--------
***Azalea’s POV***
-
Kanina pa ako nakaupo rito, tahimik lamang na nakatitig sa maliit na incubator sa loob ng silid. May mga tubo, may monitor, at may ilaw na tila masyadong maliwanag para sa isang sanggol na kasing liit ng anak ko. Ngunit kahit natatakpan ng plastik ang pagitan naming dalawa, damang-dama ko ang koneksyon namin—isang koneksyong hindi kailangang bigkasin o ipaliwanag. Para bang kahit hindi pa kami nagkakatitigan nang harapan, alam kong ako ang ina niya at siya ay parte ko—bahagi ng puso kong ilang buwan siyang hinihintay lumabas.
“Handa ka na ba?” tanong ng nurse sa akin.
Ngumiti lamang ako at dahan-dahang tumango. Hindi ko na kayang magsalita. Ramdam ko ang bahagyang panginginig ng katawan ko—hindi dahil sa takot kundi dahil sa labis na emosyon. Para akong s
