้นอย่างเชื้อเชิญน้องชายของผม ผมแหย่ลิ้นเข้าออกร่องเธออย่างช้า ๆ แล้วเปลี่ยนเป็นเร็วขึ้น “อ๊ะ...” ผมผละมือออกจากร่างกายเธอมาถอดกางเกงของตัวเอง ลิ้นก็ยังทำหน้าที่ของมัน แล้วใช้มือชักแก่นกายตัวเองช้า ๆ เธอกดหน้าผมเข้าหาร่องเธอแรงขึ้นทำผมแทบหายใจไม่ออก “อะ...เฟม...เค้าเสียว...อ๊า...” ร่องรักเธอตอดลิ้นผมเร็วขึ้น ผมจึงเอาลิ้นออกมาจากร่องแล้วดูดเม็ดของเธอแทน แล้วเอานิ้วค่อย ๆ แหย่เข้าร่องรักแล้วชักเข้าออกช้า ๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเร็วขึ้น “เฟม...อ๊ะ ๆๆ ....อ๊าส์~” เธอยกสะโพกเกร็งกระตุกปล่อยน้ำรักออกมาชโลมนิ้วผมพร้อมกับได้ยินเสียงเธอหอบหายใจ ร่องเธอบีบรัดนิ้วผมแน่น ผมแช่นิ้วค้างไว้แล้วขยับมาประกบจูบเธอ ลิ้นเราตวัดเลียกันไปมาอยู่สักพักผมก็ดึงนิ้วออก “ต่อไปจะเช็กของแล้วนะ” ผมพูดพร้อมกับดันปลายแก่นกายเข้าร่องของเธออย่างช้า ๆ อ่า...เข้ายากชิบ ผมพยายามดันเข้าไปช้า ๆ แต่เธอก็ร้องออกมา “อ๊ะ...เฟม...เจ็บ...พอแล้ว” “อ่า...อย่าเกร็ง...ซี้ด...กูเอาเข้าไม่ได้เนี่ย” ผมก้มลงไปมองส่วนนั้นพร้อมกัดฟันดันเข้าอีกรอบ “อ๊า...เฟม...เค้ายังไม่พร้อม” เธอมองหน้าผมพร้อมน้ำตาคลอเบ้า “หึ! แค่เช็กเฉย ๆ ไม่ได้จะเอา” ผมถอนแก่นกายออกแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ก้มมองน้องชายตัวเองที่ตอนนี้มีคราบน้ำแดง ๆ ประปรายเพียงนิดเดียว ถ้าเสียบสุดโคนคงจะได้เห็นคราบน้ำสีแดงนี้เยอะกว่านี้แน่ ๆ ในเมื่อน้องชายผมแข็งตัวขนาดนี้แล้วก็ต้องใช้มือช่วยล่ะนะ ไม่งั้นคงไม่ได้นอน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more